Τσίπρας: Εξοργίζει η επαναφορά του μοντέλου της χρεοκοπίας

“Οι σκέψεις που μοιράστηκα σήμερα μαζί σας είναι το πώς αντιλαμβανόμαστε εμείς την ευθύνη για την επόμενη μέρα του τόπου. Μια ευθύνη που κουβαλάμε ως η κυβέρνηση που έκανε τα πάντα για να βγει η χώρα από την πολυετή μνημονιακή περιπέτεια”.

Μ΄αυτά τα λόγια ο Αλέξης Τσίπρας έκλεισε την παρέμβασή του στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, θέτοντας το πλαίσιο του σχεδίου που έχει καταθέσει το κόμμα του για “ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή”.

Όπως είπε, τα μεγάλα ερωτήματα που κυριαρχούν αυτή τη στιγμή σε ολόκληρο τον κόσμο και η πανδημία έκανε εξαιρετικά επείγουσα την απάντησή τους, είναι δύο:

1. Πώς θα ανασχέσουμε την κλιματική κρίση.
2. Πώς θα ανασχέσουμε τις συνέπειες του οικονομικού μοντέλου των τελευταίων δεκαετιών.

Ο ελέφαντας στο δωμάτιο

Σ΄αυτό το πλαίσιο, τόνισε:

Εδώ και περίπου μια δεκαετία, οι ηγεσίες της Δύσης προσπαθούν να αγνοήσουν τον ελέφαντα στο δωμάτιο.
Διάφορες αφηγήσεις σε κάθε χώρα ή και διεθνώς, εμφανίστηκαν για να πείσουν τους πολίτες ότι το κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο είναι μια χαρά, απλά υπάρχουν αυτοί που το εμποδίζουν να ανθήσει.

• Στην Ελλάδα ήταν το κοινωνικό κράτος.
• Στις ΗΠΑ ήταν η φορολογία των επιχειρήσεων.
• Στη Γαλλία ήταν το ασφαλιστικό.
• Στην Αγγλία ήταν η καταπιεστική Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε κάθε γωνιά του κόσμου, πάντα κάτι άλλο έπρεπε να φταίει εκτός από το προφανές: το κυρίαρχο οικονομικό δόγμα.

Η πανδημία δυστυχώς κατέδειξε τόσο το προφανές όσο και την ανάγκη υπέρβασης του.

Ο Πρόεδρος Μπάιντεν έγκαιρα σημείωσε το τέλος του παλιού κόσμου και της ψευδαίσθησης των trickle-down economics.

Οι 83 πολυεκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι από 7 χώρες, δημοσίευσαν πρόσφατα ένα μανιφέστο που λέει: Φορολογήστε μας.

Oι G7 έβαλαν στο τραπέζι το την πρόταση για ένα παγκόσμιο εταιρικού φόρου για τις πολυεθνικές επιχειρήσεις.

O OHE μιλά για την ανάγκη καταπολέμησης της ακραίας φτώχειας.

Ο Π.Ο.Υ. προειδοποιεί για την ανάγκη μείωσης των ωρών εργασίας.

Ακόμα και το ΔΝΤ, κάλεσε τα κράτη να αυξήσουν τη φορολογία στο μεγάλο πλούτο.

Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά; Ανακάλυψαν τα καλά του σοσιαλισμού; Όχι φυσικά.

Είναι μια σειρά προτάσεων που εδράζονται σε μια στοιχειώδη νέα κοινή λογική. Ανεξάρτητα αν κάποιος τις υποστηρίζει ηθικά και ιδεολογικά, ή απολύτως συμφεροντολογικά, δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι συζητάμε σε μια νέα βάση.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς σήμερα αυτή η συζήτηση μοιάζει ξένη. Σχεδόν αιρετική. Το μοντέλο χρεοκόπησε με δραματικές επιπτώσεις και μία δεκαετία μνημονιακών ρυθμίσεων που βύθισαν την οικονομία. Η επαναφορά του ίδιου μοντέλου είναι εξοργιστική.

Ιδιωτικοποιήσεις σε ότι απέμεινε στο δημόσιο, πιο ελαστική αγορά εργασίας, και ιδιωτικοποίηση μέρους του κοινωνικού κράτους, (επικουρικές συντάξεις, κολέγια, υγεία), Real Estate, τουρισμός, και ΣΔΙΤ παντού, αποτελεί ένα νέο περιτύλιγμα της παλιάς αποτυχημένης συνταγής που διαμορφώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Αν συμβεί θα είναι αποκλειστικά ευθύνη των πολιτικών επιλογών της σημερινής κυβέρνησης και της παρωχημένης συνταγής που επιλέγει.

