Το μυστήριο της αμερικανικής οικονομίας και η καμπύλη των ομολόγων

Πάντα υπάρχει ένα σημείο όταν προσπαθείς να λύσεις μια υπόθεση μυστηρίου, όπου ένα γεγονός επανεμφανίζεται για να περιπλέξει την εξελισσόμενη θεωρία. Υπάρχει ένα παρόμοιο μοτίβο που αναπτύσσεται στο τωρινό αφήγημα των επενδυτών για την αμερικανική οικονομία με «υποψήφιο» περίεργο σημείο ένα φαινόμενο στις αγορές ομολόγων το οποίο παρακολουθούν πολλοί.

Υπάρχει αυξανόμενη εμπιστοσύνη σε μια ήπια προσγείωση της αμερικανικής οικονομίας, αλλά ένας κλασικός δείκτης πρόβλεψης της ύφεσης στις αγορές εξακολουθεί να αναβοσβήνει με κόκκινο χρώμα - η λεγόμενη αναστροφή της καμπύλης αποδόσεων.

Κανονικά, όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια ενός ομολόγου, τόσο υψηλότερη είναι η απόδοση, καθώς οι επενδυτές επιδιώκουν αποζημίωση κρατώντας το χρέος για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και με τον επιπλέον κίνδυνο που αυτό συνεπάγεται. Όταν η καμπύλη αποδόσεων αντιστρέφεται, οι αποδόσεις των βραχυπρόθεσμων ομολόγων αυξάνονται πάνω από αυτές των πιο μακροπρόθεσμων. Έχει θεωρηθεί ως προάγγελος κακών οικονομικών συγκυριών, διότι υποδηλώνει προσδοκίες ότι τα επιτόκια θα μειωθούν μακροπρόθεσμα για να τονωθεί η ανάπτυξη.

Μήπως οι επενδυτές χάνουν κάτι ή μήπως πρόκειται για αντιπερισπασμό αυτή τη φορά; Λίγα θέματα στις αγορές μπορεί να έχουν καταναλώσει περισσότερα «μικρά φαιά κύτταρα», για να χρησιμοποιήσουμε την αγαπημένη φράση του Ηρακλή Πουαρό, από το να συζητάμε γιατί η καμπύλη αποδόσεων προβλέπει ύφεση και τι ακριβώς σηματοδοτεί όταν το κάνει.

Υπάρχουν διάφορες μετρήσεις της καμπύλης, αλλά η πιο δημοφιλής είναι η διαφορά μεταξύ των αποδόσεων των 2ετών και των 10ετών ομολόγων, οι οποίες είναι ανεστραμμένες από τον Ιούλιο του 2022. Στο βαθύτερο σημείο της αναστροφής τον Ιούλιο του περασμένου έτους, τα 10ετή ομόλογα προσέφεραν 3,9%, έναντι σχεδόν 5% για το 2ετές χρέος. Αυτή την εβδομάδα η διαφορά συρρικνώθηκε έως και 0,15 ποσοστιαίες μονάδες, αλλά εξακολουθεί να παραμένει ανεστραμμένη. Και ανεξάρτητα από την ακριβή καμπύλη που μετράται, αυτή η τρέχουσα αναστροφή επί 19 μήνες και συνεχίζουμε είναι η μεγαλύτερη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980.

Το γιατί η ανεστραμμένη καμπύλη αποδόσεων σηματοδοτεί ή δεν σηματοδοτεί ύφεση εξαρτάται από το ποιον θα ρωτήσετε. Μια αναστροφή έχει προηγηθεί κάθε ύφεσης τα τελευταία 60 χρόνια και έστειλε λανθασμένο μήνυμα μέσω της αναστροφής μόνο μία φορά, το 1965, σύμφωνα με ένα έγγραφο του 2018 από οικονομολόγους της Federal Reserve του Σικάγο.

Μέχρι εδώ όλα καλά, αλλά τότε η ομάδα της Fed έφτασε στο μεγαλύτερο μυστήριο, προσθέτοντας ότι «ενώ η βιβλιογραφία έχει βρει προγνωστικό περιεχόμενο . . ήταν λιγότερο επιτυχής στο να καθορίσει γιατί ισχύει μια τέτοια εμπειρική συσχέτιση».

Ορισμένοι θεωρούν την ανεστραμμένη καμπύλη ως έναν απλό μηχανισμό σηματοδότησης των προσδοκιών της αγοράς. Για άλλους όμως, η αντιστροφή προστίθεται στο ίδιο το πρόβλημα.

