«Κούρεμα» της εμπορικής δραστηριότητας, σημαίνει σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΕΕ Βασίλη Κορκίδη το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%, αφού λίγες επιχειρήσεις όπως σημειώνει θα μπορούν να αγοράζουν με προέμβασμα ή πληρώνοντας μετρητοίς με την παραλαβή των παραγγελιών.
 
Σύμφωνα με τον ίδιο η απόφαση της 27ης Οκτωβρίου ουσιαστικά επισημοποίησε την ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας, επισημαίνοντας παράλληλα ότι τόσο η χώρα μας όσο και η ελληνική επιχειρηματικότητα με τη «λύση του κουρέματος» του χρέους της στιγματίζονται διεθνώς για πολλά χρόνια και μας καθιστά επιχειρηματικό παρία του παγκόσμιου εμπορίου.

Ο κ. Κορκίδης αναφέρει επίσης ότι ο κάθε μικρομεσαίος Έλληνας έμπορος, οδηγείται ανήμπορος να αντιδράσει σε μια μακρά περίοδο παραγωγικής αδράνειας και ιδιότυπης «επιχειρηματικής εφεδρείας».

Τονίζει δε ότι "τόσο στις εισαγωγές όσο και τις εξαγωγές είναι απαραίτητες οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών είτε για πληρωμή, είτε για καλή εκτέλεση μιας παραγγελίας, όμως μετά την ελεγχόμενη χρεοκοπία θα καταλήξουν «κουρελόχαρτα», όταν μάλιστα οι δικαιούχοι είναι Έλληνες, θα θεωρούνται πλέον και επίσημα από τους οίκους του εξωτερικού κατά το ήμισυ αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι, ενώ θα χαθεί ότι εμπιστοσύνη έχει απομείνει στην ελληνική αγορά".

Στη δήλωσή του ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ καταλήγει ότι "η ΕΣΕΕ θεωρεί απαξιωτικό ότι η Ελλάδα, δυστυχώς, αντιμετωπίστηκε σαν μια υπερχρεωμένη εταιρεία η οποία εντάθηκε στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό άρθρο 99 με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών της και χαρακτηρίζει την τελική συμφωνία ως «το μη χείρον βέλτιστο».

--- Ολόκληρη η δήλωση του προέδρου της ΕΣΕΕ κ. Βασίλη Κορκίδη

Είναι κοινός τόπος, σε όλους μας ότι η πρωτοφανής ύφεση στην οποία έχει βρεθεί η ελληνική οικονομία, έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της αγοράς. Είναι, επίσης, ώρα να καταλάβουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο είχαμε μάθει να δραστηριοποιούμαστε επιχειρηματικά τα προηγούμενα χρόνια καθώς και κάθε εμπορική πρακτική μετά το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, θα αλλάξει άρδην.

Είναι σαφές ότι μία από τις αιτίες αυτής της κατάστασης, παρά την επανακεφαλαιοποίηση των 30 δις, είναι η αποδυνάμωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, αλλά και η απόλυτη απαξίωση των εγγυητικών των ελληνικών τραπεζών.

Το πρόβλημα ρευστότητας της πραγματικής οικονομίας δεν θα περιορίζεται μόνο στις ανάγκες χρηματοδότησης των ελληνικών επιχειρήσεων αλλά θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στο κομμάτι του εξωτερικού εμπορίου, το οποίο θα τα μετακυλήσει στην εσωτερική αγορά.

Τόσο στις εισαγωγές όσο και τις εξαγωγές είναι απαραίτητες οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών είτε για πληρωμή, είτε για καλή εκτέλεση μιας παραγγελίας, όμως μετά την ελεγχόμενη χρεοκοπία θα καταλήξουν «κουρελόχαρτα», όταν μάλιστα οι δικαιούχοι είναι Έλληνες, θα θεωρούνται πλέον και επίσημα από τους οίκους του εξωτερικού κατά το ήμισυ αναξιόπιστοι και αφερέγγυοι, ενώ θα χαθεί ότι εμπιστοσύνη έχει απομείνει στην ελληνική αγορά.

Αυτή η αντιμετώπιση θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα σε κλάδους του εμπορίου όπως του αυτοκινήτου, του ηλεκτρολογικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, των φαρμάκων, των τροφίμων, των πρώτων υλών και των βιομηχανικών προϊόντων, όπου οι αντίστοιχες επιχειρηματικές δραστηριότητες εξαρτώνται αποκλειστικά από τις εισαγωγές.

