To νέο μοντέλο για επενδύσεις στις αναδυόμενες αγορές

Την επόμενη δεκαετία 1,2 δισ. νέοι άνθρωποι –κυρίως στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες- θα ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό. Ωστόσο, οι τρέχουσες οικονομικές δομές θα δημιουργήσουν μόνο 420 εκατ. νέες θέσεις εργασίας.

Αυτό δεν είναι απλώς μια πρόκληση ανάπτυξης. Είναι ένας διαρθρωτικός κίνδυνος για την παγκόσμια οικονομία. Η ανεργία και η υποαπασχόληση τέτοιου μεγέθους πιέζουν τα πολιτικά συστήματα, τροφοδοτούν τη μετανάστευση και εκθέτουν την ευθραυστότητα των παγκόσμιων εφοδιαστικών αλυσίδων.

Το μέγεθος της πρόκλησης απαιτεί μια θεμελιώδη εξέλιξη στο πώς η Παγκόσμια Τράπεζα και άλλοι πολυμερείς θεσμοί συνδέουν το ιδιωτικό κεφάλαιο με τους αναπτυξιακούς στόχους. Όταν οι θεσμικοί επενδυτές που διαχειρίζονται 400 τρισ. δολάρια κατανέμουν ένα κλάσμα μόνο στις αγορές όπου ζει το 85% της ανθρωπότητας, το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο χαμένες ευκαιρίες, αλλά συστημικός κίνδυνος.

Γι’ αυτό μετασχηματίζουμε την προσέγγισή μας, από τη διατήρηση δανείων στον ισολογισμό μας στο «πακετάρισμα» τους σε τίτλους που πληρούν τις απαιτήσεις των θεσμικών επενδυτών ενώ παράλληλα δημιουργούν τις θέσεις εργασίας εκείνες και την ανάπτυξη που καλλιεργούν τη σταθερότητα.

Πρόσφατα, η International Finance Corporation, ο βραχίονας του ιδιωτικού τομέα της Παγκόσμιας Τράπεζας, εξέδωσε μια τιτλοποίηση αναδυόμενων αγορών ύψους 510 εκατ. δολαρίων, την πρώτη του είδους από μια πολυμερή αναπτυξιακή τράπεζα.

Η έκδοση δείχνει πως η χρηματοδότηση της ανάπτυξης μπορεί και πρέπει να εξυπηρετεί διττό σκοπό: τη διοχέτευση ιδιωτικού κεφαλαίου εκεί που χρειάζεται περισσότερο και την προσφορά στους επενδυτές των αποδόσεων και της διαφοροποίησης χαρτοφυλακίου που επιζητούν. Είναι περισσότερο από μια χρηματοοικονομική συναλλαγή, είναι μια επαλήθευση του εφικτού της ιδέας.

Για ορισμένους, υπάρχει σκεπτικισμός. Οι προηγούμενες απόπειρες να κινητοποιηθεί το ιδιωτικό κεφάλαιο για την ανάπτυξη συχνά απέτυχαν, είτε λόγων συναλλαγματικών κρίσεων, προκλήσεων διακυβέρνησης ή ασυμφωνίας κινήτρων μεταξύ των αναπτυξιακών στόχων και των επενδυτικών αποδόσεων.

Οι επικριτές ορθά σημειώνουν το επίμονο χάσμα μεταξύ της ρητορικής και των κεφαλαιακών ροών, σημειώνοντας πως δεκαετίες πρωτοβουλιών μόλις και μετά βίας κούνησαν τη βελόνα των θεσμικών επενδύσεων στις αναδυόμενες αγορές.

Έτσι, πήραμε αποδεδειγμένες δομές κεφαλαιαγορών και τις εφαρμόσαμε στη χρηματοδότηση της ανάπτυξης. Συγκεντρώσαμε τμήματα υψηλής ποιότητας δανείων που χορηγήθηκαν από την IFC σε 57 δανειολήπτες από το χαρτοφυλάκιό μας, που καλύπτουν τους τομείς της μεταποίησης, των υποδομών, της τεχνολογίας και της υγειονομικής περίθαλψης, και τα διαρθρώσαμε σε τίτλους επενδυτικής ποιότητας που έλαβαν αξιολόγηση AAA, την ανώτερη κατηγορία.

