Και συμφωνία να γίνει, οι πληγές θα μείνουν!

Όλες οι πλευρές επιθυμούν μια συμφωνία που θα διασφαλίζει την παραμονή της χώρας στο ευρώ και θα βάζει την ελληνική οικονομία σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης.

Όμως, οι γνώμες διίστανται κατά πόσον μια τέτοια συμφωνία είναι εφικτή το επόμενο διάστημα.

Εκείνο που κανείς δεν αμφισβητεί είναι οι επιπτώσεις της αβεβαιότητας που προκάλεσαν στην οικονομική δραστηριότητα αρχικά η προεδρική εκλογή και εν συνεχεία οι παρατεταμένες διαπραγματεύσεις.

Ήδη τα στοιχεία του α΄ τριμήνου κατέγραψαν στασιμότητα και όλα δείχνουν ότι η κατάσταση δεν θα καλυτερεύσει το β΄ τρίμηνο, θέτοντας τις βάσεις για μια μέτρια έως κακή χρονιά.

Κι όλα αυτά σε ένα θετικό, σε γενικές γραμμές, διεθνές περιβάλλον, με μειωμένες τιμές πετρελαίου, πιο αδύναμο ευρώ και χαμηλά επίπεδα-ρεκόρ των επιτοκίων δανεισμού στον απόηχο της ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ.

Μερικοί, όπως ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, πιστεύουν ότι το κόστος θα είναι βραχυπρόθεσμο, αλλά τα οφέλη από την επίτευξη μιας καλής συμφωνίας πολύ περισσότερα.

Μακάρι να έχει δίκιο.

Όμως, προς το παρόν, δεν έχουμε συμφωνία για να την κρίνουμε.

Επιπλέον, όσο αυτό συνεχίζεται τόσο η ζημία στην πραγματική οικονομία θα μεγαλώνει, κοστίζοντας θέσεις εργασίας, εισοδήματα και έσοδα στα κρατικά ταμεία.

Ας πάρουμε λοιπόν το καλό σενάριο.

Η κυβέρνηση και οι δανειστές φθάνουν σε μια καλή συμφωνία με λίγα δημοσιονομικά μέτρα και σύγκλιση στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων, στο συνταξιοδοτικό και τα εργασιακά και στις ιδιωτικοποιήσεις.

Τα μέτρα περνάνε από τη Βουλή σχεδόν ανώδυνα για τον κυβερνητικό συνασπισμό.

Η Ελλάδα λαμβάνει τις εκκρεμείς δόσεις των 7,2 δισ. ευρώ, επιπλέον δισ. σε νέα δάνεια για την εξυπηρέτηση του χρέους, το επενδυτικό πακέτο Γιούνκερ και μερικά δισ. ευρώ για έργα του ΕΣΠΑ.

Ακόμη, η ΕΚΤ συμπεριλαμβάνει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα αγορών (QE), συμπιέζοντας τα ελληνικά επιτόκια δανεισμού.

Εξυπακούεται ότι είναι ένα πολύ καλό σενάριο για να είναι αληθινό.

Δεν θα μπούμε σε λεπτομέρειες, αλλά είναι σαφές ότι ακόμη και σε μια τέτοια περίπτωση, η κατανάλωση θα δεχτεί πλήγμα από τους νέους φόρους και τις περικοπές για ένα με δύο χρόνια.

Επίσης, οι επενδυτικές δαπάνες θα αυξηθούν καθώς κάποιες που είχαν παγώσει λόγω της αβεβαιότητας θα ξαναμπούν στα σκαριά.

Από την άλλη πλευρά, κάποιες άλλες επενδύσεις θα ακυρωθούν.

Όμως, εκείνο που δεν θα επανέλθει σύντομα είναι οι καταθέσεις που έφυγαν από τις τράπεζες τους τελευταίους μήνες.

Η Ιστορία διδάσκει ότι αυτές οι καταθέσεις, παρότι, βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα, δεν θα ξαναβρούν τον δρόμο τους στα γκισέ σύντομα.

Αυτό σημαίνει πως οι τράπεζες θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας, ακόμη κι αν λάβουν νέα κεφάλαια για να ανακεφαλαιοποιηθούν, διαγράφοντας ίσως μέρος των κόκκινων δανείων.

Αυτή η διαπίστωση σηματοδοτεί το δομικό πρόβλημα ρευστότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και τις δυσκολίες που υπάρχουν για την παροχή νέων δανείων.

Η κατάσταση περιπλέκεται από την υποχρέωση των τραπεζών να μειώσουν την εξάρτησή τους από την ΕΚΤ έως το 2017.

Δυστυχώς, ακόμη και σ΄ ένα πολύ καλό σενάριο, η Ελλάδα παραμένει χαμηλά στις προτιμήσεις των ξένων κεντρικών τραπεζιτών με τον EFSF να εγκρίνει τη δόση.

Όπως κι αν είναι, η ζημιά από την αβεβαιότητα των τελευταίων ημερών της προεκλογικής περιόδου δεν θα είναι εύκολα αναστρέψιμή.

Ακόμη και στο πιο καλό, παλιό σενάριο.

Dr. Money