Ελ Εριαν: Το νέο παράδοξο στις αγορές

Μπαίνοντας στον Σεπτέμβριο, πολλοί traders και αναλυτές ήταν άνετοι με την ιδέα πως η καμπύλη αποδόσεων των αμερικανικών κρατικών ομολόγων θα βάθαινε –δηλαδή οι αποδόσεις των πιο μακροπρόθεσμων ομολόγων θα αυξάνονταν ταχύτερα από αυτές των πιο βραχυπρόθεσμων ομολόγων για να συνυπολογίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο διακράτησης ομολόγων για περισσότερο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, το χρέος και τα ελλείμματα των ΗΠΑ είναι υψηλά, χωρίς άμεσες προοπτικές αντιστροφής.

Ο πληθωρισμός έχει κολλήσει πάνω από τον στόχο της Federal Reserve και είναι πιθανό να αυξηθεί περισσότερο. και υπάρχουν ενδείξεις πως οι ξένοι επενδυτές ψάχνουν να μειώσουν σταδιακά τα ιστορικά «overweight» holdings αμερικανικών treasuries.

Αλλά αυτή η πλειοψηφούσα άποψη έχει αμφισβητηθεί από σχόλια κυβερνητικών αξιωματούχων ότι εύχονται «να κάμψουν την καμπύλη» -δηλαδή να μειώσουν τα επιτόκια πολύ χαμηλότερα των πολύ βραχυχρόνιων ωριμάνσεων που η Fed μπορεί να ελέγξει άμεσα προκειμένου να κάνουν τα ενυπόθηκα δάνεια πιο προσιτά, κάτι που αποτελεί βασικό πολιτικό στόχο για την κυβέρνηση Τραμπ.

Αυτό θα μπορούσε να επιδιωχθεί μέσω των λειτουργιών διαχείρισης παθητικού του υπουργείου Οικονομικών ή των διαφόρων εργαλείων που η Fed έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν (όπως το «Operation Twist», με το οποίο πούλησε βραχυπρόθεσμο χρέος και αγόρασε μακροπρόθεσμα χαρτιά, και οι άμεσες αγορές περιουσιακών στοιχείων).

Θα δούμε τι θα υπερισχύσει, αλλά η δυνητική επιρροή των μη εμπορικών παραγόντων στον καθορισμό της μορφής της καμπύλης αποδόσεων φαίνεται να έχει σημασία σε μια περίοδο που υπάρχουν ανησυχίες για την πολιτική ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας.

Ο διορισμός του οικονομολόγου Στήβεν Μίραν στο διοικητικό συμβούλιο της Federal Reserve θεωρείται από ορισμένους ως ότι παγιώνει έναν de facto δεύτερο πρόεδρο της κεντρικής τράπεζας, δεδομένου ότι θεωρείται από πολλούς ότι αντιπροσωπεύει τις απόψεις του διαδόχου του νυν προέδρου Τζέι Πάουελ, όποιος και αν είναι αυτός (ο Μίραν θα κατέχει τη θέση στη Fed ενώ θα απουσιάζει από τη θέση του ως πρόεδρος του Αμερικανικού Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων).

Η διελκυστίνδα έρχεται επίσης σε μια περίοδο που πολλές πολιτικές δυνάμεις επηρεάζουν περισσότερο την οικονομική πολιτική. Άλλα παραδείγματα φέτος περιλαμβάνουν την αυξημένη χρήση του εμπορίου και των χρηματοοικονομικών ως όπλου, και τη χρήση τους για την άσκηση πίεσης τόσο σε συμμάχους όσο και σε αντιπάλους για μη οικονομικά ζητήματα· την εξάπλωση της βιομηχανικής πολιτικής για την επίτευξη στόχων όπως η διασφάλιση κρίσιμων αλυσίδων προμήθειας· και τη χρήση ελέγχων στις εξαγωγές σε προηγμένες τεχνολογίες για τον περιορισμό της στρατιωτικής και οικονομικής ανάπτυξης ενός αντιπάλου.

