Αν κανείς διάβαζε μερίδα του Τύπου που αναφερόταν σε σύγκρουση του Βερολίνου με το ΔΝΤ και άλλα τέτοια βαρύγδουπα και δεν είχε εικόνα για τις σχέσεις του Γερμανού υπουργού Οικονομικών και του στελέχους του ΔΝΤ, πιθανόν θα τα πίστευε.
Όμως, δεν είναι έτσι.
Οι σχέσεις των γραφειοκρατών της Κομισιόν και του ΔΝΤ δεν είναι πράγματι καλές. Οι κατηγορίες των πρώτων για τις προβλέψεις των δεύτερων που δεν μπορούν να τις δικαιολογήσουν, όπως διατείνονται, είναι ευρύτερα πλέον γνωστές.
Όμως, δεν ισχύει το ίδιο για τις σχέσεις των Σόιμπλε και Τόμσεν. Αν ισχύει κάτι, είναι πως ούτε ο κ. Σόιμπλε έχει σε μεγάλη εκτίμηση την Κομισιόν.
Οι δύο τους μπορεί να διαφωνούν σε κάποια θέματα, π.χ. τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά οι διαφωνίες δεν είναι αυτές που υπονοούν τα δημοσιεύματα.
Αυτό φαίνεται στο χθεσινό κοινό άρθρο των κ.κ. Όμπστφελντ και Τόμσον.
Οι τελευταίοι κατηγορούν πρακτικά την Αθήνα ότι συμφώνησε με τους Ευρωπαίους δανειστές για μεγαλύτερη λιτότητα και πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ. Όμως, δεν κάνουν αναφορά στον κ. Σόιμπλε που τα απαιτούσε και τα απαιτεί για μια δεκαετία, ούτε στην απροθυμία του Βερολίνου να δώσει μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα.
Αντίθετα, δείχνουν κατανόηση για την αδυναμία των Ευρωπαίων δανειστών να δώσουν την επιπρόσθετη ελάφρυνση, παραθέτοντας τους λόγους...