Πώς ακριβώς κτίζει μια χώρα ένα καλύτερο μέλλον; Ποιος είναι ο βασικός μοχλός που μπορεί να αλλάξει τις κοινωνικές συνθήκες, αλλά και να μετασχηματίσει την ίδια τη δομή μιας οικονομίας σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα;  Πού πρέπει να επενδύσει πρωτίστως μια χώρα, όχι μόνο για να μην καταλήξει να εξαρτάται από την ανταγωνιστικότητα των… χαμηλών μισθών, αλλά και για να διασφαλίσει ότι οι αξίες της σύγχρονης Δημοκρατίας θα κυριαρχούν στη συνείδηση των πολιτών της;

Η απάντηση είναι απλή. Μόνο η Παιδεία μπορεί να λειτουργήσει ταυτόχρονα με τόσο καταλυτικό τρόπο σε βασικούς τομείς διαμόρφωσης ενός καλύτερου μέλλοντος.

Παρακολουθώντας κάποιος τις πολιτικές αντεγκλήσεις στη Βουλή, ακόμη και σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών (σε χαμηλότερο επίπεδο, είναι ακόμα χειρότερη η κατάσταση), θα μπορούσε κάλλιστα να σχηματίσει την εντύπωση ότι η εξουσία στην Ελλάδα διεκδικείται είτε από διαπλεκόμενους απατεώνες, είτε από παρακρατικούς που υποστηρίζουν τη βία και την ανομία.

Και δεν θα είχε άδικο καθώς τέτοιου είδους κατηγορίες εκτοξεύονται συνεχώς μεταξύ πολιτικών και αναπαράγονται στον Τύπο, ενώ αντίστοιχη είναι και η άποψη που έχουν (για τον αντίπαλο βεβαίως) και αρκετοί από τους οπαδούς της μίας ή της άλλης παράταξης.

Πριν από λίγα χρόνια, η κατάσταση στην ακτοπλοΐα φάνταζε σχεδόν απελπιστική, με τις περισσότερες εταιρίες να έχουν σημαντικότατα χρέη προς τις τράπεζες , ελάχιστα κέρδη και περιορισμένη δυναμική.

Μοναδικός ισχυρός παίκτης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στην ευρύτερη… τσέπη του, φάνταζε ο όμιλος Γκριμάλντι, που κατείχε ήδη την πλειοψηφία στις Μινωικές Γραμμές και κυνηγούσε να αποκτήσει τον έλεγχο της Hellenic Seaways, στην οποία είχε επίσης σημαντικό ποσοστό.

Σήμερα, ο όμιλος Γκριμάλντι παραμένει μεν ο πιο ισχυρός παίκτης, ως συνολικό μέγεθος, πλην όμως, μετά τα δύο διαδοχικά ντιλ της Attica Group (το ένα εκ των οποίων με τις… Μινωικές του ομίλου Γκριμάλντι), μέσω των οποίων απέκτησε ποσοστό της τάξεως του 98% της Hellenic Seaways, υπάρχουν πλέον δύο πολύ σημαντικοί πόλοι, ικανοί να διαμορφώσουν εξελίξεις και να κάνουν νέες επενδύσεις, πιθανώς σε συνεργασία και με άλλους επενδυτές, ενώ συνολικά ο κλάδος φαίνεται να βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην εξυγίανσή του.

Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια!

Ξεκινώ με αυτή την πασίγνωστη φράση, διότι δεν διαθέτω τις απαραίτητες γνώσεις για να κρίνω με νομική επάρκεια, από την πλευρά της «συνταγματικής νομιμότητας», τις πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας για το θέμα του «πόθεν έσχες».

Το βέβαιον όμως είναι ότι τόσο η πρώτη, που έκρινε ως αντισυνταγματικές ορισμένες διατάξεις, όσο και η δεύτερη, με την οποία εξαιρούνται προσωρινά αποκλειστικώς και μόνο οι δικαστικοί, δημιούργησαν αίσθηση στην κοινή γνώμη.

Κάθε άλλο παρά επαρκώς έχει θιγεί στη δημόσια σφαίρα, το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Η αναντιστοιχία, η «ασυμμετρία», αν προτιμάτε, ανάμεσα στα διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά που παράγει η χώρα και στις εισαγωγές ή τα εγχωρίως παραγόμενα αγαθά (και υπηρεσίες) που καταναλώνει.

Γι' αυτό και αξίζουν ιδιαίτερης μνείας και προσοχής τόσο η πρωτότυπη μελέτη ερευνητών του ΚΕΠΕ (των Δημήτρη και Χρήστου Ιωάννου) όσο και το σχετικό άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου Αθανάσιου Παπανδρόπουλου «Το πραγματικό πρόβλημα της οικονομίας και το σύνδρομο του αλκοολικού», που δημοσιεύτηκε το περασμένο Σάββατο στο Euro2day.gr.