Οι κίνδυνοι στο γαϊτανάκι των παροχών

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Στον απόηχο των ευσήμων που έλαβε η χώρα τόσο από τους φίλτατους Γερμανούς, όσο και εκείνων που λαμβάνει καθημερινά από τις αγορές, για την δημοσιονομική της ευταξία, στην Ελλάδα, ίσως έχουμε αρχίσει να τα βλέπουμε κάπως “αλλιώς” τα πράγματα.

Μετά από έναν προϋπολογισμό μέσω του οποίου η κυβέρνηση θα “μοιράσει” φοροελαφρύνσεις και εισοδηματικές ενισχύσεις ύψους 3,2 δισ. ευρώ σε μισθωτούς, επαγγελματίες, αγρότες και ένστολους το 2026, χθες,  ανακοίνωσε, δια στόματος Κωστή Χατζηδάκη, ότι έως το τέλος του έτους θα δώσει ακόμη 3,7 δισ. ευρώ στους αγρότες, οι οποίοι σημειωτέον, από την Κυριακή κατεβαίνουν στα “μπλόκα”.

Κατηφορίζοντας την Πειραιώς, από την πλ. Βάθη όπου έγιναν αυτές οι εξαγγελίες, προς τον Πειραιά, φθάνουμε στο Υπουργείο Ναυτιλίας, από όπου ο επίσης φίλτατος Β. Κικίλιας ανακοίνωσε χθες τον διπλασιασμό του επιδόματος ανεργίας των ναυτικών, από 300 σε 600 ευρώ.

Χαρμόσυνα νέα όλα αυτά για ανθρώπους που τα έχουν απόλυτη ανάγκη, θα πείτε ίσως, προσθέτοντας και το επιμύθιο “πάντα τέτοια”. Σύμφωνοι, θα αντιφωνήσουμε, αρκεί να το αντέχει η τσέπη μας. Διότι μπορεί να δημοσιοποιήθηκε χθες ο τετραετής Δημοσιονομικός Προγραμματισμός της χώρας για την περίοδο 2026-2029, όμως έχουμε και … εκλογές μπροστά μας.

Σε περίπου ενάμιση χρόνο από σήμερα και σύμφωνα με τα επικρατέστερα σενάρια το Φθινόπωρο του επομένου έτους, ώστε να προλάβουμε την ανάληψη της κοινοτικής προεδρίας, η χώρα θα βαδίσει προς την κάλπη. Μία διαδικασία από την οποία, αν λάβουμε ως βάση το σύνολο των δημοσκοπήσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, δεν θα προκύψει νικητής με απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Από εκεί και μετά, το έργο το έχουμε ξαναδεί επανειλημμένως. Διερευνητικοί γύροι, διεργασίες και στο βάθος… ξανά εκλογές και ενδεχομένως, ξανά εκλογές. Κάτι το οποίο η παρούσα κυβέρνηση επιχειρεί να προλάβει βαδίζοντας σήμερα και κατά πάσα βεβαιότητα έως την ημέρα της κάλπης, την οδό των παροχών και των διορισμών.

Πρόκειται, δε, για μία διαδικασία η οποία είναι αυτοτροφοδοτούμενη και κατά προέκταση επαναλαμβανόμενη, καθώς η μία οικονομική ή επαγγελματική τάξη βλέπει την άλλη να ωφελείται από κάποιο ευεργέτημα και ευλόγως αρχίζει να ζητά τα… ίδια, με αποτέλεσμα, ελέω προεκλογικής περιόδου, … να τα λαμβάνει ανατροφοδοτώντας το “γαϊτανάκι” των παροχών.

Είναι προφανές και περιττεύει να επαναλάβουμε ότι πρόκειται για μία ολισθηρή οδό, την οποία αυτή η χώρα έχει διαβεί κατά το παρελθόν, με βαρύ κόστος για τα δημόσια οικονομικά της αλλά και το σύνολο της κοινωνίας. Ακόμη χειρότερα, στον βαθμό που επιμείνει η παρούσα κυβέρνηση να προχωρά σε αυτήν την οδό -και ουδεμία αμφιβολία τρέφουμε ότι θα συνεχίσει ακριβώς στο ίδιο μονοπάτι- κινδυνεύουμε να βρεθούμε προ της δημιουργίας εντυπώσεων. Όχι στο εσωτερικό, όπου υπάρχουν βεβαιότητες αλλά στο εξωτερικό, όπου προ των βεβαιοτήτων, υπάρχουν οι εντυπώσεις.

Οι διεθνείς αγορές, δε, ως γνωστόν, στη βάση των εντυπώσεων και των προσδοκιών κινούνται ώστε να προεξοφλήσουν την επόμενη … εξέλιξη.

Κοντολογίς, φίλτατοι, με αυτά και με εκείνα, από εκεί που όλοι μας λένε “μπράβο, καλά τα πάτε και τι όμορφα που τα φτιάχνετε”, κινδυνεύουμε να γίνουμε πάλι δακτυλοδεικτούμενοι για τους… λάθος λόγους. Αυτούς από τους οποίους προσπαθούμε να απαλλαγούμε εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Κρίμα δεν είναι;