Οι αντικειμενικές αξίες στους νέους οικοισμούς υπολείπονται σημαντικά των αγοραίων τιμών, τονίζουν κύκλοι του υπουργείο Οικονομικών, με αφορμή δημοσιεύματα και ανακοινώσεις κομμάτων περί φοροεισπρακτικού μέτρου.

Αναλυτικότερα, η  επέκταση του συστήματος αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων σε 4.486 νέους, εντός σχεδίου, οικισμούς 25 νομών της χώρας, σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί φοροεισπρακτικό μέτρο που συνεπάγεται υπερβολικές επιβαρύνσεις της φορολογητέας αξίας των ακινήτων.

Στόχος είναι η παροχή αντικειμενικής και τεκμηριωμένης βάσης προσδιορισμού των φορολογικών υποχρεώσεων στις περιπτώσεις μεταβίβασης ακινήτων, κληρονομιών, δωρεών, γονικών παροχών, ακίνητης περιουσίας, ΦΠΑ ακινήτων, εισοδήματος, ΕΤΑΚ κλπ., αναφέρουν στο υπουργείο Οικονομικών, με αφορμή δημοσιεύματα και ανακοινώσεις κομμάτων περί φοροεισπρακτικού μέτρου.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που επικαλείται το υπουργείο, σε ότι αφορά στα νεόδμητα κτίσματα, για τον υπολογισμό των αντικειμενικών αξιών (κτίσματος και οικοπέδου), ελήφθησαν ως βάση ανά τ. μ. οι τιμές του Τεχνικού Επιμελητηρίου του έτους 2006, οι οποίες μάλιστα αφορούν μόνο στο κόστος κατασκευής του κτιρίου και όχι την αξία του οικοπέδου. Οι τιμές αυτές ανέρχονταν το 2006 στα 600 ευρώ ανά τ. μ. , ενώ σήμερα είναι τουλάχιστον 1.100 ευρώ.

Το υπουργείο αφού υπενθυμίζει ότι η ελάχιστη τιμή των 600 ευρώ/ τ. μ. μειώνεται για τα παλαιότερα κτίσματα κλιμακωτά ανάλογα με το χρόνο παλαιότητας, τονίζει ότι από το σύνολο των οικισμών των 25 νομών που εντάχθηκαν στο αντικειμενικό σύστημα, το 63,6% εντάχθηκαν με τιμή ζώνης 600 ευρώ και ένα επιπλέον 31,4% με τιμή ζώνης 601-1.000 ευρώ. Δηλαδή στο 95% των εντασσόμενων οικισμών, η τιμή ζώνης δεν ξεπερνά τα 1.000 ευρώ το τ. μ.

Το τελευταίο που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς είναι ότι: «η ένταξη ενός οικισμού στο σύστημα αντικειμενικών αξιών αποτελεί …«φορομπηχτικό μέτρο» που δήθεν «φουσκώνει» την αξία των ακινήτων και πολλαπλασιάζει αδίκως τα φορολογικά έσοδα, σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων» υπογραμμίζεται χαρακτηριστικά.

Αναλυτικότερα τονίζονται τα εξής:

-Σε ό,τι αφορά στα νεόδμητα κτίσματα, για τον υπολογισμό των αντικειμενικών αξιών (κτίσματος και οικοπέδου), ελήφθησαν ως βάση ανα τετραγωνικό οι τιμές του Τεχνικού Επιμελητηρίου του έτους 2006, οι οποίες μάλιστα αφορούν μόνο στο κόστος κατασκευής του κτιρίου και όχι και την αξία του οικοπέδου. Οι τιμές αυτές ανέρχονταν το έτος 2006 στα 600 ευρώ ανά τετραγωνικό, ενώ σήμερα είναι τουλάχιστον 1.100 ευρώ.

-Η ελάχιστη τιμή των 600 ευρώ/τετραγωνικό μειώνεται, για τα παλαιότερα κτίσματα, με βάση τον ισχύοντα συντελεστή παλαιότητας, ο οποίος ξεκινά από 10% για κτίσματα άνω των 10 ετών και κλιμακώνεται για κτίσματα άνω των 25 ετών έως 40%, φτάνοντας δηλαδή σε μείωση της αντικειμενικής αξίας στα 360 ευρώ/τετραγωνικό.

-Πέραν των ανωτέρω, οι αντικειμενικές αξίες προσδιορίστηκαν για κάθε οικισμό από ειδική Επιτροπή, αποτελούμενη από εκπροσώπους του ΤΕΕ, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και από υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίοι έλαβαν υπόψη τις τοπικές εκτιμήσεις και ιδιομορφίες. Οι κατά κανόνα ομόφωνες αποφάσεις αυτών των Επιτροπών, σε συνδυασμό με συγκριτικά στοιχεία των αρμόδιων ΔΟΥ και με έρευνες της τοπικής Κτηματαγοράς, υιοθετήθηκαν για τον προσδιορισμό της τελικά ορισθείσας ζώνης αντικειμενικής αξίας για κάθε περιοχή.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους οικισμούς των 25 νομών, το 63,6% του συνόλου εντάσσονται στο σύστημα με τιμή ζώνης (νεόδμητων κτισμάτων) 600 ευρώ/τετραγωνικό και ένα επιπλέον 31,4% εντάσσονται με τιμή ζώνης 601-1.000 ευρώ. Δηλαδή στο 95% των εντασσόμενων οικισμών, η τιμή ζώνης δεν ξεπερνά τα 1.000 ευρώ ανα τετραγωνικό. 4,7% των οικισμών εντάσσονται με τιμή ζώνης 1001-1500 ευρώ, 0,2% με τιμή ζώνης 1501-2000 ευρώ, ενώ μόνον 0,04% του συνόλου εντάσσονται με τιμή ζώνης πάνω από 2.000 ευρώ ανά τετραγωνικό.

-Σε ό,τι αφορά στα οικόπεδα και στα αγροτεμάχια. η αντικειμενική αξία ορίστηκε σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα, σε σχέση με την ισχύουσα στην αγορά ή την προσδιοριζόμενη σε ενταγμένες περιοχές τιμή ζώνης.

Στόχος του Υπουργείου είναι να αρθεί η αυθαιρεσία, η απροσδιοριστία και η αδιαφάνεια στον προσδιορισμό της φορολογητέας βάσης των ακινήτων, να αποφευχθούν οι αμφισβητήσεις και οι αντιδικίες, αλλά και να προσδιοριστούν οι αξίες με αντικειμενικά και επιστημονικά κριτήρια, χωρίς να διαταραχθεί η κτηματαγορά και να αιφνιδιαστούν οι συναλλασσόμενοι.

Επειδή, όπως προκύπτει και από τα παραπάνω, οι αντικειμενικές αξίες είναι συνήθως κατά πολύ μικρότερες των αγοραίων, αδυνατούν μάλιστα εξ ορισμού να προσεγγίσουν ακραίες καταστάσεις και ιδιαιτερότητες που πολλαπλασιάζουν την πραγματική αξία ενός ακινήτου (λ.χ. πολυτέλεια, ειδικές κατασκευές, ειδικές θέσεις με θέα κλπ), το τελευταίο που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς είναι ότι η ένταξη ενός οικισμού στο σύστημα αντικειμενικών αξιών αποτελεί… «φορομπηχτικό μέτρο» που δήθεν «φουσκώνει» την αξία των ακινήτων και πολλαπλασιάζει αδίκως τα φορολογικά έσοδα, σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει.