Ο Πικάσο και γιατί δεν πρέπει να υποτιμάτε την αξία σας!

Διαβάστε με κάποια προσοχή αυτά που ακολουθούν και βάλτε στην άκρη τα πιθανά ειρωνικά χαμόγελα.

Άκουσα κάποτε μία ιστορία για τον περίφημο ζωγράφο Πάμπλο Πικάσο. Δειπνούσε σ' ένα εκλεκτό εστιατόριο, σε κάποια μεγαλούπολη, όταν μια θαυμάστρια πλησίασε στο τραπέζι του για να του πει πόσο πολύ της άρεσε το έργο του. Διαισθανόμενη πως οι έπαινοί της τον ευχαριστούσαν, τον ρώτησε αν θα ήθελε να της φτιάξει ένα σκίτσο. Ο Πικάσο βρήκε ένα χαρτί και, με στυλό και μολύβι, σκιτσάρισε αμέσως τους σερβιτόρους που μετέφεραν λαχταριστά παγωτά. Όπως έκανε να πιάσει η γυναίκα το σκίτσο, ο Πικάσο είπε: «Κυρία μου, θα σας στοιχίσει 10.000 δολάρια».

Σοκαρισμένη η γυναίκα απάντησε: «Μα σας πήρε μονάχα πέντε λεπτά».

«Όχι, κυρία μου», απάντησε ο Πικάσο, «μου πήρε πενήντα χρόνια».

Το δίδαγμα της ιστορίας; Να γνωρίζεις την αξία σου!

Ο Πικάσο γνώριζε πόσο χρόνο είχε επενδύσει προκειμένου να κατακτήσει την τέχνη του. Μέχρι να φτάσει εκείνη η στιγμή στο εστιατόριο, πενήντα χρόνια από τη ζωή του είχαν επενδυθεί στην ανάπτυξη της καλλιτεχνικής ιδιοφυΐας του. Δεν υποτιμούσε την αξία του, ούτε και επέτρεπε σε κανέναν άλλο να το κάνει.

Προ ημερών, ένας γνωστός μου με ρώτησε: «Γιατί επιλέγουν οι άνθρωποι να κινούνται εκ του ασφαλούς; Γιατί λειτουργούν με φόβο;»Το σκέφτηκα για λίγο και απάντησα: «Επειδή δεν πιστεύουν ποτέ πραγματικά πως τους αξίζει να προσελκύσουν ονειρικές καταστάσεις, απίθανες ευκαιρίες και ευνοϊκές συνθήκες. Αρνούνται να δώσουν στον εαυτό τους την άδεια να επιδιώξει τη σημαντική επιτυχία».

Εσύ πόσο πιστεύεις ότι αξίζεις;

Το πώς αυτοαξιολογείσαι, αποκαλύπτεται καθημερινά από το πώς αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου και το πώς του μιλάς. Εν τω μεταξύ, οι άλλοι θα σε αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου. Εφόσον διαισθανθούν πως δεν είσαι σίγουρος για την αξία σου, τότε θα σου φερθούν όπως νομίζουν. Πιστεύεις πως πέντε λεπτά του χρόνου σου αξίζουν 10.000 δολάρια; Αν όχι, γιατί όχι; Δεν έχεις διαθέσει χρόνια και χρόνια επενδύοντας στις ικανότητές σου, ακριβώς όπως έκανε ο Πικάσο; Οι άλλοι θα εκτιμήσουν το τι είσαι, μόνο όταν εσύ ο ίδιος το εκτιμήσεις.

Γράφει ο Σάιμον Μπέιλλυ στο βιβλίο του:

«Επί πολλά χρόνια ταλαιπωρούμουν στα υπόγεια της απαξίωσης και υπέφερα βιώνοντας το αίσθημα της ασημαντότητας. Μονίμως καθόμουν στο βάθος της αίθουσας. Προσπαθούσα να μην ταράζω τα νερά. Έπαιρνα ό,τι μου δινόταν, γιατί θεωρούσα πως τόσο άξιζα. Εσύ έχεις νιώσει ποτέ σου έτσι;

Θυμάμαι να ρωτάω έναν φίλο μου εκείνο τον καιρό πόσο θεωρούσε ότι άξιζε. Μου περιέγραψε με ένθερμους, συγκεκριμένους όρους το πόσο απόλυτα πίστευε στον εαυτό του. Είμαι βέβαιος πως τα μάτια μου είχαν γουρλώσει. Τον ρώτησα; «Τι σε κάνει να νομίζεις πως αξίζεις τόσα;»

«Σάιμον, η αξία σου καθορίζεται εδώ, ανάμεσα στ' αυτιά σου», είπε δείχνοντας το κεφάλι του. «Αξίζεις τόσο ακριβώς όσο πιστεύεις εσύ».

Ένα από τα θέματα που έχω συζητήσει ξανά και ξανά -ακόμη και με παράδειγμα τον εαυτό μου- στη συνεργασία μου με οργανισμούς σε ολόκληρο τον κόσμο είναι η σημασία της αναγνώρισης των εργαζόμενων. Κι όμως, πιστεύω ότι οι οργανισμοί και οι ηγέτες τους μπορούν να αναγνωρίζουν τη συμβολή των εργαζόμενων μέχρι εκεί που δεν παίρνει, αλλά η αναγνώριση που εμπνέει κατά βάση προέρχεται μέσα από τον άνθρωπο. Αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη ο κόσμος είναι άτομα που πιστεύουν στη μοναδικότητά τους πραγματικά και μπορούν να το αναγνωρίσουν στον εαυτό τους. Η εξωτερική αναγνώριση θα έπρεπε να είναι ένα ευχάριστο μπόνους, όχι το θεμέλιο της αξίας που διακρίνει ο καθένας στον εαυτό του.

Πιστεύω ότι πολλοί είναι εθισμένοι στην εξωτερική αναγνώριση. Οπωσδήποτε εγώ ήμουν ένας από αυτούς. Ως ομιλητής διαμεσολαβητής και ένας που φιλοδοξεί να εμπνεύσει το 10% των 6,5 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη προτού κλείσει ο βιολογικός μου κύκλος είχα την ανάγκη να επικοινωνώ με τους άλλους και να με χρειάζονται. Αν κανείς δε με προσέγγιζε, άρχιζα να αναρωτιέμαι αν κάτι δεν πήγαινε καλά. Ευτυχώς, έφτασα σ' ένα σημείο όπου αποδεσμεύτηκα από την ανάγκη να με έχουν ανάγκη. Πλέον, αναζητώ μέσα μου την αναγνώριση. Αν δεν αναγνωρίζομαι από τους άλλους σε καθημερινή βάση, δεν πρόκειται να χάσω τον ύπνο μου, γιατί ξέρω πως ό,τι κάνω έχει αξία.

Φίλε μου, συνειδητοποίησε την εξής βαθύτατη αλήθεια: Οι εξωτερικές σου εμπειρίες αντανακλούν την εσωτερική σου αξία. Η αυτοεκτίμησή σου είναι ανεκτίμητη όσο ένα σπάνιο διαμάντι. Γιατί να συμβιβαστείς με ψίχουλα, ενώ μπορείς να έχεις τον δικό σου φούρνο; Το αξίζεις!