Ακόμη ένα… κρούσμα «πονηρής» σπερμολογίας έκανε τις τελευταίες δύο ημέρες τον γύρο των αγορών, αποτελώντας -κατά την εκτίμηση παραγόντων της αγοράς- την αφορμή για το ξεφόρτωμα στη συνεδρίαση της Τρίτης.

Αυτήν τη φορά ενεπλάκη το πρακτορείο Reuters αναπαράγοντας «κάποια φήμη» από «κάποια πηγή» για να καταλήξει στη (σχεδόν) βέβαιη εκτίμηση πως είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Λίγο ως πολύ το… γαϊτανάκι παρέπεμπε στο παλαιότερο κρούσμα με το περιβόητο… βαθύ λαρύγγι κυβερνητικού στελέχους (sic!).

Όμως, επειδή οι καιροί είναι πονηροί και δύσκολοι, το ερώτημα δεν είναι μόνο τι παιχνίδια παίζουν οι ξένοι οίκοι, τα ξένα ΜΜΕ, οι ξένοι δίαυλοι πληροφόρησης (και παραπληροφόρησης). Το θέμα είναι πλέον τι κάνει η ελληνική πολιτεία και γιατί αρκείται σε διαψεύσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου.

Καλός και άγιος ο Γ. Πεταλωτής, αλλά τα όσα ανέφερε χθες ελάχιστα αγγίζουν τους… έξω, τους ξένους παίκτες, καθώς πρόκειται για ενέργεια εσωτερικής κατανάλωσης.

Θα είχε ενδιαφέρον όμως εάν η κυβέρνηση, η ελληνική πολιτεία προσέφευγε κάποια φορά νομικά, δικαστικά κατά ξένου οίκου, ΜΜΕ ή διαύλου που φρονεί ότι βλάπτει τα συμφέροντα της οικονομίας, της χώρας.

Γιατί όχι, ερωτούν ακόμη και κυβερνητικά στελέχη, επιτέλους μία αγωγή και μία μήνυση κατά του τάδε οίκου ή του δείνα μέσου. Ζητώντας αποκατάσταση ειδησεογραφική, χρηματική και ό,τι άλλο καλύπτει μία νομική κίνηση.

Ας τολμήσει κάποια στιγμή η ελληνική πολιτεία να προσφύγει κατά του ενός ή του άλλου, ζητώντας μάλιστα μερικά δισάκια ευρώ. Γιατί σε αυτήν την περίπτωση αφενός θα φανεί ποιος έχει δίκιο, θα φανεί εάν και κατά πόσον λειτουργούν εγχώριοι δίαυλοι «μόχλευσης», αφετέρου θα αισθανθούμε και εμείς οι ιθαγενείς πως η κυβέρνηση προασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας, των ρημαδοφορολογουμένων.

ΣΗΜ... Καλή και άγια η ελληνοτουρκική προσέγγιση και τα σχετικά φληναφήματα (για όσους τα... εμπιστεύονται), αλλά κατά την προσωπική εκτίμησή μας και ΜΟΝΟ θα έπρεπε για όλα να υπάρχει μια αίσθηση του μέτρου, της ιστορικής μνήμης. Ήχησε (στα δικά μας αφτιά…) τουλάχιστον παράταιρο χθες 19 Μαΐου το θέμα που δόθηκε στις εξετάσεις της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας θεωρητικής κατεύθυνσης με το γνωστό κείμενο του Γιώργου Ιωάννου «Στου Κεμάλ το Σπίτι…».

Για κάποιους συμπατριώτες μας η 19 Μαΐου αποτελεί και είναι ημέρα μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού από τους Τούρκους, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για κάποιους άλλους κατοίκους αυτής της χώρας. Όμως, κατά την εκτίμησή μας και ΜΟΝΟ, κάποια ευαίσθητα πράγματα θα έπρεπε να έχουν διαφορετικό, πιο λεπτό χειρισμό. Αν μη τι άλλο…

Πολλοί φίλοι θα πουν: Ε, και τι έγινε, ρε Γελαντάλι!… Σεβαστή η γνώμη τους, βεβαίως.