Το ράλι των αγορών έχει ακόμη δρόμο

* Ο Robert Parker είναι ανώτατος σύμβουλος της Credit Suisse

Τρία είναι τα ζωτικά ερωτήματα που πρέπει να θέσουν οι επενδυτές αυτήν την περίοδο:

Πρώτον, μετά από πέντε χρόνια απομόχλευσης στον ιδιωτικό τομέα και με τις τράπεζες σε περίοδο δημόσιας λιτότητας, ποιες ενδείξεις υπάρχουν ότι ανατρέπεται αυτή η διαδικασία;

Δεύτερον, πότε θα ανατρέψουν οι κεντρικές τράπεζες τη μόχλευση των ισολογισμών τους και ποιες θα είναι οι πιθανές επιδράσεις στην οικονομία και στην αγορά;

Τρίτον, μετά τα οικονομικά και χρηματοπιστωτικά σοκ που βιώνουν οι αγορές από το 2007, ποιες είναι οι δυνητικές κρίσεις που μπορεί να ακολουθήσουν;

Μετά το ράλι των πιστωτικών αγορών από τον Νοέμβριο του 2008 και το χρηματιστηριακό ράλι από τον Μάρτιο του 2009, αυτά τα ερωτήματα είναι ζωτικά για την ανάλυση των μελλοντικών εξελίξεων στις αγορές. Μια πολύ γρήγορη ανατροπή της ποσοτικής χαλάρωσης από τις κεντρικές τράπεζες, ενώ οι κρατικές δαπάνες παραμένουν συγκρατημένες και οι τράπεζες και ο ιδιωτικός τομέας παραμένουν συντηρητικοί με τους ισολογισμούς τους, θα μπορούσε να επιφέρει αλλαγή της τάσης στις αγορές.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι μετά τη σχετικά ταχεία ανακεφαλαιοποίηση και προσαρμογή του τραπεζικού κλάδου στις ΗΠΑ, η καταναλωτική και επιχειρηματική πίστη αυξάνεται: τα εμπορικά και βιομηχανικά δάνεια έχουν αυξηθεί πάνω από 10% στο 12μηνο. Επίσης, οι Αμερικανοί καταναλωτές έχουν σε μεγάλο βαθμό ισορροπήσει τον δανεισμό με την αποταμίευσή τους, σε μια περίοδο όπου η επίδραση από την ανάκαμψη στις αξίες των ακινήτων και στις τιμές των μετοχών είναι ευνοϊκή.

Το αμερικανικό εταιρικό πλεόνασμα ρευστότητας μειώνεται βραδέως και χρηματοδοτεί επιστροφές, μερίσματα και πραγματικές επενδύσεις, σε μια χρονική στιγμή όπου η χρηματοδότηση μέσω ομολογιακών εκδόσεων είναι ελκυστική για τις επιχειρήσεις. Αν και ο δημόσιος τομέας στις ΗΠΑ παραμένει υπό πίεση, η αμερικανική διαδικασία απομόχλευσης στον ιδιωτικό τομέα και στις τράπεζες των ΗΠΑ έχει σαφέστατα τελειώσει, υποστηρίζοντας τις προβλέψεις για ανάπτυξη του αμερικανικού ΑΕΠ κοντά στο 2,5% το δεύτερο εξάμηνο του έτους και το 2014.

Στην Ιαπωνία, τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν βελτίωση του τραπεζικού δανεισμού. Αν υποθέσουμε ότι η Bank of Japan έχει πετύχει, τουλάχιστον εν μέρει, τον στόχο του 2% για τον πληθωρισμό, τότε η βελτίωση στις καταναλωτικές δαπάνες είναι βιώσιμη, και τα πλεονάσματα στην ταμειακή ρευστότητα των επιχειρήσεων θα μειωθούν, καθώς θα γίνουν αρνητικά τα επιτόκια στο ρευστό και στα ομόλογα. Αν και είναι πρώιμο να μιλάμε για μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της δραστικής αλλαγής στην ιαπωνική πολιτική, τουλάχιστον το 2013/14 η οικονομία θα χαρακτηριστεί από επεκτατικές νομισματικές και δημοσιονομικές πολιτικές με αποτέλεσμα πιθανόν να μπορεί να διατηρηθεί μια ανάπτυξη 3%.

