Η κυβέρνηση έχει καταστήσει το πρωτογενές πλεόνασμα σημαία του success story της ελληνικής οικονομίας.
Ανεπίσημα, κυβερνητικά στελέχη υποστηρίζουν ότι τα έσοδα θα ξεπεράσουν τις πρωτογενείς δαπάνες κατά 900 με 1 δισ. ευρώ.
Εκτίμηση η οποία αν επιβεβαιωθεί από τη Eurostat θα δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να διανείμει το 70% όπως εκείνη θεωρεί σωστό, κερδίζοντας κάποιους πόντους πριν από τις ευρωεκλογές του Μαΐου.
Αναμφισβήτητα, η δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος είναι μια σημαντική εξέλιξη και αναγκαία για μια υπερχρεωμένη χώρα, που είχε να ξαναδεί πλεόνασμα από το 2002.
Τη βοηθά να βελτιώσει την πιστοληπτική της διαβάθμιση, να αποκτήσει σταδιακά πρόσβαση στις αγορές και να αποκτήσει περισσότερους βαθμούς ελευθερίας στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Όμως, δεν βλέπουν όλοι το πρωτογενές πλεόνασμα με το ίδιο μάτι.
Μερικοί, π.χ. η τρόικα κι η Μέρκελ, το θεωρούν απόδειξη ότι οι πολιτικές λιτότητας επιτυγχάνουν.
Άλλοι, π.χ. βουλευτές, ως ευκαιρία για να αρχίσουν να θέτουν αιτήματα ενίσχυσης διαφόρων ομάδων-ψηφοφόρων τους.
Ίσως κάνουμε λάθος, αλλά έχουμε την εντύπωση ότι οι υψηλοί τόνοι που επέλεξε η κυβέρνηση για να προβάλει το πρωτογενές πλεόνασμα ενθάρρυναν επίσης διεκδικήσεις από διάφορες ομάδες.
Δεν αποκλείεται επίσης να έπαιξε κάποιο ρόλο σε κάποιες δικαστικές αποφάσεις που βγήκαν τελευταία.
Κι όλα αυτά όταν το πρωτογενές πλεόνασμα δεν έχει επισημοποιηθεί από τη Eurostat.
Τελικά, ίσως δεν ήταν τόσο καλή ιδέα να εμφανίσει η κυβέρνηση τόσο υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα από τώρα.