Με τα λεφτά των άλλων

Στη ταινία «Other People’s Money», ο ηθοποιός Ντάνι ντε Βίτο παίζει τον ρόλο του Λάρι του Εκκαθαριστή (Liquidator), που θέλει να προχωρήσει στην επιθετική εξαγορά μιας παραδοσιακής βιομηχανικής εταιρείας χωρίς χρέη και πολύ ρευστό, στην οποία έχει ήδη αποκτήσει μετοχές. Ο Ντε Βίτο εκτιμά ότι η εταιρεία είναι υποτιμημένη και θέλει να βγάλει κέρδος, «σπάζοντάς» την και πουλώντας το ζημιογόνο κομμάτι της που κατασκευάζει  σύρματα και σωλήνες. Απέναντί του βρίσκεται ο πρόεδρος της εταιρείας Γκρέγκορι Πεκ, που εμφανίζεται να νοιάζεται για τους εργαζομένους της και μια γοητευτική δικηγόρος.

Αναφερθήκαμε στην ταινία του 1991, παρότι δεν είναι τόσο γνωστή όσο η «Wall Street» με τον Μάικλ Ντάγκλας (Γκόρντον Γκέκο), που δήλωνε πως «η απληστία είναι καλή», γιατί δανειστήκαμε τον τίτλο της.

Σήμερα δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος επιθετικός εξαγοραστής μιας σημαντικής ελληνικής εταιρείας, π.χ. της Aegean. Αν υπήρχε, ίσως επιδίωκε να πάρει τον έλεγχο, προτείνοντας και πείθοντας τους υπόλοιπους μετόχους για μια άλλη στρατηγική αντί για «κρατική βοήθεια ή μικρότερη εταιρεία». Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλοί που σπεύδουν να επωφεληθούν από τα δισ. ευρώ υπό την μορφή δανείων με κρατική εγγύηση, επιστρεπτέας (!) προκαταβολής κ.λπ. που προσφέρει η κυβέρνηση. Αρκετοί γιατί θέλουν να επιβιώσουν και άλλοι γιατί θέλουν απλά να κάνουν μια αρπαχτή, γνωρίζοντας ότι πολλά τέτοια δάνεια δεν έχουν αποπληρωθεί στο παρελθόν.

Δεν είναι τυχαίο ότι εταιρείες με σχεδόν μηδενικά κέρδη ζητούν δάνεια με κρατική εγγύηση ύψους μερικών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ κι άλλοι σχεδιάζουν τρόπους για να εμφανίσουν μικρότερο τζίρο του χρόνου, για να γλιτώσουν μέρος της επιστρεπτέας προκαταβολής. Ο κλάδος του τουρισμού είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Τα τελευταία πέντε χρόνια και πλέον, έχει γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη, αγνοώντας τι θα πει κρίση. Οι τιμές και οι πληρότητες των ξενοδοχείων/καταλυμάτων αυξήθηκαν, όμως δεν συνέβη το ίδιο με τα κέρδη τους. Μερικοί επικαλούνται τις επενδύσεις, αλλά ούτε τα οργανικά κέρδη προ αποσβέσεων (EBITDA) αυξήθηκαν σημαντικά. Κι ασφαλώς θα πρέπει να αποζημιωθούν όσο είναι κλειστά με κρατική εντολή. Όταν όμως ανοίξουν, θα πρέπει να βάλουν αυτοί πρώτα το χέρι στην τσέπη.    

«Δεν μπορούν να εκβιάζουν το κράτος για βοήθεια, όταν έχουν βγάλει τόσα λεφτά τα προηγούμενα χρόνια», τονίζει χρηματιστηριακό στέλεχος με άμεση εμπλοκή στον τουρισμό. «Όλοι ξέρουμε τι γινόταν, με τη μισή Ελλάδα να μετακομίζει στα νησιά, να πληρώνεται σε μεγάλο βαθμό με μαύρα και να μένει σε κοντέινερ ή μικρά δωμάτια». Τα ανωτέρω λόγια προδίδουν μια πίκρα και θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη από την κυβέρνηση.

«Η ιστορία διδάσκει ότι καμία κυβέρνηση δεν κέρδισε εκλογές λόγω παροχών. Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο Σαμαράς, ούτε κάποιος άλλος», τόνισε άλλο πρώην τραπεζικό στέλεχος. «Αφενός, δεν μπορούν να πάρουν όλοι παροχές, αφετέρου, δυσαρεστούν τους υπολοίπους και δεν ικανοποιούν απολύτως τους ωφελημένους».

Το μόνο σίγουρο είναι πως ο λογαριασμός θα πληρωθεί στο τέλος. Και αυτό θα γίνει από το 20%-25% περίπου των πολιτών που πληρώνουν πάνω από το 90% του συνολικού φόρου εισοδήματος. Κοινώς, με τα λεφτά των άλλων.