Η Goldman Sachs οργάνωσε τη συναλλαγή και το Χρηματιστήριο του Λονδίνου την εισήγαγε στο χρηματιστήριο, καθιστώντας τις επενδύσεις σε αναδυόμενες αγορές τόσο απλές όσο η αγορά εταιρικών ομολόγων. Μέσω ενός μοντέλου «originate-to-distribute», προχωράμε από την κατοχή δανείων στα βιβλία μας στο πακετάρισμα υφιστάμενων χαρτοφυλακίων σε τίτλους.

Αποδεικνύοντας ότι τα δάνεια από μια πολυμερή τράπεζα ανάπτυξης μπορούν να συγκεντρωθούν, να διαρθρωθούν και να αξιολογηθούν χρησιμοποιώντας τυποποιημένες πρακτικές της κεφαλαιαγοράς, δημιουργούμε ένα πρότυπο που μπορούν να ακολουθήσουν και άλλοι. Κάθε επόμενη έκδοση θα ενισχύσει την εξοικείωση της αγοράς, θα αυξήσει τη ρευστότητα και θα μειώσει το κόστος κεφαλαίου για τους δανειολήπτες των αναπτυσσόμενων χωρών, παρέχοντάς τους παράλληλα πρόσβαση σε εντελώς νέα κανάλια χρηματοδότησης.

Αλλά ίσως η πιο μετασχηματιστική αλλαγή είναι η εξής: κάθε δολάριο που τιτλοποιούμε μπορεί να επανεπενδυθεί ξανά και ξανά. Ανακυκλώνοντας το κεφάλαιο αντί να το δεσμεύουμε, αυξάνουμε τον αναπτυξιακό μας αντίκτυπο.

Ωστόσο, η τιτλοποίηση αντιμετωπίζει μόνο ένα κομμάτι του παζλ. Υπάρχουν πέντε κρίσιμα εμπόδια για τις επενδύσεις στις αναδυόμενες αγορές: η κανονιστική αβεβαιότητα, ο πολιτικός κίνδυνος, η μεταβλητότητα των νομισμάτων, η έλλειψη προστασίας από την πρώτη ζημία και η ανεπαρκής δευτερεύουσα συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο.

Η Παγκόσμια Τράπεζα συνδυάζει πλέον την ασφάλιση πολιτικού κινδύνου με τη χρηματοδότηση, με στόχο να τριπλασιάσει την κάλυψή μας σε 20 δισ. δολάρια έως το 2030. Αναπτύσσουμε μηχανισμούς χρηματοδότησης σε τοπικό νόμισμα που επιτρέπουν στους δανειολήπτες να έχουν πρόσβαση σε κεφάλαια στο δικό τους νόμισμα, προστατεύοντάς τους από τη συναλλαγματική μεταβλητότητα που ιστορικά υπονομεύει τις επενδύσεις στις αναδυόμενες αγορές.

Η επιλογή που έχει ο χρηματοοικονομικός κόσμος είναι σαφής: συνεχίστε να συγκεντρώνετε τα κεφάλαια σε κορεσμένες αγορές ενώ οι δημογραφικές πιέσεις αυξάνονται αλλού, ή επιδιώξτε να αναδιαμορφώσετε το πώς ρέουν παγκοσμίως οι επενδύσεις.

Αυτή η αγορά θα πετύχει την κλίμακα που χρειάζεται μόνο όταν οι θεσμικοί επενδυτές αναγνωρίσουν πως οι αναδυόμενες αγορές πλέον προσφέρουν αυτό που χρειάζεται κάθε χαρτοφυλάκιο: γνήσια διαφοροποίηση και πρόσβαση στην ανάπτυξη που θα καθορίσει την επόμενη δεκαετία.

Το ερώτημα δεν είναι αν τελικά τα κεφάλαια θα ρέουν προς τις αναδυόμενες αγορές, αλλά αν θα κινούνται αρκετά γρήγορα ώστε να μετατρέψουν τη δημογραφική πρόκληση του σήμερα σε κοινή ευημερία του αύριο.

* Ο συγγραφέας του άρθρου είναι διευθύνων σύμβουλος του International Finance Corporation

© The Financial Times Limited 2025. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation