Τα συμπεράσματα μιας έρευνας των Αμερικανών καθηγητών οικονομικών Rogoff και Reinhart το 2010 για τη σχέση δημοσίου χρέους και ρυθμών ανάπτυξης άσκησαν μεγάλη επιρροή σε αρκετές δυτικές κυβερνήσεις.
Η έρευνα έδειχνε ότι υπήρχε αρνητική συσχέτιση μεταξύ δημοσίου χρέους και ρυθμού ανάπτυξης από κάποιο υψηλό επίπεδο χρέους ως προς το ΑΕΠ και πάνω.
Η διαπίστωση οδήγησε πολλούς από τους ασκούντες πολιτική σ' ένα απλό συμπέρασμα: Η λιτότητα ήταν η ενδεδειγμένη πολιτική ακόμη κι αν η οικονομία ήταν σε ύφεση γιατί οδηγούσε σε μείωση των κρατικών ελλειμμάτων και του χρέους και επομένως σε τόνωση της ανάπτυξης μεσομακροπρόθεσμα.
Από τότε μέχρι σήμερα έχει χυθεί πολύ νερό στ' αυλάκι αφού αρκετοί αμφισβήτησαν τα συμπεράσματα της έρευνας. Μια νέα μελέτη των Lof και Malinen, βοηθού καθηγητή χρηματοοικονομικής στο Aalton University και ερευνητή στο πανεπιστήμιο του Ελσίνκι αντίστοιχα, έρχεται να ρίξει περισσότερο φως.
Από έρευνα που έκαναν σε 20 χώρες του ΟΟΣΑ για μια περίοδο 55 ετών διαπίστωσαν ότι υπάρχει μεν αρνητική συσχέτιση χρέους και ανάπτυξης, αλλά δεν αποδεικνύεται ότι το υψηλό χρέος προκαλεί χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Αντίθετα, ο χαμηλός ρυθμός ανάπτυξης καταλήγει σε μεγαλύτερα επίπεδα δημοσίου χρέους.
Επομένως, συμπεραίνουν, η πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας για περιορισμό των ελλειμμάτων και μείωση του δημοσίου χρέους δεν οδηγεί αναγκαστικά σε ανώτερους ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ.
Προφανώς, οι ένορκοι δεν έχουν βγάλει ακόμη τελεσίδικη απόφαση για το θέμα.