Κόκκινα δάνεια: Νέοι πονοκέφαλοι για τις τράπεζες

Την ώρα που όλοι οι παράγοντες της οικονομίας επείγονται προκειμένου να «τρέξει» όσο το δυνατόν πιο γρήγορα η υπόθεση της διαχείρισης των κόκκινων δανείων, θέματα τυπικού φορολογικού χαρακτήρα αλλά και το γενικότερο κλίμα σκανδαλολογίας που έχει αναπτυχθεί, δημιουργούν προβλήματα και ανησυχίες.

Τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι διοικήσεις των τραπεζών γνωρίζουν πολύ καλά πως όσο ταχύτερα προχωρήσει η όλη διαδικασία, τόσο εντονότερα θα ενισχυθεί η ρευστότητα του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος, τόσο μεγαλύτερες επενδύσεις από το εξωτερικό θα προσελκυσθούν και τόσο περισσότερες επιχειρήσεις θα μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους και να ανακάμψουν.

Η περίπτωση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, που απασχολεί το τελευταίο διάστημα έντονα τη δημοσιότητα σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης του δανεισμού της, αποτελεί μία μόνο από τις τόσο πολλές περιπτώσεις επιχειρήσεων που επείγονται να βρουν λύση προκειμένου να επιβιώσουν.

Παρ' όλα αυτά, τα υπάρχοντα προβλήματα δεν είναι καθόλου λίγα και το ένα εξ αυτών σχετίζεται με τη φορολογική αντιμετώπιση που θα έχουν οι επιχειρήσεις αλλά και οι ιδιώτες σε περίπτωση διαγραφής («κουρέματος») μέρους των δανείων τους. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το ποσό του «κουρέματος» θα μπορούσε να θεωρηθεί ως «δωρεά»(!) και να κινδυνεύει να φορολογηθεί με ένα πολύ μεγάλο ποσοστό φόρου.

Μια άλλη θεώρηση, υποστηρίζει ότι σε περίπτωση που το κούρεμα θεωρηθεί ως κέρδος, τότε είναι πολύ πιθανόν αυτό να υπερβαίνει κατά πολύ τις φορολογητέες ζημίες (έσοδα μείον έξοδα και όχι το νούμερο που αποτυπώνεται μέσω των ΔΛΠ) της τελευταίας πενταετίας και έτσι ο επενδυτής που θα βάλει το χέρι στην τσέπη να κινδυνεύει να πληρώσει και ένα μεγάλο ποσό προς την εφορία!

Και τέλος, κάποιοι τρίτοι εκτιμούν ότι στο ποσό θα μπορούσε σε ορισμένες περιπτώσεις να επιβληθεί και φόρος χαρτοσήμου...

Απέναντι σε τέτοιους προβληματισμούς, ξένοι επενδυτές που έχουν εκδηλώσει αρχικό ενδιαφέρον να τοποθετηθούν σε υπερχρεωμένες ελληνικές επιχειρήσεις δηλώνουν το ποσό που είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν, συμπληρώνοντας πως αν κάποιο τμήμα αυτού κατευθυνθεί στην εφορία, τότε θα αφαιρεθεί από το κομμάτι που θα εισπράξουν οι πιστώτριες τράπεζες (μεγαλύτερο κούρεμα δηλαδή...).

Πέραν αυτού, ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που τίθεται είναι το όλο κλίμα σκανδαλολογίας που έχει καλλιεργηθεί τα τελευταία χρόνια και που -δυστυχώς- έχει ενταθεί κατά τους τελευταίους μήνες.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση υψηλόβαθμου στελέχους εισηγμένης εταιρείας: «Τα στελέχη των τραπεζών φοβούνται να υπογράψουν μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα κουρέματα δανείων, ακόμη και αν αυτά είναι επιβεβλημένα από την οικονομική λογική. Δυστυχώς στην Ελλάδα, οι επιχειρήσεις είναι συνδεδεμένες με τα ονόματα των βασικών τους μετόχων. Η κοινή γνώμη και μέρος του πολιτικού κόσμου δεν θα πουν ότι κουρεύτηκαν τόσα δάνεια στην τάδε επιχείρηση, αλλά πως χαρίστηκαν τόσα λεφτά στον βασικό της μέτοχο.

Αυτό όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σύντομα, καθώς σε ένα περιβάλλον σκανδαλολογικό, τα στελέχη των τραπεζών θα τείνουν να μετακυλίσουν τα προβλήματα στο μέλλον και όχι να τα αντιμετωπίσουν ουσιαστικά. Το κακό στην Ελλάδα είναι πως σχεδόν ποτέ δεν έχει τιμωρηθεί η αδράνεια αλλά μόνο οι πράξεις. Επιβραβεύουμε τις παραλείψεις και τιμωρούμε τις πράξεις».

Άλλο στέλεχος της αγοράς υποστηρίζει πως τουλάχιστον για τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια, η καλύτερη λύση θα ήταν η πώλησή τους σε εξειδικευμένα funds, προκειμένου αφενός οι τράπεζες να εισπράξουν ζεστό χρήμα και αφετέρου η αναδιάρθρωση των υποχρεώσεων των εταιρειών αυτών να ολοκληρωθεί πιο γρήγορα. Επίσης, η πώληση των δανείων θα ξεκαθαρίσει και την εικόνα των τραπεζών στην επενδυτική κοινότητα, μειώνοντας τις αμφιβολίες της αγοράς και επηρεάζοντας θετικά τις τιμές των μετοχών.

«Στο εξωτερικό, τα funds αυτά λειτουργούν σε μόνιμη βάση και όχι μόνο σε περιπτώσεις έντονων κρίσεων όπως στην Ελλάδα σήμερα», ανέφερε χαρακτηριστικά.