Η πανδημία και η ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσουμε

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η οικοδόμηση ενός ισχυρότερου και αποτελεσματικότερου κράτους, όπως την περιέγραψε χθες ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, θα είναι ενδεχομένως το κυριότερο θετικό απότοκο της τρέχουσας πανδημίας, εάν όντως επισυμβεί.

Όλα τα συστατικά, δε, υπάρχουν, για να αδράξουμε αυτή την ευκαιρία. Η χώρα μας όντως ανταποκρίθηκε εγκαίρως έναντι της πανδημίας που την πλήττει -οι αριθμοί και η σύγκριση με το εξωτερικό το αποδεικνύουν- και με αντίστοιχη ταχύτητα αντέδρασε στις αυξημένες ανάγκες των περιστάσεων.

Οι κρατικές υπηρεσίες δεν παρέμειναν αδρανείς σε καταγγελίες αισχροκέρδειας και επιδόθηκαν σε εκτενείς ελέγχους για την πάταξή της, ο ψηφιακός μετασχηματισμός του δημόσιου αλλά και -σε πολλές περιπτώσεις- του ιδιωτικού  τομέα επιταχύνθηκε, αναπροσανατολίστηκε η παραγωγή τμήματος του μεταποιητικού τομέα, ανασχεδιάστηκε η λειτουργία της πρωτοβάθμιας υγείας και αυξήθηκαν οι κλίνες εντατικής θεραπείας, μεταξύ άλλων πολλών.

Κυριότερα, όμως, άρχισε να αλλάζει η κουλτούρα μας. Η νοοτροπία που διέπει την καθημερινότητά μας, τόσο έναντι του κράτους και των υπηρεσιών που αυτό προσφέρει όσο και έναντι σειράς «αοράτων» έως τώρα ανθρώπων, όπως τους περιέγραψε χθες μία ψυχή, οι οποίοι αψηφώντας τον προσωπικό τους κίνδυνο (και βεβαίως εκείνον των οικογενειών τους), συνεχίζουν στη διάρκεια αυτής της περιπέτειας να προσφέρουν αόκνως τις υπηρεσίες τους. 

Δίχως να υποτιμάται ούτε για μία στιγμή το θετικό απότοκο των αλμάτων που έγιναν κατά την τρέχουσα περίοδο για τον ψηφιακό μετασχηματισμό του ελληνικού δημόσιου τομέα και της επιτάχυνσης που έλαβε η αντίστοιχη διαδικασία στον ιδιωτικό, με την καθιέρωση τηλεδιασκέψεων, τηλεργασίας, ψηφιακής εκπαίδευσης, επέκτασης και διεύρυνσης των δραστηριοτήτων ηλεκτρονικού εμπορίου και e-banking, και σειράς άλλων βημάτων, παραμένει αμετακίνητη πεποίθηση της στήλης ότι το κυριότερο όφελος βρίσκεται στο πεδίο της νοοτροπίας.

Εκείνης της νοοτροπίας η οποία θα μας επιτρέψει να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις μας, κυρίως με το «κράτος» και βεβαίως με τη λοιπή κοινωνία, κατά τη μετά κρίση εποχή, ώστε να κτίσουμε ένα καλύτερο και αποτελεσματικότερο αύριο.

Εκείνη τη νοοτροπία η οποία διέπει την καθημερινότητά μας και τις σχέσεις με ανθρώπους την προσφορά των οποίων εκλαμβάνουμε συχνά ως δεδομένη. Εκείνη τη νοοτροπία η οποία υπαγόρευε έως τώρα στην Ελλάδα να παραμένει στον ρόλο του εισαγωγέα, αντί του παραγωγού και του εξαγωγέα, και την έθετε ουσιαστικά υπό κηδεμονία οσάκις βρισκόταν προ οποιασδήποτε απειλής, οικονομικής ή άλλης, καθώς στερούνταν αυτάρκειας.

Αν και ο αριθμός των θυμάτων που ήδη θρηνεί η χώρα μας δεν επιτρέπει διατυπώσεις ευαρέσκειας, θα ήταν απαράδεκτο και αδιανόητο να μην αναγνωριστεί το έργο του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των δημόσιων νοσοκομείων. Ακριβώς του ίδιου προσωπικού, δηλαδή, που τόσο εύκολα λοιδορούνταν κατά την προ πανδημίας περίοδο, σε περιπτώσεις χρηματισμού ή «σκανδάλων».

Είναι και αυτή μία αλλαγή νοοτροπίας που συνέβη εν μέσω -και εξαιτίας- της τρέχουσας κρίσης.

Σε αυτή τη νοοτροπία πρέπει να επενδύσουμε. Μέσω αυτής δύναται να αποκατασταθεί η τρωθείσα σχέση εμπιστοσύνης μας με το κράτος και τους λειτουργούς του. Τους δημοσίους υπαλλήλους, τους γιατρούς και νοσηλευτές, τους αστυνομικούς και πυροσβέστες ή στρατιωτικούς, τους εκπαιδευτικούς.

Αποτελεί, δε, αυτή η σχέση έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης. Όσο το κράτος ανταποκρίνεται, προωθώντας τις αναγκαίες αλλαγές στη δομή και λειτουργία του, τόσο πρέπει και εμείς.

Στη μετά κρίση εποχή όλα -ή εντέλει τα κυριότερα- θα κριθούν από αυτή τη διαδικασία αλλαγής και μετεξέλιξης. Ιδίως η ανάταξη της οικονομίας και της καθημερινότητάς μας.

Οφείλουμε να την ενισχύσουμε.