Η κυβέρνηση ελπίζει πως δεν θα χρειαστεί να ενεργοποιήσει τον αυτόματο μηχανισμό δημοσιονομικής διόρθωσης στον οποίο συμφώνησε στο Eurogroup. Για την ακρίβεια, δεν θα χρειαστεί να λάβει σημαντικά παραπάνω μέτρα λιτότητας, για να πετύχει τον ετήσιο δημοσιονομικό στόχο σε περίπτωση απόκλισης.
Ολοι σχεδόν συμφωνούν ότι ο φετινός στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% του ΑΕΠ θα επιτευχθεί εύκολα. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί θα συμβεί κάτι τέτοιο. Από τη μια μεριά, είναι ο ορυμαγδός των μέτρων που έχουν ψηφισθεί.
Από την άλλη, είναι η περσινή κληρονομιά.
Ακόμη κι αν το πρωτογενές πλεόνασμα αναπροσαρμοσθεί σε χαμηλότερα επίπεδα από το 0,7% του ΑΕΠ, θα είναι κοντά στον φετινό στόχο και επομένως δεν θα χρειαστεί επιπρόσθετη προσπάθεια για να τον ξαναπιάσει.
Οταν λοιπόν έλθει η 30ή Απριλίου του 2017, που η Eurostat θα πιστοποιήσει τα δημοσιονομικά νούμερα της φετινής χρονιάς, ο κόφτης δεν θα ενεργοποιηθεί κατά πάσα πιθανότητα.
Το εγχείρημα θα αποκτήσει μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας το 2017, αφού ο δημοσιονομικός στόχος θα μπει στο 1,75% του ΑΕΠ. Όμως, η οικονομία θα πάει λογικά καλύτερα το 2017, από τη στιγμή που το μεγάλο μέρος των μέτρων θα έχει εφαρμοσθεί το 2016 και οι επιπτώσεις θα εξασθενούν συνεχώς.
Είναι πιθανό στις 30 Απριλίου του 2018, που η Eurostat θα ανακοινώνει το αποτέλεσμα του 2017, να μη χρειαστούν διορθωτικές κινήσεις.
Όμως, δεν ισχύει το ίδιο για τον Απρίλιο του 2019, που θα πιστοποιηθεί το αποτέλεσμα του 2018. Ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ είναι κατά γενική ομολογία αρκετά υψηλός. Υπάρχουν λοιπόν σοβαρές πιθανότητες να χρειαστεί η ενεργοποίηση του κόφτη και μάλιστα σε σημαντικό βαθμό.
Σε μια τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση θα βρεθεί σε δύσκολη θέση και είναι λογικό να θέλει να το αποφύγει σε μια εκλογική χρονιά.
Αν λοιπόν η θεωρία του πολιτικού κύκλου με κριτήριο τον δημοσιονομικό κόφτη είναι σωστή, η χώρα είναι πιθανό αλλά όχι ασφαλώς σίγουρο να πάει στις κάλπες το 2018.
Ο χρόνος θα δείξει.