Ήταν στραβό το κλήμα, το... έφαγε και ο MSCI, σημείωνε εύγλωττα στο χθεσινό σχόλιό του ο Θανάσης Σταυρόπουλος. Με νέα βουτιά βασικών δεικτών και μετοχών, με τον Γενικό Δείκτη στις 555,42 μονάδες, τον FTSE 20 στις 206,16 μονάδες, την Εθνική Τράπεζα στο 1,22 ευρώ και νέα ιστορικά ελάχιστα για ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ελλάκτωρ, η συνέχεια δεν αναμένεται θετική.

Ούτως ή άλλως, η Ελλάδα μπαίνει στο «ψυγείο» για 30 ημέρες, όπως σημειώνει η Έλενα Λάσκαρη, σε μια συγκυρία όπου οι πωλητές ήταν και χθες το βράδυ πρωταγωνιστές στη Wall.

Οι ρευστοποιήσεις κυρίως στην Εθνική και δευτερευόντως στον ΟΤΕ αποτυπώνουν τη στάση συγκεκριμένων ξένων παικτών, που από την πλευρά τους έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν την αποχώρησή τους έστω και σε αυτά τα χαμηλότατα επίπεδα τιμών, προφανώς γράφοντας σημαντικές υποαξίες.

Από την πλευρά του, το σύστημα έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ανήσυχο, ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τις… συνιστώσες του επιχειρηματικού κόσμου, τις τράπεζες και ποικιλώνυμα συμφέροντα.

Η πίεση στο Χ.Α. θεωρείται σχεδόν βέβαιη, καθώς νέα δημοσκοπικά στοιχεία φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ μπροστά, ενώ οι θέσεις του για φορολόγηση επί του τζίρου των επιχειρήσεων, το καθεστώς στις τράπεζες δεν αρέσουν στις αγορές.

Όμως, σε αυτήν την πολύ ρευστή και πονηρή στροφή της κρίσης, στα ψιλά γράμματα συχνά αποτυπώνονται χοντρές αλήθειες.

Ενδιαφέρον από κάθε άποψη το άρθρο του Stratfor, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η αντίφαση και ο αναπόφευκτος συμβιβασμός», που εν πολλοίς αφορά τον ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ.

Στα ψιλά γράμματα του άρθρου επιβεβαιώνεται κάτι που είναι γνωστό στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό: «Η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα ήταν να προσελκύσει την ψήφο των κεντροαριστερών ψηφοφόρων, οι οποίοι δεν αντιτίθενται στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αλλά ζητούν άμβλυνση της διεθνούς πίεσης προς τη χώρα μας».

Σε μια χώρα όπου η ανεργία ξεπερνά το 23%, με ζοφερά τα ποσοστά της στις νεαρές ηλικίες, μια τέτοια θέση και εύηχη είναι για τα αφτιά όσων έχουν περιθωριοποιηθεί, αλλά και λογική σε μεγάλο βαθμό.

Αναμφίβολα, οι μέρες μέχρι τις εκλογές θα έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον, ιστορικό θα λέγαμε, ακόμα και για εμάς της γενιάς του ’50.

Όλα αυτά όμως σε χρηματιστηριακό επίπεδο δεν θα σταματήσουν να αποτυπώνονται με νέες πιέσεις, νέους εκβιασμούς, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι, με περαιτέρω ευτελισμό επιχειρήσεων και συμφερόντων.

Πλέον η χρηματιστηριακή αξία για παράδειγμα της Εθνικής υπολείπεται μόλις 170 εκατ. ευρώ από το να συρρικνωθεί χαμηλότερα του 1 δισ. ευρώ. Η Alpha Bank και η Eurobank δεν ξεπερνούν μαζί τα 600 εκατ. ευρώ. Η δε ΔΕΗ σε πρωτοφανές black-out αποτιμάται στα 366 εκατ. ευρώ.

Το ανησυχητικό όμως είναι πως ευτελίζονται και ισχυρά ή μέχρι πρότινος κραταιά ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα, ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για τη μελλοντική μετοχική σύνθεσή τους.

Κλειδί για τη βραχυπρόθεσμη τάση, σήμερα-αύριο, παραμένουν οι πωλητές σε ΕΤΕ και ΟΤΕ, καθώς οι θέσεις τους υπολογίζονται σε τουλάχιστον τόσες όσες άλλαξαν χέρια στη χθεσινή συνεδρίαση.