Οι ζημιές πρέπει να πληρώνονται

Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!

Επί δεκαετίες η σχολική εκπαίδευση στην Ελλάδα μαστίζεται από το φαινόμενο των καταλήψεων. Ακόμη χειρότερα, υφίσταται όσα, κατά κανόνα, συνοδεύουν αυτές τις καταλήψεις.

Ζημιές σε εγκαταστάσεις, καταστροφές εξοπλισμού, βανδαλισμούς και κλοπές.

Για όλα αυτά ποιος πληρώνει, αν όχι ο κάθε συνεπής φορολογούμενος; Ο ίδιος, δηλαδή, που πλήρωσε και τον αρχικό λογαριασμό για την ανέγερση αυτών των σχολικών εγκαταστάσεων και πλέον παρακολουθεί, ανήμπορος να αντιδράσει, την καταστροφή τους.

Πρόσφατα, σε δύο διαφορετικά περιστατικά, το πρώτο σε σχολικό συγκρότημα στα Μελίσσια Αττικής και το δεύτερο σε ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης, ανήλικοι συνελήφθησαν με τις κατηγορίες, μεταξύ άλλων, της φθοράς ξένης ιδιοκτησίας. Εάν όντως καταδικαστούν για το συγκεκριμένο αδίκημα, οφείλουν να πληρώσουν. Τόσο οι ίδιοι όσο και οι γονείς ή κηδεμόνες, υπό την εποπτεία των οποίων υποτίθεται ότι βρίσκονται.

Εντέλει, κάποια στιγμή οι πραγματικοί υπαίτιοι των καταστροφών θα πρέπει να αναλάβουν το κόστος των πράξεών τους. Οφείλει να τεθεί ένας φραγμός στην ανεξέλεγκτη καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, η οποία, αν και προορίζεται για την εκπαίδευση του κάθε παιδιού, τελικά καταλήγει στα σκουπίδια ως λεία του κάθε καταληψία.

Ουδενός δικαίωμα αποτελεί ο σφετερισμός ή η καταστροφή περιουσίας που έχει δημιουργηθεί με χρήματα του κάθε φορολογούμενου και εάν επιτραπεί η διαιώνιση της ατιμωρησίας σε περιστατικά αυτού του είδους, το «δίδαγμα» που αντλείται από τη μαθητική κοινότητα είναι το χειρότερο δυνατό. Στα φυτώρια των αυριανών πολιτών θα «διδάσκεται» ότι το έγκλημα και δη κατά όλων των υπόλοιπων πολιτών, μπορεί να παραμείνει ατιμώρητο. Αυτός είναι ο προορισμός του εκπαιδευτικού συστήματος; Για αυτό βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη οι συνεπείς φορολογούμενοι αυτής της χώρας; Ώστε να αλωνίζουν ανενόχλητοι κάποιοι που πιστεύουν ότι μπορούν να επιβληθούν δια της βίας;

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι η ένδειξη ανοχής είναι συχνά και ένδειξη σοφίας εκ μέρους μιας κοινωνίας. Ενίοτε όμως εκλαμβάνεται και ως ένδειξη αδυναμίας και αυτό δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί.

Οι καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, σχετικά με φαινόμενα βίας, κυρίως σε διάφορα ΕΠΑΛ ανά τη χώρα αλλά και σε άλλα σχολικά συγκροτήματα, δεν πρέπει να αφήνονται αναπάντητες και οι υπαίτιοι οφείλουν να τίθενται εκτός της σχολικής διαδικασίας και να οδηγούνται ενώπιον της Δικαιοσύνης. Υπάρχουν και οι αποβολές σε αυτόν τον τόπο και κάποιος πρέπει να τις θυμηθεί.

Η εκπαιδευτική κοινότητα δεν πρέπει να παραμείνει απροστάτευτη. Εάν δεν επανέλθουν στην ημερήσια διάταξη μέτρα τιμωρητικού χαρακτήρα κατά όσων υποπίπτουν σε αδικήματα που αφορούν τη βία, τις κλοπές ή την καταστροφή της ξένης περιουσίας, τότε το μήνυμα που εκπέμπεται είναι το χειρότερο δυνατό.

Ειδικά σε ό,τι αφορά στα Επαγγελματικά Λύκεια, πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη μέριμνα.

Όσα διαδραματίζονται στις ημέρες μας στα ΕΠΑΛ, σε ουδένα εμπλεκόμενο στην εκπαιδευτική διαδικασία περιποιούν τιμή ενώ χάνεται έτσι και ένα δυνητικό μέσο διασύνδεσης της αγοράς εργασίας με την εκπαίδευση.

Νέοι που προσπαθούν να προσανατολιστούν επαγγελματικά αναγκάζονται να τα αποφύγουν, ώστε να μην υποστούν το ιδιαίτερα αρνητικό και τεταμένο κλίμα που κυριαρχεί σε πολλά από αυτά.

Η συγκεκριμένη κατάσταση συνιστά συστημική αποτυχία. Συνιστά την αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος να επιβάλλει καθεστώς ηρεμίας, ώστε να εξελιχθεί απρόσκοπτα η εκπαιδευτική διαδικασία. Περί του φαινομένου αυτού και των επιπτώσεων που έχει στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου ενδιαφέρεται κανείς;