Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Τα «εσωκομματικά» του ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν στην ψηφιακή εποχή

Εθνική Συνδιάσκεψη μέσω διαδικτύου για το νέο (κυβερνητικό) πρόγραμμα και την εκλογή νομαρχιακών οργάνων. Γιατί…ξεφύτρωσαν νέες τάσεις (ΡΕΝΕ) ή συνενώθηκαν παλιές (Ομπρέλα). Η αξία της διαλεκτικής ή η μάχη των συσχετισμών;

Τα «εσωκομματικά» του ΣΥΡΙΖΑ μπήκαν στην ψηφιακή εποχή

Το γερμανικό κυβερνών κόμμα, το CDU, έχει από χθες νέο “αρχηγό”, τον διάδοχο της κ. Μέρκελ, Άρμον Λάσετ. Και τον απέκτησε με ψηφιακή ψηφοφορία των 1001 συνέδρων στο τέλος ενός συνεδρίου που, για πρώτη φορά, διεξήχθη επίσης ψηφιακά, λόγω των περιοριστικών μέτρων που επέβαλε η πανδημία.

Έγινε δηλαδή αυτό που προσπαθεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία από πέρυσι, όταν ο κορωνοϊός ακύρωσε το προγραμματισμένο για τον Μάιο του 2020 “συνέδριο ανασυγκρότησης”. Όπως προκύπτει, οι Γερμανοί συντηρητικοί πολιτικοί τόλμησαν να προσαρμόσουν στη ψηφιακή εποχή την κορυφαία κομματική διαδικασία, ενώ στο… αριστερό Βιλαμπάχο ακόμα τρίβουν.

Η αλήθεια είναι ότι πρόταση για ψηφιακό συνέδριο διατυπώθηκε από “προεδρικά” στελέχη (με πρώτο τον Νίκο Παππά), αλλά η λεγόμενη “εσωκομματική αντιπολίτευση” (“53” και κομματικά στελέχη) αρνήθηκαν, προβάλλοντας την αξία της δια ζώσης διαδικασία. Έτερη αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας “έκανε πίσω” από το ψηφιακό συνέδριο σε μία προσπάθεια να μην διαταραχθούν περαιτέρω οι εύθραυστες εσωτερικές ισορροπίες, οι οποίες είχαν κλονιστεί από δύο κινήσεις της ηγεσίας: την διεύρυνση του κόμματος και την ηλεκτρονική εγγραφή νέων μελών, η οποία αποτέλεσε το πρώτο ψηφιακό βάπτισμα παρά την καχυποψία των “παλιών” που ήθελαν την “αυτοπρόσωπη παρουσία και εγγραφή”

Κάπως έτσι, χάθηκε το momentum: το κλίμα της εντυπωσιακής ανανέωσης με νέα μέλη (για ένα κόμμα που μόλις είχε χάσει τις εκλογές) και της συστράτευσης “των προοδευτικών δυνάμεων” υπό το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, υποχώρησε απέναντι στα κύματα της πανδημίας, στις καραντίνες, στο υγειονομικά μέτρα και, πλέον, στη μεγάλη οικονομική κρίση που έρχεται καλπάζοντας. Το δια ζώσης συνέδριο αναβλήθηκε, πάλι, η οργανωτική ανασυγκρότηση ανακόπηκε, ο απολογισμός των κυβερνητικών πεπραγμένων δεν έγινε σε όλη την κομματική κλίμακα παρά μόνο σε επίπεδο ηγετικών οργάνων (Κεντρική Επιτροπή), ενώ το ερώτημα “με ποιους συμπορευόμαστε και προς τα πού” έμεινε μετέωρο να απαντάται κατά τις επιθυμίες ενός εκάστου ξεχωριστά - ή ανά τάση και ομάδα.

Εθνική Συνδιάσκεψη μέσω οθόνης

Μετά από δισταγμούς και καθυστερήσεις ενός έτους, φαίνεται ότι έφτασε η ώρα για τα πρώτα… ψηφιακά βήματα του κόμματος σε επίπεδο μεγάλων, κεντρικών, διαδικασιών. Εδώ και περίπου ένα μήνα, το Πολιτικό Συμβούλιο (που αποτελείται από τα κομματικά στελέχη της Πολιτικής Γραμματείας και τους “συμμάχους” που συνθέτουν την Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης) αποφάσισε τη διενέργεια ψηφιακής Εθνικής Συνδιάσκεψης τον Απρίλιο. Θα λάβουν μέρος περίπου 2.000 αντιπρόσωποι, δηλαδή τα στελέχη των νομαρχιακών οργανώσεων που θα εκλεγούν (επίσης, ψηφιακά) τον Φεβρουάριο από τις οργανώσεις των μελών. Με τον ίδιο τρόπο οι οργανώσεις θα συζητήσουν τον Μάρτιο το σχέδιο Προγράμματος, το οποίο θα ψηφιστεί από την Εθνική Συνδιάσκεψη του Απριλίου.