Ενδεχομένως, σε κάποιους άλλους κλάδους να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγική δραστηριότητα, ωστόσο η συγκεκριμένη εξέλιξη χρειάζεται αρκετό χρόνο για να αναπτυχθεί, κάτι που μας αποκόπτει από τις διεθνείς εξελίξεις.

Τόσο η χώρα μας όσο και η ελληνική επιχειρηματικότητα με τη «λύση του κουρέματος» του χρέους της στιγματίζονται διεθνώς για πολλά χρόνια και μας καθιστά επιχειρηματικό παρία του παγκόσμιου εμπορίου.

Το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50%, αυτόματα σημαίνει και «κούρεμα» της εμπορικής δραστηριότητας, αφού λίγες επιχειρήσεις θα μπορούν να αγοράζουν με προέμβασμα ή πληρώνοντας μετρητοίς με την παραλαβή των παραγγελιών. Ακόμα και αυτές που σήμερα μπορούν να το κάνουν, είναι άγνωστο για πόσο καιρό θα μπορέσουν να αντέξουν σε μια τέτοια διαδικασία, αγοράς και πώλησης εμπορευμάτων.

Είναι επίσης απορίας άξιο πώς θα μπορέσουν πλέον οι μικρές και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις να ανταγωνιστούν τις πολυεθνικές, οι οποίες διαθέτουν τις εγγυητικές ευρωπαϊκών τραπεζών και τις πλάτες των μητρικών τους εταιρειών. Καμιά οικονομία δεν είναι δυνατόν να ανασυγκροτηθεί και να επανεκκινήσει όταν οι βασικοί δρώντες δεν διαθέτουν τα απαραίτητα εργαλεία για να κινηθούν επιχειρηματικά. Ανάπτυξη χωρίς χρηματοδότηση δεν μπορεί να υπάρξει.

Η συμφωνία για μείωση κατά 100 δις του ελληνικού χρέους, η νέα δανειακή σύμβαση των 130 δισ. και η κεφαλαιακή υποστήριξη των ελληνικών τραπεζών με 30 δισ, θα συνοδεύεται με ισχυρή πλέον εποπτεία της χώρας μας και την μόνιμη εγκατάσταση τοποτηρητών για την εφαρμογή νέων σκληρών μέτρων λιτότητας.

Η απόφαση της 27ης Οκτωβρίου ουσιαστικά επισημοποίησε την ελεγχόμενη χρεοκοπία της χώρας μας, αλλά οι απορίες μας για το αν τελικά το κούρεμα, μας σώζει, τι σημαίνει για τη χώρα, για τους πολίτες, για την αγορά, για τις τράπεζες, για τα ασφαλιστικά ταμεία και με τι ανταλλάγματα αποφεύχθηκε τελικά το «πιστωτικό γεγονός» παραμένουν αναπάντητα ερωτήματα, τουλάχιστο μέχρι να γίνουν γνωστές οι τεχνικές λεπτομέρειες των διαπραγματεύσεων με τις τράπεζες.

Ο κάθε μικρομεσαίος Έλληνας έμπορος, σαφώς προτιμά από την παύση πληρωμών και την ανεξέλεγκτη πτώχευση, την εθελοντική ελεγχόμενη χρεοκοπία, αλλά κανείς δεν συμμερίζεται ως λύση την απαξίωση, δεν θεωρεί την κατάληξη της συμφωνίας επιτυχία για κανένα και δεν νοιώθει δικαιωμένος από το τελικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, πιστεύει ότι οδηγείται ανήμπορος να αντιδράσει σε μια μακρά περίοδο παραγωγικής αδράνειας και ιδιότυπης «επιχειρηματικής εφεδρείας».

Η ΕΣΕΕ θεωρεί απαξιωτικό ότι η Ελλάδα, δυστυχώς, αντιμετωπίστηκε σαν μια υπερχρεωμένη εταιρεία η οποία εντάχτηκε στο αντίστοιχο ευρωπαϊκό άρθρο 99 με την σύμφωνη γνώμη των δανειστών της και χαρακτήριζε την τελική συμφωνία ως «το μη χείρον βέλτιστο».