Με τρεις λίρες αγόραζες οικόπεδο!

Παλιότερα με μία χρυσή λίρα μια οικογένεια περνούσε τον μήνα της και με τρεις αγόραζε οικόπεδο! Σήμερα μία χρυσή λίρα αξίζει όσο μία γραβάτα ή ένα γεύμα μιας τετραμελούς οικογένειας σε συνοικιακό ταβερνείο. Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα επιστρέψουμε σε εποχές αλήστου μνήμης. Ο γλυκός ήχος που κάνουν δύο νομισματάκια αρχίζει να γαργαλά τα ευήκοα ώτα της κερδοσκοπίας.

Δημοσιεύθηκε: 28 Σεπτεμβρίου 2005 - 08:58

Ν. Γ. Δρόσος [email protected]

Παλιότερα με μία χρυσή λίρα μια οικογένεια περνούσε τον μήνα της και με τρεις αγόραζε οικόπεδο!

Σήμερα, μία χρυσή λίρα αξίζει όσο μία γραβάτα ή ένα γεύμα μιας τετραμελούς οικογένειας σε συνοικιακό ταβερνείο.

Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα επιστρέψουμε σε εποχές αλήστου μνήμης. Ωστόσο, ο χρυσός είναι κάτι χειροπιαστό. Το πιάνεις και το ακούς. Ο γλυκός ήχος που κάνουν δύο νομισματάκια όταν το ένα κτυπά το άλλο, αρχίζει να γαργαλά τα ευήκοα ώτα της κερδοσκοπίας.

Ένας πρόεδρος μεγάλης αμερικανικής εταιρείας εξόρυξης χρυσού δήλωσε πρόσφατα: ”Σε λίγα χρόνια η κάθε ουγκιά χρυσού θα διαπραγματεύεται με τρία μηδενικά στο τέλος. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι ποιο νούμερο θα είναι μπροστά”. Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρέπει να προσδεθούμε για το μεγάλο ράλι του χρυσού;

Αυτό δεν το ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι όταν έγινε στο παρελθόν κίνηση στον χρυσό, ουδείς πρόλαβε να ανέβει στο τρένο την τελευταία στιγμή. Γι’ αυτό και στο παρελθόν εθεωρείτο απόλυτα λογικό να έχει κανείς ένα μέρος των διαθεσίμων του επενδυμένα σε χρυσό. Ένα μικρό μέρος, της τάξης του 10% - 15%.

Σήμερα βλέπουμε ξένους οίκους να υιοθετούν και πάλι ανάλογες προτάσεις, όταν μέχρι πριν από λίγο καιρό ο χρυσός ήταν για ”φτύσιμο”!

Μπορεί να ξαναζήσουμε μέρες 1980, όταν ο χρυσός έφτασε τα 800 δολάρια η ουγκιά. Μπορεί να περάσουν άλλα 25 χρόνια και ο χρυσός να αναζητά το ”όνειρο”. Αυτά είναι θέματα που θα λύσουν οι αναλυτές, όταν εκστασιασμένοι θα μας λένε ότι έγινε αυτό ή εκείνο. Το θέμα είναι ότι ένας επενδυτής θα πρέπει να κατανέμει έτσι τις τοποθετήσεις του, ώστε να είναι (έστω σ’ έναν βαθμό) καλυμμένος από κάθε κίνδυνο και από κάθε πιθανότητα.

Δεν μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι η τιμή του χρυσού ανεβαίνει.

Εκείνο που μας δημιουργεί μια αίσθηση ανασφάλειας είναι το περιβάλλον στο οποίο γίνεται αυτή η κίνηση. Το δολάριο, για παράδειγμα, ενισχύεται τις τελευταίες ημέρες και κανονικά ο χρυσός θα έπρεπε να πέφτει. Το ΔΝΤ δηλώνει αισιόδοξο για την παγκόσμια οικονομία και προβλέπει ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης για το 2005 και το 2006 θα είναι της τάξης του 4,5%. Κανονικά ο χρυσός θα έπρεπε να πέφτει. Αλλά ο χρυσός ανεβαίνει!

Αυτό λοιπόν που μας φοβίζει είναι το τι κρύβει η κουρτίνα νούμερο 3! Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε δικαιολογήσει εκ των υστέρων κινήσεις που φαίνονταν νωρίτερα ακατανόητες...

Αλλά κι έτσι να μην είναι τα πράγματα και να υιοθετήσουμε όλα τα αισιόδοξα σενάρια για τις αγορές και τα χρηματιστήρια, θα πρέπει παράλληλα να δεχτούμε ότι η διασπορά του κινδύνου δεν έβλαψε κανέναν...

Θανάσης Μαυρίδης

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.