Ποιοι δείκτες του οργανισμού δείχνουν κίνδυνο για μακρά Covid

Οι άνθρωποι στους οποίους έχουν μείνει ακόμη τμήματα του κορωνοϊού, όσοι έχουν συγκεκριμένα αντισώματα που στρέφονται εναντίον των δικών τους ιστών ή οργάνων -γνωστά ως αυτοαντισώματα- αλλά και όσοι έχουν επανενεργοποιημένο τον ιό Epstein-Barr φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για long Covid, ανέφεραν ερευνητές σε άρθρο στο επιστημονικό περιοδικό Cell.

Οπως μεταδίδει το Bloomberg, οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν καλύτερα και να προβλέψουν τη μακρά Covid, στην οποία οι ασθενείς εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ένα ευρύ φάσμα προβλημάτων υγείας μήνες μετά την ανάρρωσή τους. Η ομάδα περισσότερων από 50 ερευνητών βρήκε μερικούς δείκτες που μπορούσαν να εντοπιστούν νωρίς και φάνηκαν να συσχετίζονται με συμπτώματα διαρκείας, ανεξάρτητα από το αν η αρχική μόλυνση ήταν σοβαρή.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν 309 ασθενείς με Covid από την αρχική διάγνωση έως την ανάρρωση δύο ή τρεις μήνες αργότερα και τους συνέκριναν με υγιή άτομα. Ανέλυσαν δείγματα αίματος και ρινικά επιχρίσματα, ενσωματώνοντας τα δεδομένα με τα αρχεία υγείας των ασθενών και τα συμπτώματα που ανέφεραν οι ίδιοι.

Μετά από τρεις μήνες, περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς ανέφεραν κόπωση και το 25% ανέφερε παρατεταμένο βήχα. Άλλοι υπέφεραν από γαστρεντερικά συμπτώματα.

Τα αποτελέσματα της μελέτης ήταν πολύπλοκα, με διαφορετικά προφίλ που σχετίζονται με διαφορετικά συμπτώματα. Συνολικά, οι επιστήμονες επεσήμαναν την επανενεργοποίηση του ιού Epstein-Barr -ο οποίος συνήθως παραμένει αδρανής στο σώμα- και κυκλοφορούντα τμήματα του SARS-CoV-2 κατά τη διάγνωση, ως παράγοντες που θα μπορούσαν να προβλέψουν μακρά Covid. Το ίδιο έκαναν και κάποια αυτοαντισώματα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων αυτών που σχετίζονται με τον λύκο. Διαπίστωσαν επίσης ότι οι ασθενείς με αναπνευστικά συμπτώματα είχαν χαμηλά επίπεδα της ορμόνης κορτιζόλης.

Οι ερευνητές βρήκαν μια συσχέτιση μεταξύ του διαβήτη τύπου 2 και του βήχα, ότι οι γυναίκες τείνουν να υποφέρουν από νευρολογικά συμπτώματα και ότι οι ασθενείς με καρδιακή νόσο ή προϋπάρχοντα βήχα είχαν την τάση να παρουσιάζουν απώλεια όσφρησης ή γεύσης.

Οι συγγραφείς είπαν ότι τα ευρήματά τους έδειξαν πιθανές στρατηγικές θεραπείας που περιλαμβάνουν αντιιικά φάρμακα, καθώς έχουν επίδραση στο ιικό φορτίο και θεραπεία υποκατάστασης κορτιζόλης, για ασθενείς με έλλειψη.