Ασπιρίνες και κινέζικα ψωμάκια για το Χ.Α.

Τι θα μας σώσει; Οι ασπιρίνες της Fed ή το αν οι Κινέζοι θα συνεχίσουν να προτιμούν το ρύζι; Μάλλον το δεύτερο. Για τη Σοφοκλέους, όμως, αυτά όλα έχουν λίγη σημασία. Η αγορά «κόλλησε» αμερικάνικη γρίπη και νοσεί βαρύτατα...

Δημοσιεύθηκε: 24 Μαρτίου 2008 - 07:53

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Ασπιρίνες και κινέζικα ψωμάκια για το Χ.Α.

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα.

Αν διαβάζετε τις γραμμές αυτές και είστε ακόμη στην πόλη, έχετε την αμέριστη συμπαράστασή μου. Πάσχω και εγώ από την ίδια ασθένεια.

Αν πάλι είστε εκτός πόλης και έχετε μαζί σας κάποιο lap-top ή κάποιο άλλο περίεργο γκατζετάκι για να σερφάρετε, τι να πω; Δεν έχω λόγια.

Στο προκείμενο.
Σήμερα και αύριο το μαγαζί είναι κλειστό. Ευκαιρία σκέψης και περισυλλογής.

Το μαγαζί νοσεί. Ζήτημα δεδομένο και γνωστό. Ίσως έχει κάποιες αναλαμπές, πού και πού, αλλά στην πραγματικότητα νοσεί βαριά. «Κόλλησε» αυτήν την αμερικάνικη ασθένεια που έχει κάνει τη Wall να χοροπηδάει, παρά τις ασπιρίνες της Fed.

Δεν έχει καμία σημασία εάν οι εισηγμένες βγάλουν άριστα αποτελέσματα για το ’07, ή ακόμη και για το α΄ τρίμηνο του ’08 (που δεν το βλέπω, τουλάχιστον για τις τράπεζες).

Δεν έχει καμία σημασία εάν τα χαρτιά είναι ελκυστικά και διαπραγματεύονται με μονοψήφιους πολλαπλασιαστές ή με τιμή προς λογιστική αξία κάτω της μονάδος, ενώ διαθέτουν τρομακτικές αναπτυξιακές προοπτικές και EBITDA που θα έκανε και την Κοκκινοσκουφίτσα να κοκκινίσει.

Όλα τούτα δεν έχουν καμία σημασία όσο οι μάγκες με τα γκρι κουστουμάκια στα prop desks ή στα hedge funds συνεχίζουν να αδειάζουν τις καραθεσάρες τους σε ελληνικά χαρτιά και κάνουν τα CFDs να ισοδυναμούν με Contracts of (in)difference για την πάλαι ποτέ Σοφοκλέους.

Έτσι, το να... ξαναματαδούμε πώς πάει ο μεγάλος Αμερικανός ασθενής, ίσως μας βοηθήσει και εμάς να βρούμε τη γιατρειά μας.

Τι έχει κάνει, έως τώρα, η Fed για να αντιμετωπίσει την κρίση ρευστότητας (διάβαζε εμπιστοσύνης) που άρχισε με την κρίση της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ το 2006 και οδήγησε στην κατάρρευση και στη διάσωση την ύστατη ώρα της Bear Stearns από την JP Morgan Chase Co, την προηγούμενη εβδομάδα;

Μείωσε το επιτόκιο για Federal Funds κατά 75 μονάδες βάσης στο 2,25%, μείωσε το προεξοφλητικό της επιτόκιο κατά 100 μονάδες βάσης, κανόνισε να μην καταρρεύσει η Bear Stearns και δημιούργησε δύο -δίχως προηγούμενο- δανειακές υπηρεσίες από όπου οι αμερικανικές επενδυτικές τράπεζες και οι dealers των ομολόγων θα μπορούν να δανείζονται -σχεδόν χωρίς όριο- από την κεντρική τράπεζα.

Εντάξει. Δεν είναι ασπιρίνη. Είναι όμως αντιβίωση; Θα γίνει καλά ο ασθενής;

Τα ερωτήματα είναι προφανή, αλλά έτσι, χάριν συζήτησης, θα τα θέσουμε.

Πρώτον, αρκούν τα μέτρα αυτά για να αποτρέψουν τυχόν κατάρρευση κάποιου άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, που έχει χάσει τα αβγά και τα πασχάλια απο το διαβόητο subprime spiral; (Ακούω ότι ο αριθμός των εμπλεκόμενων τραπεζών είναι γύρω στις 200. Από πού θα σκάσει το επόμενο κανόνι;).

Δεύτερον, πόσο χρόνο θα κάνει η αμερικανική οικονομία να ξαναζεσταθεί και να γλιτώσει από τα πλοκάμια της ύφεσης; Έξι μήνες, έναν χρόνο; Και αν ναι, έως τότε;

Τρίτον, οι παρεμβάσεις αυτές όμορφες είναι και καλά κάνει η Fed και τις κάνει, μπας και σωθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα και δεν καταρρεύσει ο κόσμος όλος (ναι, και εμείς, George, εντώ στο Ελλάντα... Γιατί, εμείς διαφέρουμε; Πώς θα τα πουλήσεις τα ΝΤΕΚΟ αν δεν τα παίρνει κανείς;). Μήπως όμως αυτές οι παρεμβάσεις, για την τεχνητή αναθέρμανση της εκεί οικονομίας, αποδειχτούν στρεβλωτικές για τη μακροπρόθεσμη πορεία της;

Μήπως «κακομάθουν» οι τραπεζιταράδες και αρχίσουν να λένε ότι «δεν βαριέσαι, ας δανείσουμε ακόμη και εκείνους που δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τσιγάρα» (τμήμα του κακού της subprime), διότι θα έρθει η Fed και θα μας ξελασπώσει τελικά;

Και τέταρτον, τι θα γίνει με τον πληθωρισμό; Τι; Θα μου πείτε ίσως για ποιον πληθωρισμό μιλάμε, όταν οι Αμερικανοί καταναλωτές έχουν... σταματήσει να καταναλώνουν; Όχι ακόμη, όχι ακόμη...

Σκεφτείτε μόνον ένα πράγμα: Στην όμορφη Κίνα, όπου ξαφνικά το παραδάκι έπεσε χοντρό στο τραπέζι, οι φίλοι μας οι Κινέζοι (να την προσέχετε τη φλόγα, κύριοι, δεν την ανάψαμε τσάμπα σήμερα) έχουν αρχίσει να αλλάζουν διατροφικές συνήθειες και να τρώγουν ψωμί. Ναι, μέχρι τώρα δεν έτρωγαν. Προτιμούσαν το ρύζι και τα παράγωγά του, ως γνωστόν... (αν αμφιβάλλετε, σκεφτείτε πόσες φορές σας έφεραν ψωμάκια στο κινέζικο της γειτονιάς... και θα καταλάβετε…).

Ε, λοιπόν, με πάνω από ένα δισεκατομμύριο Κινέζους, ξέρετε τι θα γίνει αν ο καθένας τους αρχίσει να τρώει από μία φέτα ψωμί κάθε ημέρα; Ξέρετε πού θα πάει η τιμή του σιταριού στην Αμερική και παγκοσμίως; Να ο πληθωρισμός... (Ακούς, George;).

Για πείτε μου τώρα, ήταν ή δεν ήταν ασπιρίνη τα πρόσφατα μέτρα της Fed;

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.