Γαλλία και Βρετανία, συνολικά η Ευρώπη αλλά και οι ΗΠΑ, δείχνουν τι σημαίνει «πολυκρίση», στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα, σχολιάζει το Bloomberg:
* Οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν και πάλι απεργίες σε Γαλλία και Βρετανία, σε ένα διευρυμένο κύμα αντιδράσεων, καθώς το αυξανόμενο κόστος ζωής και οι τραγικές δημόσιες υπηρεσίες πυροδοτούν την αγωνία των ψηφοφόρων.
* Οι οικονομίες βρίσκονται μεταξύ της Σκύλλας του υψηλού πληθωρισμού και της Χάρυβδης της αναιμικής ανάπτυξης, αν όχι ύφεσης, γεγονότα με όλα τα χαρακτηριστικά της κρίσης του στασιμοπληθωρισμού της δεκαετίας του '70, σε συνδυασμό με τις νέες χρεοκοπίες αλά SVB στις ΗΠΑ και τις ανησυχίες από την κρίση στη Credit Suisse που κλονίζουν το ευρωπαϊκό τραπεζικό οικοδόμημα.
* Οι κεντρικές τράπεζες, Fed και EKT, σε νευρική κρίση με τα επιτόκια προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμάζευτα ώστε να ισορροπήσουν και να μη ξεφύγει η κατάσταση είτε προς τη μια πλευρά της ανοδικής πίεσης στις τιμές, είτε προς την άλλη μεριά της περαιτέρω συρρίκνωσης στις οικονομίες.
* Οι κυβερνήσεις προσπαθούν με ταχυδακτυλουργίες και φορτωμένους προϋπολογισμούς να ανταποκριθούν στις προκλήσεις, αλλά τα περιθώρια ανταπόκρισης συνεχίζουν να συρρικνώνονται, την ώρα που το Eurogroup σχεδιάζει τον νέο δημοσιονομικό κορσέ.
Ο προϋπολογισμός που κατεβάζει η βρετανική κυβέρνηση και η επιμονή του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν να περάσει την μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό και μάλιστα με προεδρικό διάταγμα αντικατοπτρίζουν μια κοινή πραγματικότητα, σχολιάζει το Bloomberg: Καθώς οι ο κόσμος γερνά, οι άνθρωποι πιθανότατα θα πρέπει να εργάζονται για περισσότερο.
Αυτό απαιτεί μη δημοφιλή διαρθρωτική αλλαγή τώρα, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η επιβάρυνση αργότερα, καθώς οι μη χρηματοδοτούμενες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις σε όλο τον κόσμο ξεπερνούν την οροφή.
Με τη φορολογική επιβάρυνση του Ηνωμένου Βασιλείου ήδη σε υψηλό επίπεδο με βάση τα μεταπολεμικά στάνταρτ, ο πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ θα προσπαθήσει να αυξήσει περαιτέρω τους φόρους. Αλλωστε, δεν υπάρχουν πολλά σημεία όπου μπορεί να εξοικονομήσει περισσότερα χρήματα. Έτσι, η κυβέρνηση βρίσκει τρόπους για να προσελκύσει τους ηλικιωμένους εργαζόμενους πίσω στην αγορά εργασίας (όπως οι γιατροί, σε έλλειψη), ενώ τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος θα λάβουν περισσότερη υποστήριξη για τη φροντίδα των παιδιών (αν και όχι όσο θα ήθελε η Σούνακ, γιατί θα κοστίσει πάρα πολύ).
Πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο κοιτάζουν στο βαρέλι μια διαφαινόμενη δημογραφική κρίση όπου πολύ περισσότεροι άνθρωποι είναι ηλικιωμένοι παρά νέοι. Και οι νέοι θα αναγκαστούν να παραδώσουν μεγαλύτερο μέρος της αμοιβής τους στη φροντίδα των ηλικιωμένων.
Ταυτόχρονα, οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι αντιτίθενται στο να πρέπει να εργάζονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ειδικά εκείνοι που έχουν περάσει τη ζωή τους σε χειρωνακτικές εργασίες.
Αυτά είναι σύνθετα ζητήματα για τα οποία δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και δρουν πολλαπλασιαστικά στη διαμόρφωση καταστάσεων αστάθειας και αβεβαιότητας οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά, σε ένα συνολικότερο σύστημα πολυκρίσης.