Στο στόχαστρο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς η υπόθεση - Η "μυθική" αποτίμηση και οι μικρομέτοχοι που έμειναν με τον… μουτζούρη. Πώς ο τότε μεγαλομέτοχος από το "μαζί θα προχωρήσουμε" τελικά επέλεξε το στρίβειν διά του αρραβώνος!

Θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος μεγαλύτερο ανέκδοτο από το αν μια ελληνική κλωστοϋφαντουργική εταιρία ανακοίνωνε για φέτος καθαρά κέρδη 5,61 εκατ. ευρώ; Αναμφίβολα, όχι.

Και όμως το 2004, όταν η τότε εισηγμένη εταιρία Βερνίκος αποφάσιζε να εξαγοράσει το 19,8% της Ελληνικά Εκκοκκιστήρια του κ. Λεβεντάκη, τόσα κέρδη προβλέπονταν στο σχετικό πληροφοριακό σημείωμα για φέτος (2009)!

Φανταστείτε πόσο πολύ θα έπρεπε "να τεντωθούν" και "να φουσκωθούν" οι προβλέψεις των μελλοντικών κερδών και των ταμειακών ροών, έτσι ώστε να αποτιμηθεί τότε το 100% των μετοχών της Ελληνικά Εκκοκκιστήρια στα 52 εκατ. ευρώ…

Μάλιστα, για την υλοποίηση των φιλόδοξων επεκτατικών σχεδίων είχε επινοηθεί και μια δρομολογούμενη συνεργασία για τη δημιουργία μονάδας εκκοκκιστηρίου, κλωστηρίου, βαφείου στο… Ουζμπεκιστάν!

Ο κ. Γιώργος Βερνίκος τότε,μιλούσε με θέρμη για τις προοπτικές της Ελληνικά Εκκοκκιστήρια και για το κελεπούρι που ήταν η αλλαγή (ουσιαστικά) δραστηριότητας από τα κότερα, τις μαρίνες και τον τουρισμό προς την κλωστοϋφαντουργία και την αγροτική οικονομία, γενικότερα!

Και αυτό, όταν όλοι γνώριζαν ότι ο χώρος της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας βάδιζε από το κακό στο χειρότερο και όταν τότε πολλοί πίστευαν ότι ο θάνατος του κλάδου αποτελούσε θέμα λίγων ετών.

Για να τονίσουμε πόσο μεγάλη ήταν τότε η αποτίμηση των 52 εκατ. ευρώ, θυμίζουμε ότι το 2004 ο Γενικός Δείκτης της Σοφοκλέους ήταν… για κλάματα και οι αποτιμήσεις των μεγαλύτερων κλωστοϋφαντουργικών ομίλων της χώρας πολύ μικρότερες. Η Επίλεκτος διαπραγματευόταν γύρω στα 21 εκατ. ευρώ, η Μουζάκης περίπου στα 22,5 εκατ. και η Ελληνική Υφαντουργία γύρω στα 25 εκατ. ευρώ. 

***Η βαρύγδουπη συνέχεια

Για όσους δεν γνωρίζουν τη συνέχεια, θα πρέπει να πούμε ότι οι απίθανες προβλέψεις του κ. Βερνίκου και της παρέας του δεν επιβεβαιώθηκαν και τελικά δεν άργησε εκείνη η μέρα όπου η Ελληνικά Εκκοκκιστήρια είχε τέτοια πορεία ώστε η μετοχή να τεθεί εκτός διαπραγμάτευσης…

Και μπορεί βέβαια η εξέλιξη αυτή να… ξάφνιασε ενδεχομένως τον κ. Γιώργο Βερνίκο, δεν αιφνιδίασε όμως όσους είχαν περάσει από οποιοδήποτε οικονομικό πανεπιστήμιο του κόσμου, έστω και για να… κάνουν κατάληψη.

Ενδεικτικό είναι ότι με βάση τις λογιστικές καταστάσεις της 30ής Ιουνίου 2004 (περίοδος εξαγοράς) η Ελληνικά Εκκοκκιστήρια σημείωνε κέρδη 694 χιλ. (άρα με βάση την αποτίμηση το P/E ήταν… 75), διέθετε ίδια κεφάλαια 6 εκατ. ευρώ (P/BV σύμφωνα με την αποτίμηση… άνω του 8), ενώ το σύνολο των υποχρεώσεών της ανερχόταν στο αστρονομικό ποσό των 76,5 εκατ. ευρώ (32 εκατ. μακροπρόθεσμες και 44,4 εκατ. ευρώ βραχυπρόθεσμες).

Οι μόνοι που δεν ανησύχησαν από αυτούς τους δείκτες ήταν το επιτελείο του κ. Βερνίκου και ενδεχομένως οι δύο οίκοι που ανέλαβαν την αποτίμηση της εταιρίας.

Ενδεικτικό είναι το πώς περιγράφονται στο σχετικό πληροφοριακό σημείωμα της τότε εισηγμένης οι δείκτες ρευστότητας που… έβγαζαν μάτι:

"Διευκρινίζεται ότι το ύψος του χρέους προς τα ίδια κεφάλαια (σ.σ.: 12,61 φορές!) δεν αποτελεί αμιγώς αρνητική παράμετρο, αφού ενδεχομένως να αντικατοπτρίζει διαφορές στην πιστοληπτική ικανότητα αλλά και στη στρατηγική στη διάρθρωση των πηγών χρηματοδότησης των επιχειρήσεων".

Απίστευτο κι όμως αληθινό, στο πληροφοριακό σημείωμα η υπερχρέωση βαφτιζόταν ως… πλεονέκτημα(!), όπως μερικοί άνδρες χαρακτηρίζουν τη μεγάλη κοιλιά τους… αρχοντιά και τη φαλάκρα τους γοητεία…

***Και ο τραγικός επίλογος

Η αποτίμηση όμως της Ελληνικά Εκκοκκιστήρια συνδέεται άμεσα και με τη συνέχεια της πολύκροτης υπόθεσης "Βερνίκου - Λεβεντάκη", δηλαδή με το χρηματιστηριακό κανόνι που οδήγησε στην πλήρη εξαφάνιση της περιουσίας πολλών μικροεπενδυτών.

Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα από την αρχή:

Α. Ο κ. Λεβεντάκης εισέρχεται στο μετοχικό κεφάλαιο της εισηγμένης Βερνίκος. Ο βασικός μέτοχος τον υποδέχεται με ανοιχτάς τας αγκάλας και από κοινού διακηρύσσουν μηνύματα του στιλ "μαζί θα προχωρήσουμε"…

Β. Στη συνέχεια ο κ. Βερνίκος ακολουθεί την πολιτική "στρίβειν διά του αρραβώνος", καθώς αφού υποδέχτηκε θερμά τον κ. Λεβεντάκη, στη συνέχεια αγόρασε από την εισηγμένη έναντι 8,7 εκατ. ευρώ το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων που διέθετε προ του deal με τον κ. Λεβεντάκη.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι η αποτίμηση της Βερνίκος στο ταμπλό της Σοφοκλέους ήταν τότε υψηλότερη των 8,7 εκατ., με αποτέλεσμα ο βασικός της μέτοχος να την αποκτήσει στην πράξη με discount (έκπτωση). Με 8.915.000 μετοχές, η τιμή του τίτλου ήταν π.χ. 1,87 ευρώ στις 30/4/04 (κεφαλαιοποίηση 16,6 εκατ.) και 1,61 ευρώ στις 30/6/2004 (κεφαλαιοποίηση 14,3 εκατ. ευρώ)…

Γ. Για να γίνει αυτή η "αλλαξοκο… λεγιά" η εισηγμένη Βερνίκος αγόρασε έναντι 10,3 εκατ. το 19,8% της Ελληνικά Εκκοκκιστήρια (η οποία λίγο αργότερα οδήγησε τη μετοχή της εισηγμένης εκτός ταμπλό) και πούλησε στον πρώην βασικό της μέτοχο κ. Γιώργο Βερνίκο όλα τα υπόλοιπα περιουσιακά της στοιχεία (τη δραστηριότητα με τα κότερα, συμμετοχές σε μαρίνες, μετοχές της Hellenic Seaways, συμμετοχές σε σειρά άλλες εταιρίες κ.ά.) έναντι 8,7 εκατ. ευρώ.

Δ. Ο κ. Βερνίκος και τα φίλα προσκείμενα χαρτοφυλάκιά του προχώρησαν μέσα στο 2004 σε μαζικές πωλήσεις μετοχών, με αποτέλεσμα το ποσοστό τους να πέσει κάτω από το 5%, όταν στις αρχές του έτους διέθετε πολύ πάνω από το 50%!

Και επειδή προφανώς θα μπερδευτήκατε, η ουσία είναι ότι ύστερα απ' όλα όσα έγιναν:

Ο κ. Λεβεντάκης εισέπραξε από την εισηγμένη 10,3 εκατ. ευρώ για να της δώσει το 19,8% μιας εταιρίας, η οποία δεν άργησε πολύ να πάρει την άγουσα προς τα… αποδυτήρια.

Ο κ. Βερνίκος πούλησε το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών του στην εισηγμένη, γέμισε το ταμείο του και με 8,7 εκατ. ευρώ ξαναπήρε το 100% της εταιρίας του πίσω, έναντι -όπως προαναφέραμε- σημαντικής έκπτωσης.

Όσο για την εισηγμένη (και τους λοιπούς μετόχους της), απέμειναν με το "παλτό" της Ελληνικά Εκκοκκιστήρια στο χέρι και με επιπλέον "τρύπα" 1,6 εκατ. προς τον κ. Λεβεντάκη, καθώς εισέπραξε 8,7 εκατ. από τον κ. Βερνίκο και κατέβαλε 10,3 εκατ. στον κ. Λεβεντάκη.

Το ερώτημα τώρα είναι αν η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς θα εστιάσει σε όλο αυτό το απίθανο σχήμα και βεβαίως στην "ποιότητα" της εξωπραγματικής αποτίμησης, την οποία είχε σπεύσει να αποδεχτεί με μεγάλη… προθυμία η τότε διοίκηση της εισηγμένης.