Αυτή η τάση δεν περιορίζεται στις ΗΠΑ, όλο και περισσότερο συμβαίνει παγκοσμίως.

Αυτό αποτελεί απόδειξη του πώς οι εσωτερικοί πολιτικοί και γεωπολιτικοί στόχοι επηρεάζουν τις οικονομικές πολιτικές περισσότερο. Και αυτό αποτελεί μια δραματική απομάκρυνση από τις πολλές δεκαετίες κατά τις οποίες τα οικονομικά ήταν μια καθοριστική επιρροή για την εσωτερική πολιτική και τα γεωπολιτικά –σε μια περίοδο που δυο παραδοσιακές απόψεις στηρίζουν την παγκόσμια οικονομία.

Η πρώτη είναι η «Συναίνεση της Ουάσινγκτον» (Washington Consensus), που δίνει έμφαση στην εσωτερική απορρύθμιση, την απελευθέρωση του εμπορίου, τη δημοσιονομική υπευθυνότητα, τις ιδιωτικοποιήσεις και τη φορολογική μεταρρύθμιση. Η δεύτερη είναι η παγκοσμιοποίηση, ή η όλο και στενότερη ολοκλήρωση του εμπορίου και των κεφαλαιακών ροών.

Και τα δυο λειτουργούν με βάση την υπόθεση ότι οι ελεύθερες αγορές και η οικονομική αποδοτικότητα θα οδηγήσουν φυσικά στην ευημερία για όλους. Οικοδομήθηκαν στο θεμέλιο της οικονομικής λογικής, όπου η πολιτική και η εθνική ασφάλεια θεωρούνταν δευτερεύουσες αντί και κεντρικής σημασίας οδηγοί. Ωστόσο, η αποτελεσματικότητά τους υπονομεύτηκε από την ανεπαρκή προσοχή στις ανισότητες και σε άλλα τρωτά σημεία που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν.

Η αυξανόμενη επιρροή των γεωοικονομικών δημιουργεί ένα πιο ασταθές περιβάλλον για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τις επιχειρήσεις και τους συμμετέχοντες στην αγορά με μια πολύ ευρύτερη γκάμα δυνητικών αποτελεσμάτων που θα πρέπει να σκεφτούν.

Δείτε απλά τι συμβαίνει στις χρηματαγορές φέτος. Πότε άλλοτε είδαμε “risk-on” περιουσιακά στοιχεία (μετοχές) και “risk-off” περιουσιακά στοιχεία (ομόλογα) να καταγράφουν ταυτόχρονα το ένα ρεκόρ τιμών μετά το άλλο;

Αυτό το προφανές παράδοξο δεν είναι εύκολα κατανοητό, παρά μόνον υπό το πρίσμα των γεωοικονομικών. Είναι μια από τις πολλές διασπάσεις στους παραδοσιακούς συσχετισμούς, που βασίζονταν σε έναν ξεκάθαρο διαχωρισμό μεταξύ των δυνάμεων των αγορών και των πολιτικών ενεργειών.

Είναι ένας πιο περίπλοκος κόσμος, με ορισμένους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού στις αγορές και τα οικονομικά να ξαναγράφονται σε πραγματικό χρόνο. Οι ηγεσίες των εταιρειών και οι επενδυτές χρειάζεται να ενσωματώσουν τους γεωπολιτικούς και εσωτερικούς πολιτικούς παράγοντες πολύ περισσότερο στις στρατηγικές τους, αναγνωρίζοντας πως το εύρος των πιθανών αποτελεσμάτων είναι πολύ μεγαλύτερο και πιο περίεργο.

Άλλωστε, όπως σχολίασε ένας συνάδελφος την περασμένη εβδομάδα, το μόνο σίγουρο αυτές τις μέρες είναι η αβεβαιότητα –και ακόμα και αυτό τείνει να γίνεται όλο και πιο ασυνήθιστο μέρα με τη μέρα.

© The Financial Times Limited 2025. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation