Το μεγάλο στοίχημα του Συμβουλίου Κορυφής

Η ΕΕ εμφανίζει την πιο αντιφατική εικόνα απο την υπογραφή της συνθήκης της Ρώμης. Οι πολιτικές κόντρες μεταξύ των ηγετών της, βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους.

Με επίκεντρο την εκλογή του νέου προέδρου της ΕΕ, αλλά και τον τρόπο εφαρμογής του συμφώνου σταθερότητας, οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών της ΕΕ έχουν χωριστεί σε πολλά στρατόπεδα.

Φυσικά, κυριαρχούν οι χριστιανοδημοκράτες και οι σοσιαλδημοκράτες, αλλά κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πλέον τους ευρωσκεπτικιστές, οι οποίοι απειλούν να ανατρέψουν την παραδοσιακή πολιτική των ανταλλαγμάτων και των παραχωρήσεων.

Οι απειλές του κ. Κάμερον για δημοψήφισμα που θα κρίνει την παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ, είναι μία προοπτική η οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοηθεί. Όμως, αποτελεί ένα μέρος του προβλήματος.

Πλέον η ΕΕ βρίσκεται αντιμέτωπη με την προοπτική δημιουργίας νέων κρατών εντός των συνόρων των ήδη υφισταμένων. Το Νοέμβριο, η αυτόνομη περιοχή τής Καταλονίας θα θέσει το ζήτημα της ανεξαρτησίας σε δημοψήφισμα. Η Μαδρίτη αντιτίθεται στο δημοψήφισμα, υποστηρίζοντας ότι είναι παράνομο, διότι το σύνταγμα που εγκρίθηκε με δημοψήφισμα το 1978, αναφέρει ρητά ότι το ισπανικό έδαφος είναι «αδιαίρετο». Οι Καταλανοί ηγέτες παραμένουν απτόητοι και έχουν ήδη ανακοινώσει ότι η παραίτηση του Juan Carlos δεν θα εκτροχιάσει τα σχέδιά τους. Σε εξέλιξη βρίσκεται και το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας, που είναι ένας πρόσθετος πονοκέφαλος για τον κ. Κάμερον, ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει και τα αρνητικά αποτελέσματα των πρόσφατων ευρωεκλογών.

Παράλληλα, η υποστήριξη για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, είναι στα χαμηλότερα επίπεδα όλων των εποχών. Αυτό άλλωστε φάνηκε και απο τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, στις οποίες ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό ευρωπαίων πολιτών αμφισβήτησε τη σκοπιμότητα του ενιαίου δρόμου.

Τα προβλήματα διογκώνονται και από την πορεία της οικονομίας. Η οικονομική ανάκαμψη της ηπείρου, είναι στην καλύτερη περίπτωση χλιαρή. Μπορεί οι σοσιαλδημοκράτες να διαπραγματεύονται με τους χριστιανοδημοκράτες για μία πιο ελαστική ερμηνεία του συμφώνου σταθερότητας, αλλά κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη στάση που θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν υπο την πίεση του εκλογικού τους σώματος.

Άλλωστε, μια ολόκληρη γενιά στη Νότια Ευρώπη έχει σημαδευτεί από ποσοστά ανεργίας των νέων που κυμαίνονται από 30% έως 50%. Τα ακροδεξιά και αντι-ευρωπαϊκά κόμματα απολαμβάνουν πρωτοφανή επίπεδα στήριξης στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, τις Κάτω Χώρες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Σε διεθνές επίπεδο, η ΕΕ έχει αποδειχθεί ανίκανη να αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία. Εσωτερικά, η ΕΕ φάνηκε εξίσου ανίκανη να σταματήσει τη διολίσθηση της Ουγγαρίας προς την απολυταρχία ή να μπλοκάρει τις συζητήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, σχετικά με μια πιθανή έξοδο. Με λίγα λόγια, η ΕΕ σπάνια φαινόταν πιο αδύνατη ή λιγότερο δημοφιλής.

Το άλλο πρόσωπο είναι ότι η ΕΕ, προς το παρόν τουλάχιστον, έχει καταφέρει να βρει το δρόμο της μέσα από την κρίση του ευρώ, τη μεγαλύτερη δοκιμασία στην 60ετή ιστορία της, διατηρώντας παράλληλα το κοινό νόμισμα και σταθεροποιώντας το χρηματοπιστωτικό τομέα της ηπείρου.

Μακράν του να διαλύσει την ΕΕ, όπως πολλοί είχαν προβλέψει, η κρίση έχει ενισχύσει την εξουσία των Βρυξελλών επί των εθνικών οικονομιών, με τρόπους που θα ήταν αδιανόητοι πριν από πέντε χρόνια. Σε διεθνές επίπεδο, οι Βρυξέλλες έχουν ηγηθεί εν εξελίξει διαπραγματεύσεων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, για μια εξαιρετικά φιλόδοξη εμπορική συμφωνία. Και οι διαδηλωτές στην Euromaidan του Κιέβου, θύμισαν στον κόσμο τη συνεχιζόμενη γοητεία της ένταξης στην ΕΕ. Τέλος, οι εκλογές κατέδειξαν ότι η πλειοψηφία των ευρωπαίων εξακολουθεί να εμπιστεύεται την ενιαία Ευρώπη.

Το σίγουρο είναι ότι το συμβούλιο κορυφής αυτήν την εβδομάδα, θα αναδείξει όλα τα "αγκάθια" που υπάρχουν σήμερα στο δρόμο προς την ενιαία Ευρώπη.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr