Το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας και η πραγματική λύση

Έχω ακούσει πολλές φορές από υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα χαμηλού κόστους εργασίας και πως στόχος της είναι να προσελκύσει επενδύσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας.

Η εκτίμησή μου είναι ότι θα μπορούσαμε να προσελκύσουμε πολλές επενδύσεις από το εξωτερικό και να δημιουργήσουμε δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας, αν διαθέταμε ένα «λογικό» φορολογικό καθεστώς και ένα «λογικό» μη μισθολογικό κόστος.

Και αυτό γιατί όσο και συγκριτικά πλεονεκτήματα να διαθέτει η χώρα μας, τα αντικίνητρα είναι τεράστια, ιδίως σε μια εποχή όπου πολλές ανταγωνίστριες χώρας τα καταφέρνουν πολύ καλύτερα από εμάς στο να προσελκύουν επενδύσεις (συχνότατα και... υψηλής προστιθέμενης αξίας), εστιάζοντας στα δύο σημεία που έθιξα παραπάνω: φορολογική πολιτική και μη μισθολογικό κόστος.

Η εξήγηση είναι λογική: Όπως ο καταναλωτής επιλέγει για τις αγορές το φτηνότερο σε σχέση με την ποιότητα super market, έτσι και ο ξένος επενδυτής επιλέγει τη χώρα που είναι ελκυστικότερη για επενδύσεις.

Μάλιστα, μερικά απλά παραδείγματα θα μας δείξουν με παραστατικό τρόπο τη... χαώδη διαφορά επενδυτικού περιβάλλοντος μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου (που και αυτή φημίζεται για την προσέλκυση επενδύσεων προστιθέμενης αξίας).

Παράδειγμα πρώτο: Με μικτές μηνιαίες αποδοχές 580,00 ευρώ, ο εργαζόμενος εισπράττει στην Ελλάδα καθαρά (μετά από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές) 6.880 ετησίως και στοιχίζει στην εταιρεία 10.248 ευρώ. Στην Κύπρο, με το ίδιο κόστος για την εταιρεία, ο εργαζόμενος θα έπαιρνε 8.372, δηλαδή 1.492 ευρώ ετησίως περισσότερα από ό,τι στην Ελλάδα (περίπου +22%). Και αυτό, ανεξάρτητα από τον αν ο εκάστοτε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι δεξιός, αριστερός ή κεντρώος.

Παράδειγμα δεύτερο: Στην Ελλάδα, με καθαρές μηνιαίες αποδοχές 1.000 ευρώ, ο εργαζόμενος εισπράττει 14.000 ευρώ ετησίως και στοιχίζει στην επιχείρηση 23.254 ευρώ. Στην Κύπρο, με το ίδιο κόστος για την επιχείρηση, ο εργαζόμενος παίρνει καθαρά 18.698 ευρώ, δηλαδή 4.698 περισσότερα (περίπου +34%).

Παράδειγμα τρίτο: Υπάλληλος που παίρνει 1.500 ευρώ καθαρά στην Ελλάδα, καρπώνεται ετησίως 21.000 ευρώ και στοιχίζει στην εταιρεία που εργάζεται 37.220 ευρώ. Στην Κύπρο, επειδή εισόδημα μέχρι και τις 19.900 ευρώ είναι αφορολόγητο (και στη συνέχεια επιβαρύνεται στα χαμηλά εισοδήματα περίπου με συντελεστή 10%), ο εργαζόμενος εισπράττει 28.000 ευρώ καθαρά με το ίδιο κόστος για την επιχείρηση, δηλαδή 7.000 ευρώ περισσότερα (+33% περίπου).

Σημειώνεται επίσης ότι πέραν του ποσού των 19.900 που είναι το αφορολόγητο όριο, οι μέτοχοι κάτοικοι Κύπρου δεν πληρώνουν φόρο για 20 χρόνια και οι εργαζόμενοι μετά την 01/01/2012 αλλοδαποί έχουν έκπτωση φόρου 50% εφόσον έχουν αμοιβή πάνω από 100.000 ευρώ ετησίως (Το τελευταίο ισχύει για 5 χρόνια μέχρι το 2020).

Επανέρχομαι λοιπόν στην ουσία του προβλήματος και προτείνω, για μια ακόμη φορά, τον διαχωρισμό τόσο της φορολογίας εισοδήματος, όσο και των εργοδοτικών εισφορών σε δύο κατηγορίες επιβαρύνσεων: Η πρώτη θα αφορά στις δραστηριότητες που γίνονται στο εσωτερικό της χώρας και η δεύτερη θα αφορά στις διεθνείς, εκτός Ελλάδας, δραστηριότητες.

Η ανάπτυξη των τελευταίων θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντική ανάπτυξη την οικονομία μας, δημιουργώντας πολλές δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και μάλιστα υψηλά αμειβόμενες. Είναι οι «επενδύσεις προστιθέμενης αξίας» που θέλουν μεν να προσελκύσουν οι υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά που με τις υπάρχουσες επιβαρύνσεις δεν θα έρθουν ποτέ, ή τουλάχιστον όσο συνεχίζεται αυτή η λανθασμένη πολιτική.

ΥΓ1: Σημειώνω ότι οι ασφαλιστικές εισφορές στην Κύπρο είναι συνολικά 19,3%, μόλις 7,8% για τον εργαζόμενο και 11,5% για τον εργοδότη, ενώ στην Ελλάδα οι ασφαλιστικές εισφορές είναι 16% για τον εργαζόμενο και 24,56% για τον εργοδότη, δηλαδή συνολικά 40,56%.

ΥΓ2: Η Κύπρος «έσκισε» πολύ πιο γρήγορα από εμάς το μνημόνιο, τα ασφαλιστικά της ταμεία έχουν πολύ μικρότερα προβλήματα από τα δικά μας και η ανεργία έχει εδώ και πάνω από ένα χρόνο που αποκλιμακώνεται με αρκετά ικανοποιητικούς ρυθμούς.

ΥΓ3: Παρόμοια είναι και η σύγκρισή μας με τη γειτονική Βουλγαρία (επίσης χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης), όπου η φορολογία είναι 10% και οι ασφαλιστικές εισφορές 10% με πλαφόν τα 1.200 ευρώ. Οι εκεί εργαζόμενοι παίρνουν μισθούς υψηλότερους από τους ελληνικούς, με το ίδιο κόστος για την επιχείρηση.

* Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος της NUNTIUS Χρηματιστηριακής.