Στην ευρωζώνη, η αδύναμη ζήτηση έχει επιβαρυνθεί από τη βαθιά δημόσια και ιδιωτική απομόχλευση. Ωστόσο, όπως έδειξε η μείωση του τραπεζικού δανεισμού από την ΕΚΤ και η πτώση του τραπεζικού κόστους δανεισμού, το τραπεζικό ρίσκο περιορίζεται και η διαδικασία της τραπεζικής απομόχλευσης πιθανόν να λήγει αργά-αργά.

Τουλάχιστον στη βόρεια Ευρώπη, η πιστωτική διαθεσιμότητα θα αρχίσει να βελτιώνεται τους ερχόμενους μήνες και η γερμανική κατανάλωση πιθανότατα θα επιταχυνθεί. Αν και η Ιταλία και η Ισπανία θα παραμείνουν σε ύφεση τουλάχιστον τα δύο επόμενα τρίμηνα, η ετήσια ανάπτυξη της Γερμανίας θα βελτιωθεί στο 1,5% το δεύτερο εξάμηνο και είναι ρεαλιστικές οι προβλέψεις για 2% το 2014.

Όσον αφορά τη δραστηριότητα των κεντρικών τραπεζών, η στρατηγική της Bank of Japan είναι ξεκάθαρη: Θέλει να διπλασιάσει τον ισολογισμό της στο 60% του ιαπωνικού ΑΕΠ ως τα τέλη του 2014-αρχές του 2015 και να πετύχει τον στόχο για πληθωρισμό 2%. Η βελτίωση στην ιαπωνική κατανάλωση και η αύξηση στον τραπεζικό δανεισμό δεν θα ανατραπούν από πιθανή ανάκληση της ποσοτικής χαλάρωσης της BoJ μέχρι πιθανότατα το 2016.

Καθώς η αμερικανική οικονομία ανακάμπτει, μια βελτίωση στο αμερικανικό QE είναι αναπόφευκτη και πιθανότατα θα εκδηλωθεί σε μια διαδικασία τριών σταδίων. Πρώτα, πιθανότατα στο Q4 του 2013, θα μειωθεί ο μηνιαίος όγκος των αγορών ομολόγων, αρχικά στα 50 δισ. δολ. Στη συνέχεια το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης QE θα λήξει εντελώς, πιθανόν στο Q2 του 2014. Τέλος, η Fed θα πρέπει να πάρει απόφαση να συρρικνώσει τον ισολογισμό της αποσύροντας ρευστότητα, πιθανόν το 2015/16.

Η στρατηγική της ΕΚΤ θα επικεντρωθεί στη διασφάλιση σχετικής σταθερότητας στις αγορές κρατικών ομολόγων και στη συνέχιση της προσπάθειας για βελτίωση της ρευστότητας στη διατραπεζική αγορά, αλλά επίσης θα αντιμετωπίσει το ζήτημα της έλλειψης χρηματοδότησης για τις επιχειρήσεις των χωρών σε ύφεση. Δεδομένου ότι είναι βραδεία η έξοδος της ευρωζώνης από την ύφεση, η στρατηγική της ΕΚΤ θα παραμείνει «χαλαρή» στο άμεσο μέλλον.

Αν και οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι μπορεί να κλιμακωθούν, οι κρατικοί και τραπεζικοί κίνδυνοι παραμένουν χαμηλοί. Και μολονότι οι αποτιμήσεις στις πιστωτικές αγορές και ορισμένες χρηματιστηριακές αγορές δείχνουν «παρατραβηγμένες», οι πιθανότητες να υποστούν σοκ οι αγορές είναι σχετικά λίγες σε σχέση με τα προηγούμενα πέντε χρόνια.

Ως εκ τούτου, η διαδικασία της απομόχλευσης έχει σχεδόν λήξει στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία και θα προχωρήσει βραδέως στην Ευρώπη. Οι κεντρικές τράπεζες θα ανακαλέσουν τα μέτρα ρευστότητας πολύ βραδέως και, δεδομένου ότι οι κίνδυνοι για σοκ στις αγορές έχουν μειωθεί, τα πισωγυρίσματα των αγορών θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ευκαιρίες για αγορές.

*To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

© The Financial Times Limited 2013. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation