«Ώρα μηδέν» για αναχρηματοδοτήσεις

Ένα επόμενο τρίμηνο γεμάτο από σημαντικές εξελίξεις και μεγάλες συγκινήσεις φαίνεται πως έχουν μπροστά τους πολλές εισηγμένες εταιρείες, καθώς όλα δείχνουν πως σύντομα θα πρέπει -σε συνεργασία με τις πιστώτριες τράπεζες- να τεθεί επί τάπητος το ζήτημα της αναχρηματοδότησής τους.

Από τη μία πλευρά, οι αντοχές πολλών επιχειρήσεων στο να επιβιώνουν κάτω από καθεστώς χρηματοδοτικής ασφυξίας δείχνουν να εξαντλούνται και από την άλλη, οι ήδη επανακεφαλαιοποιημένες τράπεζες διαπιστώνουν πως η πολιτική των καθυστερήσεων δεν είναι προς το συμφέρον κανενός. Το αντίθετο μάλιστα, είναι προς βλάβη όλων...

Η κίνηση της Δίας Ιχθυοκαλλιέργειες να προσφύγει στις διατάξεις του άρθρου 99, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου και φαίνεται πως θα επιταχύνει τις εξελίξεις σ' ολόκληρο τον κλάδο. Η ουσία είναι ότι όλα τα εμπλεκόμενα μέρη γνώριζαν το πρόβλημα της υπερχρέωσης στον κλάδο από το 2009, πλην όμως μετέθεταν οποιαδήποτε δύσκολη απόφαση για... το μέλλον. Μόνο που ο χρόνος λειτουργούσε εναντίον τόσο των εταιρειών του κλάδου, όσο και των εμπλεκόμενων πιστωτικών τραπεζών.

Εδώ και τρία χρόνια λοιπόν, το μόνο πράγμα που έκαναν οι τράπεζες ήταν να επιβάλουν ουσιαστικά μέσα στο 2013 τη συγχώνευση μεταξύ Δία και Σελόντα, συγχώνευση όμως και αυτή βρίσκεται σήμερα στον αέρα, μετά την προσφυγή της Δίας στις διατάξεις του άρθρου 99. Να σημειώσουμε πως οι δύο αυτές εταιρείες οφείλουν στις τράπεζες γύρω στα 280 εκατ. ευρώ (159,5 εκατ. η Σελόντα και 122 εκατ. η Δίας), ενώ αν συμπεριληφθεί και ο Νηρέας (από καλύτερη θέση, αλλά με δάνεια άνω των 200 εκατ. ευρώ) το τραπεζικό άνοιγμα στους τρεις μεγάλους του κλάδου κυμαίνεται γύρω στο μισό δισεκατομμύριο ευρώ!

Και να ήταν οι ιχθυοκαλλιέργειες το μόνο μεγάλο μέτωπο των τραπεζών! Από πού να αρχίσει κάποιος και από πού να τελειώσει!

«Εκκρεμότητες» σε... όλους τους κλάδους

Η βιομηχανία ξύλου Shelman (οφείλει στις τράπεζες γύρω στα 100 εκατ. ευρώ) για παράδειγμα θα προσφύγει για μια ακόμη φορά στις δικαστικές αίθουσες για να διεκδικήσει την ένταξή της στο άρθρο 99. Η εκδίκαση θα γίνει στις 2 Οκτωβρίου και η διοίκηση ελπίζει πως θα πάρει το «δικαστικό ΟΚ» αφού προηγουμένως έχει καταλήξει σε συμβιβαστική φόρμουλα με τους εργαζόμενους. Κύκλοι πάντως της αγοράς, κρατούν «μικρό καλάθι» για την εξέλιξη της υπόθεσης...

Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και στον κλάδο της ακτοπλοΐας, όπου ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε την περίπτωση της ΝΕΛ (δανεισμός στις 30 Ιουνίου 2013 140,6 εκατ. ευρώ): Η προσφυγή της εισηγμένης στο άρθρο 99 έχει απορριφθεί, η έφεση που άσκησε συζητήθηκε τον περασμένο Ιούλιο και τώρα αναμένεται η απόφαση.

Μεγάλο πονοκέφαλο στις τράπεζες προκαλεί και ο κλάδος της ιδιωτικής υγείας, λόγω των πολυετών καθυστερήσεων αποπληρωμής των υποχρεώσεων του δημοσίου, αλλά και μια σειρά άλλων κυβερνητικών αποφάσεων (μειώσεις κρατικής συμμετοχής στα ΚΕΝ, claw back, κουρέματα παλαιότερων υποχρεώσεων).

Μόνο ο Όμιλος Euromedica όφειλε στις 30 Ιουνίου 365 εκατ. ευρώ στις τράπεζες, ενώ το αγνώστου ταυτότητας «ελβετικό fund» που φέρεται να είναι διατεθειμένο να καταβάλει κάποια λεφτά στην εταιρεία, δεν φαίνεται -σύμφωνα με πληροφορίες- επί του παρόντος να έχει συγκινήσει τις πιστώτριες τράπεζες.

