Ο ευρωπαϊκός τραπεζικός κλάδος είναι κατακερματισμένος και προσφέρεται για εξαγορές και συγχωνεύσεις χωρίς να υποτιμούνται οι δυσκολίες, συχνά πολιτικής φύσεως. Η κίνηση της UniCredit να ενισχύσει τη θέση της στην Alpha Bank στο 20% περίπου με απώτερο στόχο το 30% περίπου είναι χαρακτηριστική περίπτωση και θα στοιχηματίζαμε ότι είχε την ευλογία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αντίθετα, η προσπάθεια της ιταλικής τράπεζας να αποκτήσει την ιταλική Banco BPM δεν έχει καρποφορήσει ακόμη καθώς η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι δεν τη βλέπει με καλό μάτι. Η UniCredit προσπαθεί να ελέγξει τη γερμανική Commerzbank, κατέχοντας το 28% από τα τέλη του 2024, αλλά κι εκεί υπάρχουν πολιτικές αντιδράσεις.
Το ερώτημα που γεννάται, είναι αν υπάρχουν άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της UniCredit και ποια μεγάλη ελληνική τράπεζα θα μπορούσε να είναι ο πιο πιθανός στόχος.
Οι ισπανικές Banco Santander και BBVA έχουν το μέγεθος και τη χρηματοοικονομική υγεία για να προβούν σε σημαντικά διασυνοριακά ντιλ όπως η UniCredit. Το ίδιο ισχύει για τις γαλλικές τράπεζες BNP και SocGen.
Όσον αφορά τις ελληνικές συστημικές τράπεζες που θα μπορούσαν να αποτελούν στόχο, η πιο πιθανή είναι η Τράπεζα Πειραιώς, γιατί δεν έχει κάποιο μεγάλο στρατηγικό επενδυτή. Η Eurobank έχει ως anchor επενδυτή τη Fairfax ενώ η Εθνική θεωρείται πιο δύσκολη περίπτωση καθώς το ελληνικό δημόσιο διατηρεί πρακτικά το 8% του μετοχικού κεφαλαίου της και παραδοσιακά θεωρείται πιο κοντά στο κράτος, κατά την άποψή μου.