της Αθηνάς Καλαϊτζόγλου

Αν η αλλαντοποιία Νίκας, που λειτουργεί και αναπτύσσει και νέα προϊόντα, δεν θα συνέφερε τους μετόχους της να πωληθεί λόγω των πτωτικών αποτελεσμάτων της, στην περίπτωση της Θράκης μπορούμε να μιλάμε για σχεδόν αδιέξοδο.

Η τελευταία με δικαστική απόφαση που κίνησε η Εθνική Ασφαλιστική έχει υπαχθεί στο άρθρο 46α, που σημαίνει ότι οδηγείται σε ειδική εκκαθάριση, ενώ την ίδια στιγμή ο βασικός μέτοχος κ. Κωνσταντίνος Σπέντζος με τη συνδρομή του ελληνικού δημοσίου έχει αιτηθεί την υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 44 προκειμένου να ”σωθούν τα ασημικά”.

Η αίτηση αυτή επρόκειτο να συζητηθεί την προηγούμενη Παρασκευή στο Εφετείο Θράκης, αλλά τελικά αναβλήθηκε για έναν περίπου μήνα, προκειμένου να βρεθεί κοινός λόγος μεταξύ των πιστωτριών τραπεζών που είναι ουκ ολίγες. Σχεδόν το σύνολο των τραπεζών έχει λαμβάνειν από την εταιρεία.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Θράκη χρωστά σε τράπεζες το δυσθεώρητο ποσό των 101 εκατ. ευρώ, ενώ οφειλές έχει και προς τη ΔΟΥ, που πιστοποιήθηκαν έπειτα από έφοδο του ΣΔΟΕ στην εταιρεία, καθώς και στο ΙΚΑ. Παρ’ όλα αυτά, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, καθώς η εταιρεία έχει το εργοστάσιό της σε μια ευαίσθητη από άποψη εργασίας περιοχή, στις Φέρες Έβρου, εκτιμάται ότι η Πολιτεία έχει συμφέρον να μη δημιουργηθούν προβλήματα ανεργίας στο συγκεκριμένο σημείο, άρα πιστεύεται ότι θα υπάρξει πολιτική παρέμβαση ώστε να αποφευχθεί με κάθε τρόπο το οριστικό κλείσιμο του εργοστασίου.

Τα ”όπλα”

Τρία στοιχεία δεν θεωρούνται τυχαία:

- Πρώτον, ότι η Εθνική έχει αναστείλει τη διαδικασία εκκαθάρισης και συμμετέχει στον διάλογο των πιστωτριών τραπεζών προκειμένου να βρεθεί μια φόρμουλα και η εταιρεία να υπαχθεί στο άρθρο 44.

- Δεύτερον, ότι ο τέως υφυπουργός Οικονομίας, κ. Π. Δούκας, είχε δώσει την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου σε τράπεζες για τη ρύθμιση οφειλών από δάνεια επιχειρήσεων στους νομούς Δράμας, Καβάλας, Ροδόπης, Ξάνθης και Έβρου. Έτσι και η Θράκη θα μπορούσε να ρυθμίσει οφειλές από ληξιπρόθεσμα και μη δάνεια, τα οποία είχαν σχηματιστεί μέχρι τις 30/6/2006, με ορίζοντα 10ετίας για την αποπληρωμή τους, με την τελευταία εξαμηνιαία δόση να πρέπει να καταβληθεί έως τις 31/12/2016.

- Τρίτον, ότι η αίτηση για το άρθρο 44 υποβλήθηκε από τον κ. Σπέντζο με τη σύμπραξη του ελληνικού δημοσίου και μάλιστα πριν από τις 16/9, οπότε έγινε υποχρεωτικός ο νέος πτωχευτικός κώδικας που προβλέπει την κατάργηση των διατάξεων των άρθρων 44 και 46γ.

Ο κ. Σπέντζος, λένε οι πληροφορίες, φέρεται τώρα αποφασισμένος να απεμπλακεί από την εταιρεία δίνοντας το ποσοστό του, χωρίς να έχει διάθεση να διατηρήσει έστω ελάχιστο, όπως επέμενε στην υπόθεση της ΕΛΓΕΚΑ, που τελικά ναυάγησε.

Η στάση των τραπεζών

Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα για την υπαγωγή της εταιρείας στο άρθρο 44 (όσες αιτήσεις υποβλήθηκαν πριν από τις 16/9/2007 εξαιρούνται των νέων διατάξεων του πτωχευτικού κώδικα) είναι η συμφωνία μεταξύ των πιστωτριών τραπεζών, που εξακολουθεί να βρίσκεται στον αέρα. Η Εθνική αποφάσισε να αναστείλει την ειδική εκκαθάριση της εταιρείας τουλάχιστον μέχρι να αποκλειστεί οποιαδήποτε δυνατότητα συμφωνίας με τις υπόλοιπες τράπεζες και τότε μόνο να προχωρήσει τις σχετικές διαδικασίες.

Να προστεθεί επιπλέον ότι όλο το εγχείρημα του άρθρου 44 σκοντάφτει και σε άλλο σκόπελο: για να συζητηθεί ενώπιον δικαστηρίου η αίτηση απαιτείται όχι μόνο η συμφωνία των τραπεζών αλλά και η συναίνεση ιδιώτη από την Κρήτη, στον οποίο τοπικό δικαστήριο έχει επιδικάσει ένα σημαντικό ποσό λόγω πολύνεκρου τροχαίου δυστυχήματος, για το οποίο αποδόθηκε ευθύνη σε υπάλληλο της Θράκης που οδηγούσε αυτοκίνητο της εταιρείας.

Με αυτά τα δεδομένα δεν υπάρχει κανένας ενδιαφερόμενος αγοραστής για τη Θράκη -ούτε και η ΕΛΓΕΚΑ, η οποία μάλιστα έχει λαμβάνειν οφειλές από τη Θράκη.

Πηγές που γνωρίζουν την υπόθεση αναφέρουν ότι η αλλαντοποιία βρίσκεται πλέον στην κόψη του ξυραφιού, με τα οικονομικά της μεγέθη να χειροτερεύουν όλο και περισσότερο, έστω και αν η ημερήσια παραγωγή της διατηρείται σε 25 τόνους αλλαντικών.

Οι συσσωρευμένες ζημίες της φτάνουν τα 150 εκατ. ευρώ, έχει αρνητικά ίδια κεφάλαια 102,4 εκατ. ευρώ και συνολικές υποχρεώσεις ύψους 158 εκατ. ευρώ, ενώ το 2006 ο τζίρος της ήταν 11 εκατ. ευρώ, με ζημίες 23 εκατ. ευρώ, έναντι ζημιών 19 εκατ. ευρώ της χρήσης 2005.