H αλυσίδα ένδυσης SPRIDER (αρνητικά ίδια κεφάλαια 43 εκατ. ευρώ, με «αρνητικό συμπέρασμα» στην έκθεση του ορκωτού ελεγκτή) είδε την έφεση που υπέβαλε προκειμένου να ενταχθεί στις διατάξεις του άρθρου 99 να συζητείται στις 23 Σεπτεμβρίου και η δικαστική απόφαση αναμένεται μέσα στο προσεχές δίμηνο. Η εισηγμένη εταιρεία οφείλει 60 εκατ. ευρώ στις τράπεζες.

Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία του παρατιθέμενου πίνακα, όπου αναφέρονται οι τραπεζικές υποχρεώσεις 15 εισηγμένων εταιρειών οι οποίες έχουν απολύτως διαγνωσμένα προβλήματα ρευστότητας. Το σύνολο των δανείων μόνο αυτών των 15 εταιρειών προσεγγίζει το 1,6 δισ. ευρώ! Και φυσικά υπάρχουν και άλλες πολλές υπερχρεωμένες επιχειρήσεις, τόσο εντός, όσο και εκτός του Χρηματιστηρίου της Αθήνας. Τα νούμερα λοιπόν, τρομάζουν...

Λεπτές ισορροπίες

Παράγοντες της αγοράς θεωρούν πως το ζήτημα των μεγάλων τραπεζικών ανοιγμάτων αποτελεί ένα από τα πολύ σημαντικά θέματα, όχι μόνο για τα εμπλεκόμενα μέρη, αλλά και για το σύνολο της οικονομίας.

Όπως διαμηνύεται στο Euro2day.gr, «όσο πιο γρήγορα αντιμετωπιστεί το ζήτημα, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσει να αναθερμανθεί και να ανακάμψει η ελληνική οικονομία. Οι τράπεζες θα πρέπει να κάνουν γενναίες υποχωρήσεις προκειμένου να σώσουν ότι σώζεται, γιατί γνωρίζουν καλά πως είναι αδύνατον να εισπράξουν το σύνολο των δανείων που έχουν εκχωρήσει. Θα πρέπει να δουν ποιες εταιρείες θα μπορούσαν να συνεχίσουν να λειτουργούν και να λάβουν άμεσα συμβιβαστικές αποφάσεις είτε με τους υπάρχοντες (σε περίπτωση που δείξουν ουσιαστικά δείγματα συνεργασίας), ή με νέους μετόχους που ενδεχομένως να εμφανιστούν. Το βέβαιο είναι πως τα πράγματα για τις εταιρείες και την οικονομία γενικότερα θα γίνουν πολύ καλύτερα, όταν οι επιχειρήσεις σταματήσουν να λειτουργούν χωρίς το βραχνά της ελλιπούς ρευστότητας και του στιγματισμένου ονόματος στην αγορά των προμηθευτών».

Από την άλλη πλευρά βέβαια, οι τράπεζες θα πρέπει να κάνουν τους λογαριασμούς τους και να εξαντλήσουν το ποσοστό των δανείων που θα μπορούσαν να εισπράξουν στην πράξη. Και αυτό, γιατί τα μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια που ουσιαστικά δεν μπορούν να εισπραχθούν στο σύνολό τους εκτιμάται ότι ξεπερνούν με άνεση τα δέκα δισ. ευρώ. Η όλη αυτή διαδικασία θα «δοκιμάσει» για μια ακόμη φορά τα εποπτικά τους κεφάλαια, αλλά και τη ρευστότητά τους, καθώς όσα περισσότερα χρήματα εισπράξουν τόσο περισσότερο θα μπορούν να προχωρούν σε νέες δανειοδοτήσεις, πράγμα εξ' ίσου σημαντικό για την γενικότερη πορεία της οικονομίας.

Προκρίνονται τα ομολογιακά;

Κάτω από αυτούς τους περιορισμούς, οι τράπεζες, σύμφωνα με κύκλους της αγοράς:

Πρώτον, δεν δείχνουν διατεθειμένες να προχωρήσουν σε «κουρέματα» δανείων και σε κεφαλαιοποιήσεις υποχρεώσεων, τουλάχιστον για την πλειονότητα των περιπτώσεων.

Δεύτερον, Θα συνεκτιμήσουν θετικά οποιαδήποτε συμβολή των μετόχων με στόχο την κάλυψη μέρους του κεφαλαιακού ανοίγματος των εταιρειών.

Τρίτον, σε εταιρείες που έχουν αξιοσημείωτες πιθανότητες επιβίωσης και οι διοικήσεις τους έχουν επιδείξει «καλή συμπεριφορά», θα μπορούσαν να δεχτούν μια σημαντική επιμήκυνση των εταιρικών δανείων μέσα από την έκδοση ομολόγων και μάλιστα έναντι χαμηλότερου επιτοκίου.

Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις, οι τράπεζες θα μπορούσαν να εξετάσουν το ενδεχόμενο πολύ χαμηλών ή και μηδενικών επιτοκίων κατά τα πρώτα χρόνια των ομολογιακών δανείων, προκειμένου να δώσουν τις απαιτούμενες ανάσες στις επιχειρήσεις να αναταχθούν.

Σε μια τέτοια περίπτωση -και στην περίπτωση που κατά τα επόμενα χρόνια η ελληνική οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει- οι τράπεζες είτε θα έχουν αυξημένες πιθανότητες είσπραξης των χρημάτων τους, είτε θα μπορούν να πουλήσουν τα ομόλογά τους σε επενδυτές από το εξωτερικό (ενδεχομένως με μικρό ή μεγαλύτερο discount).