Οι μόνοι ωφελημένοι από αυτή την συνταγή είναι οι ιδιοκτήτες της παλιάς Ελλάδας. Όσων θέλουν το παιχνίδι της ελεύθερης αγοράς αλλά με σημαδεμένα χαρτιά.

Όσων στην πραγματικότητα φοβούνται τον ανταγωνισμό, φοβούνται να αναμετρηθούν στο επίπεδο της ποιότητας των παραγόμενων προϊόντων.

Για να μπορέσει η Ελλάδα να πάει μπροστά, να γίνει μια χώρα που αρμόζει στον καιρό της, στις δυνατότητες της οικονομίας της και το ρόλο της ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, πρέπει να έχει ορισμένες βάσεις για να προχωρήσει.

Και οι βάσεις αυτές αφορούν την αφετηρία της επανεκκίνησης της. Το μίνιμουμ της εθνικής και κοινωνικής προσπάθειας που πρέπει να γίνει κτήμα όλων μας την επόμενη μέρα μετά την πανδημία.

Στη συνέχεια ο κ.Τσίπρας αναφέρθηκε στην ανάγκη αντιμετώπισης των ανισοτήτων και κοινωνικής ειρήνης, δίνοντας έμφαση στην πρόταση του κόμματος του για την εργασία.

Επ΄αυτής μάλιστα παρέπεμψε στη φράση του γνωστού επιχειρηματία και εκδότη του διάσημου περιοδικού, MalcolmForbes: «Αν πληρώνεις τα ελάχιστα στους εργαζόμενους σου, τότε θα πάρεις το ίδιο από αυτούς».

Ως εκ τούτου, εμφάνισε ως μείζον ζήτημα ένα νέο εργασιακό πλαίσιο (σ.σ. στον αντίποδα του άρτι ψηφισθέντος νόμου Χατζηδάκη), το οποίο παρουσίασε την Δευτέρα σε ειδική εκδήλωση. Με την επισήμανση: “είμαι ανοικτός να συζητήσουμε για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους”.

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα χρειάζεται τομές

Αναφερόμενος, ειδικότερα, στο Ταμείο Ανάκαμψης, τόνισε ότι “οι πόροι του αποτελούν μια μεγάλη ευκαιρία που δε πρέπει να χάσουμε, ωστόσο δεν αρκούν από μόνοι τους για την επανεκκίνηση της οικονομίας”.

Όπως εξήγησε: “χωρίς υγιές τραπεζικό σύστημα, χωρίς την ισχυρή συμβολή του Τραπεζικού τομέα στην αναπτυξιακή διαδικασία δεν είναι εύκολο να ενισχυθεί η οικονομία.

Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες απέτυχαν παταγωδώς στην αντιμετώπιση των προβλημάτων τους και στην χρηματοδότηση της οικονομίας.

Ήταν πλήρης η αποτυχία στη διαχείριση των κόκκινων δανείων και η χρηματοδότηση αφορά ένα μικρό μέρος της ελληνικής οικονομίας, κατά κανόνα έργα και επενδύσεις με εγγυημένη απόδοση, με ή χωρίς κρατικές εγγυήσεις.

Αυτό είναι απολύτως επιτακτική ανάγκη να αλλάξει, το χρηματοπιστωτικό σύστημα χρειάζεται τομές.

Το δημόσιο, ως μέτοχος, χωρίς μνημονιακές δεσμεύσεις, πρέπει να ασκήσει τα δικαιώματα του στη διοίκηση των τραπεζικών ιδρυμάτων, όπως προκύπτουν από τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς κοινούς κανόνες και πρακτικές, αξιοποιώντας την επιρροή του για μια πιο ορθολογική πολιτική στη χρηματοδότηση της οικονομίας και τη διαχείριση των κόκκινων δανείων, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα το δημόσιο συμφέρον που απορρέει από τη συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών.

Δηλαδή το ακριβώς ανάποδο από αυτό που έκανε ο κ. Μητσοτάκης με την Πειραιώς.

Αντιστοίχως, παρέπεμψε στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ για το Ιδιωτικό Χρέος (σ.σ. με κεντρική ιδέα τη διαγραφή μεγάλου μέρους του πανδημικού χρέους και δόσεις για το υπόλοιπο).

Επίσης, για την Προστασία του Περιβάλλοντος, για την οποία έχει επίσης κατατεθεί πρόταση από την αξιωματική αντιπολίτευση, δεδομένου ότι ένα σημαντικό τμήμα των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης θα στραφεί στην “πράσινη ανάπτυξη”.