Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Η θητεία του Ν. Ανδρουλάκη στην κορυφή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ αφορούσε ευθύς εξαρχής έναν στόχο: τον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων του Κινήματος, κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως από όπου αλλού αυτοί είχαν μετοικήσει, συμπεριλαμβανομένης βεβαίως της ΝΔ.
Μια ανάσα πριν τις εθνικές εκλογές -όπου τα κουκιά θα μετρηθούν επακριβώς-, κατά πόσον έχει επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, μόνο μερικώς και μάλιστα με τάσεις περαιτέρω αποκλιμάκωσης.
Για την ακρίβεια, μετά την ανάδειξη Ανδρουλάκη στην προεδρία και το αρχικό ξεπέταγμα που ώθησε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στην περιοχή της πρόθεσης ψήφου 14%-15%, πλέον εμφανίζεται μια σαφής δημοσκοπική κόπωση, η οποία το τοποθετεί στην περιοχή του 9,7% έως 10,7% (Alco 10,7%, Opinion Poll 10% και Metron Analysis 9,7%).
Αφορούν τα αίτια αυτής της πορείας έναν συνεχιζόμενο αλληθωρισμό των ψηφοφόρων προς τα δύο κόμματα εξουσίας που βρίσκονται εκατέρωθεν του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ; Αφορούν την αδυναμία της ηγεσίας του να προσφέρει, αν όχι ένα «όραμα» και μια πηγή έμπνευσης για τους ψηφοφόρους, τουλάχιστον μια βιώσιμη και διακριτή εναλλακτική λύση έναντι της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ; Αφορούν συγκεκριμένα ολισθήματα στα οποία έχει υποπέσει η ηγεσία του Κινήματος ή το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μερίδιο δημοσιότητας που έχει εισπράξει σχετίζεται με το ζήτημα των παρακολουθήσεων;
Η απάντηση ενδεχομένως εμπεριέχει το σύνολο αυτών των λόγων, και πάντως την όλη υπόθεση ουδόλως βοήθησε η αποκάλυψη του ευρωσκανδάλου στο οποίο εμφανίζεται εμπλεκόμενη η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Εύα Καϊλή, αλλά και ο μάλλον ατυχής τρόπος με τον οποίο ο κ. Ανδρουλάκης επιχείρησε να «μεταθέσει» το πρόβλημα στη ΝΔ, κάνοντας λόγο για Δούρειους Ιππους κ.λπ.
Τα σημεία στα οποία όντως διακρίθηκε, ωστόσο, ο φίλτατος κ. Ανδρουλάκης, διαμέσου της συμπεριφοράς που υιοθέτησε όσο και της ρητορικής του, ήταν τρία:
Πρώτον, η πεισματική άρνησή του, κατά την ανάληψη της προεδρίας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, να συναντήσει τον πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δεύτερον, η κατηγορηματική άρνησή του να συναινέσει στο να ξαναγίνει πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας ή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με δήλωσή του ήδη από την άνοιξη πέρυσι και ενώ ο ίδιος δεν έχει καν εισέλθει ως αιρετός στο ελληνικό κοινοβούλιο, και ασφαλώς, τρίτον, η βεβαιότητά του ότι ο ίδιος θα είναι σε θέση να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, όταν Μητσοτάκης και Τσίπρας επιστρέψουν την εντολή, μετά τις επικείμενες εκλογές.
Με άλλα λόγια, για ποιους λόγους θα όφειλε το φιλοθέαμον κοινό να επιστρέψει στην αγκάλη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ; Για το οραματικό πρόγραμμά του το οποίο τελεί ακόμη υπό διαμόρφωση, με το Κίνημα να προσκαλεί τους πολίτες να το συνδράμουν στη συγκεκριμένη προσπάθεια, ή για τις εύστοχες πολιτικές παρεμβάσεις του προέδρου του, Ν. Ανδρουλάκη;
Αντίστοιχα, η κάθετη άρνηση του κ. Ανδρουλάκη να υπάρξει συνομιλητής της ΝΔ έχει ήδη δημιουργήσει την πεποίθηση σε σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του, οι οποίοι βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόκκινο πανί, ότι -παρά τις περί του αντιθέτου κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις- το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε τροχιά μετεκλογικής σύγκλισης με την Κουμουνδούρου. Εξέλιξη η οποία εμφανίζεται να επενεργεί αρνητικά ως προς την παραμονή τους εντός του Κινήματος.
Όμως, ό,τι κι αν λέγεται ή γράφεται, το μόνο που τελικώς έχει σημασία είναι η κάλπη. Αυτή δε, κατά τα φαινόμενα, πιθανότατα... δεν αργεί.