Ανίκανες οι ΗΠΑ να χτίσουν ισχυρότερο στρατό

Όταν το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών έκανε προσομοίωση ενός πολέμου μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας για την Ταϊβάν, ο πόλεμος έληξε με την Ταϊβάν να είναι ακόμα ελεύθερη, αλλά με σοβαρό κόστος. Οι ΗΠΑ χάνουν δύο αεροπλανοφόρα και έως και 20 αντιτορπιλικά και καταδρομικά. Η Κίνα χάνει περισσότερα από 50 μεγάλα πολεμικά πλοία επιφανείας.

Αυτό που μοιάζει με ισοπαλία, όμως, γίνεται σύντομα μια νίκη της Κίνας, γράφει ανάλυση της Wall Street Journal. Όπως εξηγεί ο Eric Labs, αναλυτής του ναυτικού για το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου, η Κίνα μπορεί να αντικαταστήσει τα χαμένα πλοία πολύ πιο γρήγορα. Τα τελευταία δύο χρόνια, το ναυτικό της αυξήθηκε κατά 17 καταδρομικά και αντιτορπιλικά. Θα χρειαστούν έξι χρόνια στις ΗΠΑ για να κατασκευάσουν τον ίδιο αριθμό υπό τις τρέχουσες συνθήκες, είπε.

«Όσον αφορά τον βιομηχανικό ανταγωνισμό και τη ναυπηγική, η Κίνα είναι εκεί όπου βρίσκονταν οι ΗΠΑ στα πρώτα στάδια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», δήλωσε η Labs. Στις ΗΠΑ τώρα, «απλώς δεν έχουμε τη βιομηχανική ικανότητα να ναυπηγήσουμε πολεμικά πλοία… σε μεγάλους αριθμούς πολύ γρήγορα».

Οι εντεινόμενες προκλήσεις ασφαλείας από τον δυτικό Ειρηνικό μέχρι την Ουκρανία και έως τη Μέση Ανατολή έχουν τροφοδοτήσει τη συζήτηση σχετικά με το εάν οι ΗΠΑ μπορούν να αντέξουν οικονομικά έναν μεγαλύτερο στρατό. Στην πραγματικότητα, το πιο πιεστικό ερώτημα είναι αν μπορεί να δημιουργήσει ένας όταν ο κύριος αντίπαλός σου διαθέτει τεράστια βιομηχανική ικανότητα.

Οι στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ ήταν 3,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος το περασμένο οικονομικό έτος, σχεδόν στο χαμηλότερο επίπεδο από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Προσθέστε τα 106 δισεκατομμύρια δολάρια που ζήτησε ο Πρόεδρος Μπάιντεν για βοήθεια κυρίως για την Ουκρανία, το Ισραήλ και την Ταϊβάν, και το σύνολο εξακολουθεί να είναι μικρότερο από το 4,6% που δαπανήθηκε στην κορύφωση των επιχειρήσεων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν το 2010, μακράν μικρότερο και από το 8,9% το 1968, κατά τη διάρκεια τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η υγειονομική περίθαλψη, οι συντάξεις και οι τόκοι για το χρέος απειλούν πραγματικά τα οικονομικά του έθνους. Οι στρατιωτικές δαπάνες όχι.

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη και όταν υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα, τα πυρομαχικά και τα όπλα είναι δύσκολο να παραδοθούν. Τον Μάιο του 2022, ο Μπάιντεν και η Lockheed Martin υποσχέθηκαν να διπλασιάσουν την παραγωγή των αντιαρματικών πυραύλων Javelin μέχρι το 2024. Η ημερομηνία έχει μετατεθεί για το 2026. Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την πώληση αντιπλοίων πυραύλων Harpoon στην Ταϊβάν το 2020. Μπορεί να μην παραδοθούν μέχρι το 2026. Επειδή οι ΗΠΑ κατασκευάζουν μόνο περίπου 1,5 πυρηνικό υποβρύχιο το χρόνο, ορισμένοι νομοθέτες ανησυχούν ότι θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να αντικαταστήσουν αυτά που οι ΗΠΑ θα πουλήσουν στην Αυστραλία στο πλαίσιο της συμφωνίας Aukus.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τη συρρίκνωση των στρατιωτικών προϋπολογισμών, το Πεντάγωνο ώθησε τις εταιρείες στο χώρο της άμυνας να συγχωνευθούν. Έκτοτε, η έμφαση της κυβέρνησης στην παραγωγή χαμηλού κόστους αποθαρρύνει τους εναπομείναντες ομίλους από το να έχουν την επιπλέον παραγωγική ικανότητα που απαιτείται για να αυξήσουν την παραγωγή, δήλωσε η Cynthia Cook, εμπειρογνώμονας στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας στο CSIS.

«Πολύ λίγοι περίμεναν την παρατεταμένη, μεγάλου όγκου σύγκρουση που βλέπουμε στην Ουκρανία ή που θα μπορούσαμε να δούμε ξανά εναντίον ενός στρατηγικού ανταγωνιστή», δήλωσε τον Οκτώβριο ο William LaPlante, κορυφαίος αξιωματούχος του Πενταγώνου. «Ξαναμαθαίνουμε πόσο εντατικός σε πόρους μπορεί να είναι αυτός ο τύπος πολέμου και πώς οι αριθμοί της παραγωγής μας και το μοντέλο παράδοσης ακριβώς τη στιγμή που θα χρειαστεί δεν λειτουργεί σε τέτοιου είδους σύγκρουση».

Δεν είναι μόνο η άμυνα. Ολόκληρη η μεταποιητική βάση των ΗΠΑ συρρικνώθηκε καθώς η παραγωγή εντάσεως εργασίας μετανάστευσε στην Ανατολική Ασία. Υπάρχουν λιγότεροι προμηθευτές, εργοστάσια, ναυπηγεία και -το πιο σημαντικό- εργαζόμενοι που είναι διαθέσιμοι για να καλύψουν την αυξανόμενη ζήτηση.

Είναι αλήθεια ότι η πολιτική και η στρατιωτική παραγωγική ικανότητα δεν είναι τέλεια υποκατάστατα. Τα αμυντικά προϊόντα απαιτούν συχνά εξειδικευμένα συστήματα και δεξιότητες. Αυτό κάνει το έλλειμμα ακόμη πιο σοβαρό. Μπορεί να χρειαστούν τρία έως πέντε χρόνια για να εκπαιδευτεί ένας συγκολλητής ώστε να εργαστεί σε ένα υποβρύχιο, δήλωσε ο Ronald O'Rourke, αναλυτής στην Υπηρεσία Ερευνών του Κογκρέσου.

Αντηχώντας τα προβλήματα ποιότητας που αντιμετώπισαν οι αμερικανοί κατασκευαστές ημιαγωγών, αυτοκινήτων και αεροσκαφών, οι παραγωγοί οπλικών συστημάτων υποφέρουν από ενδημικές υπερβάσεις κόστους και καθυστερήσεις. Κατά μέσο όρο, ένα νέο νέο πλοίο - το πρώτο στην κλάση του - κοστίζει 40% περισσότερο από ό, τι εκτιμά αρχικά το Πολεμικό Ναυτικό. Οι χρόνοι παράδοσης για τα υποβρύχια έχουν αυξηθεί σε εννέα χρόνια από έξι.

Αυτές οι ελλείψεις έχουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία επειδή η Κίνα ελέγχει ολόκληρες βιομηχανικές αλυσίδες εφοδιασμού, επιτρέποντάς της να διαθέτει γρήγορα χωρητικότητα σε νέες προτεραιότητες, όπως τα τεστ και ο εξοπλισμός ατομικής προστασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.

Έχει χρησιμοποιήσει αυτή την ικανότητα για την επέκταση του στρατού της. Ένα ναυπηγείο στο Huludao που κατασκευάζει πολιτικά σκάφη και πυρηνικά υποβρύχια διαθέτει ετήσια δυναμικότητα που υπερβαίνει όλα τα πλοία που έχουν ναυπηγήσει οι ΗΠΑ από το 2014.

Τα οπλικά συστήματα της Κίνας είναι συνήθως κατώτερα από τα αντίστοιχα των ΗΠΑ. Τα πυρηνικά της υποβρύχια, για παράδειγμα, είναι πιο θορυβώδη. Αλλά όπως λένε οι στρατιωτικοί, η ποσότητα έχει τη δική της ποιότητα. Και το χάσμα ποιότητας κλείνει.

Θα κόστιζε μια περιουσία για τις ΗΠΑ να ανοικοδομήσουν ολόκληρη τη μη στρατιωτική βιομηχανική βάση τους αποκλειστικά για να υπηρετήσουν τον στρατό και μπορεί να μην δουλέψει καν το σχέδιο. Ο Κουκ είπε ότι το Πεντάγωνο θα μπορούσε αντ 'αυτού να πληρώσει τους εργολάβους για να διατηρήσουν πλεονάζουσα χωρητικότητα και αποθέματα ανταλλακτικών ή να χρησιμοποιήσει την ικανότητα συμμάχων όπως η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία (η δεύτερη και τρίτη μεγαλύτερη ναυπηγική δύναμη στον κόσμο, αντίστοιχα, μετά την Κίνα).

Εναλλακτικά, οι κατασκευαστές των ΗΠΑ θα μπορούσαν να αντλείσουν διδάγματα από τις εκτοξεύσεις στο διάστημα, οι οποίες, όπως και τα οπλικά συστήματα, μαστίζονταν από καθυστερήσεις και υψηλό κόστος. Μετά ήρθε το SρaceX. Ο ιδρυτής Elon Musk αγνόησε όσες απαιτήσεις της NASA ή του Πενταγώνου θεωρούσε περιττές, έγραψε ο βιογράφος Walter Isaacson. Ο Μασκ αναζήτησε φθηνά, μαζικής παραγωγής υποκατάστατα για ακριβά εξειδικευμένα εξαρτήματα, όπως μια βαλβίδα που κοστίζει περίπου 30 φορές περισσότερο από το αντίστοιχο του αυτοκινήτου. Το SρaceX βοήθησε στη μείωση του κόστους των εκτοξεύσεων στο διάστημα.

Ο O'Rourke της CRS είπε ότι ο Μασκ της ναυπηγικής ήταν ο Χέρνι Κάιζερ, ο οποίος χρησιμοποίησε τεχνικές μαζικής παραγωγής κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να μειώσει τον χρόνο που χρειαζόταν για την κατασκευή ενός φορτηγού πλοίου. Ένας τρόπος για να μιμηθούν τον Κάιζερ και τον Μασκ, είπε, θα ήταν «να γίνει το Ναυτικό πιο τυποποιημένο, αρθρωτό και σχεδιασμένο να είναι ένα κιτ εξαρτημάτων, έτσι ώστε τα τυποποιημένα εξαρτήματα να τροφοδοτούνται σε τυποποιημένα συστήματα που μπορούν να εγκατασταθούν σε τυποποιημένα σχέδια κύτους».

Επισημαίνει επίσης τη Νότια Κορέα, της οποίας οι ναυπηγοί, βασιζόμενοι στην εμπειρία των πολιτών, σχεδιάζουν πολεμικά πλοία έχοντας κατά νου το κόστος κατασκευής και συντήρησης. Το αντιτορπιλικό της Νότιας Κορέας που εξοπλίζεται με το αμερικανικό αντιαεροπορικό σύστημα Aegis ζυγίζει περισσότερο από το αντίστοιχο των ΗΠΑ, αλλά στην πραγματικότητα αυτό μειώνει το κόστος διευκολύνοντας την πρόσβαση των εργαζομένων που εγκαθιστούν τα περίπλοκα ηλεκτρονικά, είπε ο O'Rourke.

Για να φτιάξεις έναν μεγαλύτερο στρατό, το κλειδί μπορεί να είναι να μάθεις να τον χτίζεις πιο φθηνά.