Ουδείς μπορεί να αποκλείσει τη διενέργεια ψηφιακού συνεδρίου εντός του έτους, εάν οι υγειονομικές εξελίξεις ακυρώσουν, πάλι, την δια ζώσης διαδικασία. Στο ενδεχόμενο, δε, να έχουμε και πολιτικές εξελίξεις, δηλαδή πρόωρες εκλογές, καμίας μορφής συνέδριο δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί πριν κλείσουν οι κάλπες. Έτσι κι αλλιώς, θέμα εκλογής νέου Προέδρου δεν τίθεται, οπότε η μεγάλη μάχη θα δοθεί με τον Αλέξη Τσίπρα, το νέο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τα διευρυμένα όργανα (από τις εσωκομματικές εκλογές του Φεβρουαρίου).

Τάσεις διαλόγου ή συσχετισμών;

Εν όψει όλων αυτών, δεν θα μπορούσε να λείψει η μάχη των συσχετισμών - ή, αλλιώς, “η μάχη των τάσεων”. Είναι γνωστό ότι στα αριστερά κόμματα ο όρος “τάση” δεν προκαλεί… ανατριχίλα, εφόσον η διαλεκτική είναι βασικό στοιχείο της λειτουργίας τους. Το πρόβλημα παρουσιάζεται τη στιγμή που οι τάσεις διεκδικούν, οργανωμένα, το μεγαλύτερο δυνατό μερίδιο στα ηγετικά όργανα.

Όχι μόνο οι “κακές” αλλά και οι “καλές” γλώσσες δίνουν (και) αυτή την ερμηνεία στη συνένωση δυνάμεων και…τάσεων που παρατηρείται εσχάτως στο εσωτερικό του κόμματος. Η περίφημη “ομάδα των 53” (υπό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ατύπως) ενώθηκε με τα “ιστορικά στελέχη” (Νίκο Βούτση, Νίκο Φίλη, Πάνο Σκουρλέτη, Δημήτρη Παπαδημούλη κ.α.) και όλοι μαζί συγκρότησαν την ομάδα “Ομπρέλα”.

Η έτερη ομάδα των “προεδικών” έσπασε στα δύο, με την πλειοψηφία να μένει μεν στην Κίνηση Μελών (Νίκος Παππάς, Παύλος Πολάκης, Όλγα Γεροβασίλη, Κώστας Ζαχαριάδης, Ρένα Δούρου, Χρήστος Σπίρτζης, Γιάννης Μπαλάφας κ.α.), αλλά στελέχη της να συγκροτούν την ομάδα ΡΕΝΕ (Ριζοσπαστική Εναλλακτική Ενότητα) με τους Παναγιώτη Ρήγα, Νίκο Σκορίνη, Αντώνη Κοτσακά και νεωτέρα στελέχη όπως ο Διονύσης Τεμπονέρας.

Πολεμικό κλίμα δεν υπάρχει μεταξύ τους - τουλάχιστον ακόμα. Ο ίδιος ο κ.Τσίπρας άλλωστε χαρακτήρισε “καλοδεχούμενο” το κείμενο προβληματισμού της “Ομπρέλας”, εστιάζοντας στην αξία του διαλόγου.

Μια ματιά στα social media πάντως δείχνει ότι τα “απλά” μέλη, οι οπαδοί και οι ψηφοφόροι υποδέχθηκαν με ανησυχία ή και καχυποψία την επικοινωνιακή προώθηση των νέων “τάσεων”, προβάλλοντας την ανάγκη να είναι ενωμένο και, κυρίως, να δρα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σ΄αυτές τις πολιτικές, υγειονομικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες “που διαμορφώνει “η λαίλαπα της ΝΔ”.

Αυτή η στάση της “βάσης” φαίνεται ότι ελήφθη υπόψη από τους βασικούς συντελεστές των εσωκομματικών διεργασιών, καθώς, όπως προκύπτει, λειτουργούν σε εξαιρετικά χαμηλούς τόνους από τους συνηθισμένους στο παρελθόν. Το επόμενο δίμηνο θα δείξει αν και πώς θα πορευτούν “όλοι μαζί”. Και προς τα πού.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v