H καλή Moody΄s και οι κακές S&P, Fitch!

Πριν από λίγες μέρες οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης ήταν όλοι κακοί, όμως χθες η Moody’s έγινε ξαφνικά καλή γιατί δεν μας υποβάθμισε όσο φοβόμασταν. Λίγη σοβαρότητα δεν θα έβλαπτε...

Δημοσιεύθηκε: 23 Δεκεμβρίου 2009 - 07:45

Dr Money

Ο αντιπρόεδρος της ΕΚΤ κ. Λουκάς Παπαδήμος είχε δίκιο.

Δεν υπήρχε λόγος να αλλάξει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τα σχέδιά της για επαναφορά από τον Δεκέμβριο του 2010 του καθεστώτος αξιολόγησης των ομολόγων των χωρών-μελών που ίσχυε πριν από τη διεθνή κρίση για χάρη της Ελλάδας.

Η Moody’s υποβάθμισε μεν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, αλλά λιγότερο απ' ό,τι περίμεναν οι αγορές, καθιστώντας αχρείαστη μια παρέμβαση της ΕΚΤ που θα μπορούσε να πλήξει την εικόνα της ιδίας και του ευρώ.

Η Ελλάδα πήρε μια ανάσα και η κυβέρνηση κέρδισε λίγο χρόνο στην προσπάθεια που κάνει να πείσει τις αγορές για την προσήλωσή της στη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας.

Με βάση την ελληνική απλοϊκή λογική, η Moody’s είναι η καλή της υπόθεσης, ενώ η Standard & Poor’s μαζί με τη Fitch είναι οι κακές που ήθελαν να πλήξουν τα συμφέροντα της χώρας.

Φυσικά, τίποτε από όλα αυτά δεν συμβαίνει.

Οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης δεν είναι βέβαια λευκές περιστερές. Κάνουν λάθη και ενίοτε σοβαρά.

Η περίπτωση της Lehman Brothers είναι εκείνη που προβάλλεται πιο πολύ, όμως το ίδιο ισχύει για άλλες περιπτώσεις, π.χ. στην ασιατική κρίση της δεκαετίας του 1990.

Όμως, μελέτες που έχουν γίνει στο παρελθόν δείχνουν ότι σε μεγάλο βαθμό οι αξιολογήσεις τους χρησιμεύουν ως αξιόπιστοι δείκτες της ικανότητας των εκδοτών ομολόγων, είτε είναι κράτη είτε εταιρίες, να τιμήσουν τις υποχρεώσεις τους.

Με δεδομένη τη δύναμη που έχουν οι οίκοι αξιολόγησης, είναι εύλογο να τίθενται διάφορα θέματα όπως το κανονιστικό πλαίσιο που τις διέπει, η διαφάνεια και η αξιοπιστία των διαδικασιών που ακολουθούν στην αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας κρατών και επιχειρήσεων κ.λπ.

Αυτά και διάφορα άλλα θέματα που άπτονται της λειτουργίας και του ρόλου των οίκων αξιολόγησης έχουν ενδιαφέρον.

Όμως, δύσκολα εξηγούν γιατί θα πρέπει, με βάση τη λογική ορισμένων στην Αθήνα, η S&P και η Fitch να θεωρούνται κακές ενώ η Moody’s καλή μόνο και μόνο επειδή δεν μας υποβάθμισε 3 βαθμίδες αλλά μόνο μία.

Αυτό δεν αποκλείει η υποβάθμιση της Ελλάδας από την S&P να έχει παίξει κάποιο ρόλο στην απόφαση της Moody’s, ακόμη κι αν απορρίπτεται μετά βδελυγμίας από μερικά στελέχη της.

Η Moody’s ίσως δεν ήθελε να φανεί ότι ακολουθεί με κάποια καθυστέρηση τα βήματα της μεγάλης ανταγωνίστριάς της και δεν αποκλείεται να έπαιξε κι αυτό κάποιο ρόλο στη διαφοροποίησή της.

Ρόλο ίσως έπαιξε ακόμη κι αυτό που πιστεύουν αρκετοί στην αγορά.

H S&P θεωρείται σαφώς πιο συντηρητική και αυστηρή στις αξιολογήσεις της σε σχέση με τη Moody’s.

Ρόλο σίγουρα έπαιξαν επίσης τα επιχειρήματα και η προσέγγιση της Moody’s από την ελληνική κυβέρνηση, που διαισθανόμενη τον κίνδυνο κινητοποιήθηκε, δίνοντας μεγαλύτερη προσοχή σ’ αυτήν σε σχέση με την S&P και τη Fitch.

Όμως, η αξιοπιστία των οίκων αξιολόγησης κρίνεται από όλους και ιδιαίτερα από εκείνους που πληρώνουν για να παίρνουν τις υπηρεσίες τους, δηλαδή τους πελάτες τους.

Αν λοιπόν έχουν κάνει λάθος στην αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας θα το «πληρώσουν» αργότερα.

Το συμπέρασμα είναι απλό.

Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί οίκοι αξιολόγησης, ούτε ασφαλώς συνωμοτούν όλοι για να πληγεί η Ελλάδα.

Η Moody’s, η S&P και η Fitch είναι αυτοί που είναι και επαφίεται σε μας να τους πείσουμε με έργα και λόγια.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.