Το μάθημα της Βαυαρίας για την Αθήνα

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Όσο δαιδαλώδης και πλήρης επιπτώσεων κι αν εμφανίζεται η πορεία των πραγμάτων για τη γερμανική πολιτική σκηνή, μετά τις πρόσφατες εκλογές στη Βαυαρία, τα στοιχεία που έκριναν την έκβασή τους και θα ήταν πιθανώς χρήσιμο να «αξιοποιηθούν» και εγχωρίως -ως διδάγματα- ήσαν κυρίως δύο.

Πρώτον, το στοιχειώδες, που θέλει τα προβλήματα να περιπλέκονται ακόμη περισσότερο και να οδηγούν σε παρενέργειες, εφόσον δεν αντιμετωπίζονται έγκαιρα και δεύτερον, ότι ο «πελάτης» έχει κάθε λόγο να προτιμήσει το «γνήσιο» έναντι του «ιμιτασιόν», όταν αμφότερα προσφέρονται στην ίδια «τιμή».

Στην καταφανώς ευημερούσα Βαυαρία, της χαμηλής ανεργίας και του υψηλού ΑΕΠ, οι χειρισμοί επί του μεταναστευτικού/προσφυγικού ζητήματος, εν πολλοίς, έκριναν τα πράγματα.

Ούτε η απραξία ή εντέλει τα ημίμετρα των επιμέρους συμφωνιών της Γερμανίας με ορισμένα εκ των κρατών-μελών της ΕΕ κατόρθωσαν να ανακόψουν τη δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει το μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα, ούτε η δεξιόστροφη πολιτική των -έως τώρα κραταιών- Χριστιανοκοινωνιστών/CSU απέδωσε.

Αντίθετα, μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων στράφηκε στο γνήσια ακραίο AfD, προσφέροντάς του ποσοστό άνω του 10%, το CSU απώλεσε περίπου το ένα τέταρτο της ισχύος του και οι Σοσιαλδημοκράτες πάνω από το ήμισυ της δικής τους ενώ οι Πράσινοι διπλασίασαν τη δύναμή τους, πάνω από το 18%.

Με άλλα λόγια, υπήρξε μετατόπιση του εκλογικού σώματος από τα λεγόμενα «παραδοσιακά κόμματα εξουσίας», σε νέα και σαφώς πιο ριζοσπαστικά -έως ακραία- σχήματα.

Υπό το πρίσμα αυτό, εάν όντως υπάρχει ένα «μήνυμα» για την Ελλάδα από την πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση στη Βαυαρία, αυτό αφορά στην αξία των ουσιαστικών λύσεων αλλά και της ανάγκης συνεργασίας μεταξύ των δυνάμεων του κεντρώου χώρου, για την εξεύρεσή τους.

Όσο η διάρκεια των προβλημάτων παρατείνεται, το εκλογικό σώμα -εκ των πραγμάτων- θα αναζητά τις λύσεις (ή αυτό που εκτιμά ως λύση) αλλού, από όπου κι αν προέρχεται η σχετική «προσφορά».

Για την ακρίβεια, τι ανάγκη έχει σήμερα η χώρα μας το καλλιεργούμενο κλίμα ακραίας πόλωσης μεταξύ των δύο κυριότερων κομματικών σχηματισμών της, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πλην της τόνωσης του βαθμού συσπείρωσης των ψηφοφόρων της κάθε πλευράς;

Μέσω του κλίματος αυτού, θα προσεγγίσουμε ταχύτερα τις όποιες λύσεις, για τα όποια προβλήματα, ή θα πεισθούν έτσι τα μέλη του εκλογικού σώματος για την ορθότητα όσων προτείνει η κάθε πλευρά;

Η μορφή και η δομή των προβλημάτων που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική κοινωνία, μικρή σχέση έχει με εκείνα της Βαυαρίας. Κοινή παράμετρος αμφοτέρων, όμως, είναι ότι παραμένουν ανεπίλυτα.

Όπως επίσης κοινό είναι και το αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού, με την ενίσχυση των δυνάμεων που βρίσκονται στα άκρα του πολιτικού φάσματος.

Όσο η ελπίδα εξεύρεσης της -όποιας- «λύσης» παραμένει σε αυτή την πλευρά της ζυγαριάς και όσο οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις θα εμφανίζονται αδύναμες να προσφέρουν ουσιαστικές απαντήσεις στους πολίτες, τόσο θα ενισχύονται οι ακραίες πολιτικές δυνάμεις.

Η ταχεία -ή εν πάση περιπτώσει, ταχύτερη- αποκλιμάκωση της ανεργίας, η τόνωση των επενδύσεων, η δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, δεν διέρχονται του ποιος «θα βάλει τον άλλον φυλακή» αλλά του κατά πόσον μπορεί να συνεργαστεί ο ένας με τον άλλον, ώστε να βρεθεί η άκρη του νήματος…

Τουλάχιστον, αυτό μάς δείχνει η μακρινή Βαυαρία…