«Μια καμπύλη αποδόσεων με θετική κλίση προωθεί το ζωώδες πνεύμα ... τον δανεισμό και όλα τα πράγματα που είναι συνήθως θετικά για την ανάπτυξη», λέει ο Jim Reid της Deutsche Bank. Υποστηρίζει ότι όταν οι καμπύλες αποδόσεων είναι ανεστραμμένες, οι τράπεζες τείνουν να αυστηροποιούν τα πρότυπα δανεισμού και οι επενδυτές μπορούν να είναι πιο αμυντικοί, απλά κλειδώνοντας υψηλότερες αποδόσεις με βραχυπρόθεσμα ομόλογα αντί να τοποθετηθούν σε ένα πιο μακροπρόθεσμο στοίχημα.

Ένα πράγμα που ισχύει για κάθε αναστροφή της καμπύλης είναι μια συνοδευτική συζήτηση σχετικά με το αν αυτή η φορά είναι διαφορετική. Το 2000, θεωρήθηκε τρελό να σκεφτεί κανείς μια ύφεση όταν οι μετοχές των νέων και οικονομικά ανατρεπτικών εταιρειών τεχνολογίας σημείωναν άνοδο. Όταν η καμπύλη αντιστράφηκε το 2006, τα παγκόσμια πρότυπα αγοράς κρατικών ομολόγων θεωρήθηκαν η τεχνική αιτία, καθώς η Κίνα ανακύκλωνε τα δολάρια των εξαγωγών της σε αμερικανικό χρέος. Αυτό φάνηκε να έχει ελάχιστη σχέση με οποιαδήποτε επικείμενη ύφεση, αλλά κρατώντας τις αποδόσεις χαμηλότερα, συνέβαλε αναμφισβήτητα στην τροφοδότηση του απερίσκεπτου δανεισμού που προκάλεσε τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.

Αυτή τη φορά οι πανδημικές δαπάνες της Ουάσινγκτον είναι ο υποψήφιος υπαίτιος, αφού έχουν στρεβλώσει την οικονομική και επενδυτική συμπεριφορά που θα μπορούσε να έχει κλονίσει ή τουλάχιστον να καθυστερήσει την δύναμη πρόβλεψης της καμπύλης αποδόσεων.

Με τις καταναλωτικές δαπάνες τόσο εύρωστες, πώς θα μπορούσε να παραμονεύει μια ύφεση; Λοιπόν, υπάρχει συνήθως μια χρονική υστέρηση μεταξύ της αναστροφής και της οικονομικής ύφεσης. Οι στρατηγικοί αναλυτές της JPMorgan λένε ότι ο κίνδυνος ύφεσης είναι υψηλότερος μεταξύ 14 και 24 μηνών μετά την αναστροφή με βάση προηγούμενες περιπτώσεις. Αυτό καλύπτει τουλάχιστον το πρώτο εξάμηνο του 2024.

Ο Brett Nelson, της ομάδας επενδυτικής στρατηγικής της Goldman Sachs, επισημαίνει επίσης πως «σημασία έχει επίσης για πόσο καιρό κάθε δεδομένη καμπύλη αποδόσεων είναι ανεστραμμένη, με τις πιο μακροχρόνιες ανατροπές να έχουν μεγαλύτερη σημασία από τις πιο βραχυχρόνιες».

Η ομάδα ISG της Goldman, ωστόσο, μείωσε την πιθανότητα ύφεσης φέτος στο 30%, από 45-55% το 2023.

Οι φανταστικοί ντετέκτιβ παράγουν καθαρές, σαφείς και σωστές λύσεις στα μυστήρια που αντιμετωπίζουν. Οι οικονομίες και οι χρηματοπιστωτικές αγορές όχι τόσο. Ίσως ο τρόπος για να λύσουμε τον γρίφο της καμπύλης αποδόσεων είναι να θυμόμαστε ότι μια ήπια προσγείωση δεν αποκλείει απαραίτητα μια ρηχή ύφεση.

Οι πέντε και πλέον μειώσεις επιτοκίων κατά ένα τέταρτο που αποτιμώνται σήμερα από τους επενδυτές υποδηλώνουν κάτι δυνητικά πιο επώδυνο. Διαφορετικά, γιατί η Fed να μειώσει τα επιτόκια τόσο γρήγορα χωρίς να έχει να διασώσει μια ταχέως εξασθενημένη οικονομία; Μια σταδιακή επιβράδυνση είναι σίγουρα μια απλούστερη ιστορία, αλλά εξακολουθεί να μην εξηγεί όλα τα γεγονότα.

© The Financial Times Limited 2024. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation