Κάθε χρόνο προσπαθούμε να εντοπίσουμε τα σημεία καμπής του έτους που πέρασε και του έτους που έρχεται, τα κρίσιμα γεγονότα που βάζουν εμάς και τον κόσμο μας σε μια νέα, και συχνά μοιραία, πορεία. Συνήθως η επιλογή δεν είναι εύκολη. Όμως, ήταν για το 2017.
Το σημείο καμπής του έτους ήταν, φυσικά, ο Ντόναλντ Τραμπ. Η άνοδος του μεγιστάνα του real estate και αστέρα των reality shows, που ξαφνικά ανυψώθηκε στο σημαντικότερο αξίωμα του κόσμου, είχε κατακλυσμιαίες επιπτώσεις στα πάντα, από το παγκόσμιο εμπόριο μέχρι τη μάχη για την κλιματική αλλαγή.
Άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου προσπάθησαν να καταλάβουν πώς και γιατί τους χτύπησε αυτό το φαινόμενο και πού θα μπορούσε να οδηγήσει. Οι αυταρχικοί και οι εθνικιστές ηγέτες ανά τον κόσμο καλωσόρισαν έναν νέο σύμμαχο, ενώ οι παλαιοί σύμμαχοι ένωσαν τη φωνή τους με την καγκελάριο της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, συμπεραίνοντας πως «η εποχή κατά την οποία μπορούσαμε να βασιστούμε πλήρως σε άλλους, έχει μέχρις ενός βαθμού τελειώσει».
Αυτό το «μέχρις ενός βαθμού» μπορεί να ανατρέπει κάπως την πρόταση της κ. Μέρκελ, όμως προσφέρει ένα παράθυρο στο 2018. Οι άνθρωποι είμαστε αξιοσημείωτα ανθεκτικοί και εφευρετικοί -και με κάποιον τρόπο έχουμε καταφέρει τα λάθη μας να μην προκαλέσουν αυτό που οι παλαιοντολόγοι ονομάζουν «γεγονός μαζικού αφανισμού». Ο κόσμος συνεχίζει, λοιπόν…
Έτσι, όλα αυτά που κληροδότησε το 2017 στον διάδοχό του –τη Βόρεια Κορέα που έχει γίνει… πύραυλος, τη διάδοση των fake news, την άνοδο του κινήματος #MeToo, τον καιρό που έχει τρελαθεί, τις ανεξέλεγκτες παρακολουθήσεις, την ανελέητη καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων– έχουν φέρει μια εξαιρετικά ταραγμένη και απρόβλεπτη χρονιά, όμως ας ελπίσουμε μόνο «μέχρις ενός βαθμού».
Το 2018 θα έχει τα δικά του σημεία καμπής και ορισμένα από αυτά, όπως το ότι οι γυναίκες της Σαουδικής Αραβίας επιτέλους θα αποκτήσουν το δικαίωμα να οδηγούν, θα μας οδηγήσουν σε έναν πιο σταθερό δρόμο.
* Ο Serge Schmemann είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής των «The New York Times»