Μια κυβέρνηση πρέπει να σπάει αβγά!

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Η παρούσα κυβέρνηση εξελέγη περίπου προ 15 μηνών, στη βάση μίας ευρύτατης μεταρρυθμιστικής ατζέντας. Με σαφές «ελαφρυντικό» το γεγονός ότι αντιμετώπισε στη μέχρι τώρα πορεία της δύο μείζονες κρίσεις οι οποίες ακόμη εξελίσσονται, αυτή της πανδημίας και η έτερη των ελληνοτουρκικών, κατά πόσον έχει ανταποκριθεί σε αυτή την ατζέντα και τι ποσοστό της εκπλήρωσε; Δίχως αμφιβολία, μικρό.

Οι μεγάλες παρεμβάσεις/μεταρρυθμίσεις που υποσχόταν ο φίλτατος Κυριάκος Μητσοτάκης προεκλογικώς, για την υποβοήθηση και την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, την εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος, την επιτάχυνση της διαδικασίας απονομής δικαιοσύνης, τον εκσυγχρονισμό της αγοράς εργασίας και τόσες άλλες, τι απέγιναν;

Ποιο είναι το νέο πλαίσιο επί του οποίου καλείται η ελληνική οικονομία να στηριχθεί για την εξασφάλιση των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που προβλέπει ο προϋπολογισμός για το επόμενο έτος; Τα βουνά των νέων κόκκινων δανείων, τα οποία δημιουργήθηκαν στη διάρκεια της πανδημίας πώς θα αντιμετωπιστούν; Αντίστοιχα, τα χρόνια προβλήματα που μετά από τόσα χρόνια «μεταρρυθμίσεων» εξακολουθούν να μαστίζουν την ελληνική επιχειρηματικότητα, όπως η γραφειοκρατία και ο χαμηλής αποτελεσματικότητας δημόσιος τομέας, πότε θα αντιμετωπιστούν;

Ο κατάλογος είναι ιδιαίτερα μακρύς, φίλτατοι, για να εξαντληθεί στις παρούσες γραμμές και ίσως δεν έχει και νόημα, ενόσω απουσιάζει η βούληση ύπαρξης έργου για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων. Διότι μόνον ως απουσία βούλησης μπορεί να ερμηνευτεί η παρούσα κυβερνητική αδράνεια. Η παρούσα απραξία.

Εάν δεν θέλεις να προκαλέσεις αντιδράσεις και να επωμιστείς το διαβόητο πολιτικό κόστος, απλά, δεν κάνεις τίποτε. Όμως, τότε, είσαι υπόλογος έναντι των ψηφοφόρων σου. Των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι είχαν απαυδήσει επί τόσα χρόνια να βλέπουν όσους κρατούσαν τα ηνία της χώρας και διακηρυγμένα δεν πίστευαν στις μεταρρυθμίσεις, να επιχειρούν να εφαρμόσουν -κακήν κακώς- τις μεταρρυθμίσεις που προέβλεπαν τα εκάστοτε μνημόνια. Έτσι ξοδέψαμε μία οκταετία, στη διάρκεια της οποίας η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε αλλάξει ριζικά, απαλλασσόμενη από πολλά από τα δεινά της. Όμως, φευ…

Έτσι, λοιπόν, όταν μία -αντιστοίχως διακηρυγμένη- μεταρρυθμιστική πολιτική δύναμη αναλαμβάνει την εξουσία, κατ’ εντολήν του εκλογικού σώματος, τότε δικαιολογημένα τροφοδοτούνται προσδοκίες περί αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Αν όχι σαρωτικών, τουλάχιστον παρεμβατικών. Όμως εις μάτην…

Αρχικώς υπήρχε η εξαγγελία περί της συντάξεως του περίφημου σχεδίου της Επιτροπής Πισσαρίδη, στην αρχή της προηγούμενης άνοιξης. Τελικώς, μετά τη δημοσιοποίηση ενός συντομευμένου μεταρρυθμιστικού «μενού», πρόσφατα, η όλη υπόθεση «μεταμορφώθηκε» ως το ελληνικό επιχειρησιακό σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης. Έως τώρα, δε, ελάχιστα έχουμε δει ακόμη και από αυτό, μολονότι είναι ήδη Οκτώβριος!

Πλέον, κύκλοι του Μαξίμου εμφανίζονται να διαρρέουν ότι επίκειται η παρουσίαση ενός ευρύτατου πακέτου μεταρρυθμίσεων, που θα συμπεριλαμβάνει τις παραπάνω καθώς και άλλες, λέγοντας μάλιστα ότι σημαντικό τμήμα του θα υλοποιηθεί προ της λήξης του έτους! Καλώς το κι ας άργησε, θα αναφωνήσουμε. Όμως ας γίνει κάτι, επιτέλους!

Όσο η παρούσα κυβέρνηση δεν αποφασίζει να αντιπαρατεθεί με την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και να «σπάσει αβγά» με στόχο την προώθηση των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη ο τόπος, κυρίως για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του δημόσιου τομέα και την απελευθέρωση της οικονομίας από τα χρόνια γραφειοκρατικά και φορολογικά δεσμά που αντιμετωπίζει, ο τόπος μας είναι καταδικασμένος να συνεχίσει να φυτοζωεί.

Οι ελάχιστες μεγάλες ξένες επενδύσεις που έρχονται στην πατρίδα μας, όπως αυτή της Microsoft, που ανακοινώθηκε χθες, δεν θα είναι παρά η εξαίρεση στον κανόνα.