ΒΟΡΙΔΗΣ: Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στη ρητορική δεινότητα του υπουργού Επικρατείας. Έχει όμως κι άλλες μοναδικές ιδιότητες.

Όπως ένα είδος αρρενωπού, κάπως μάγκικου «ζεν», που εύκολα μπορεί να παρεξηγηθεί είτε ως αδιαφορία, «ζαμάν φου» που λέγανε οι παλαιότεροι, είτε ως βαριά βαρεμάρα, σε συνδυασμό ίσως με ικανή δόση αλαζονείας.

Αυτό φαίνεται πως συνέβη στην πρόσφατη τηλεοπτική του εμφάνιση στο Open, μετά τα συμβάντα στο μετρό Θεσσαλονίκης. Οι απαντήσεις και το γενικότερο στιλ του άφησαν άφωνους τους συνήθως ομιλητικούς παρουσιαστές.

ΣΑΛΛΑΣ: Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο κανάλι της Ναυτεμπορικής, ο Μιχάλης Σάλλας είπε πολλά και ενδιαφέροντα.

Ένα απ' αυτά είχε τη μορφή ερωτήματος. Όπως υπενθύμισε, έως πρότινος το κράτος (δηλαδή η κυβέρνηση) είχε εκπροσώπους στα Διοικητικά Συμβούλια των τραπεζών με αυξημένα δικαιώματα. Οπότε, ρώτησε, γιατί δεν έβαλαν έγκαιρα στο τραπέζι, εκ μέρους του κράτους, ότι υπήρχαν θέματα με τις προμήθειες, τα επιτόκια κ.λπ.

Μάλλον δεν θα... πρόκαναν, απαντάμε εμείς.

Ως πρώην τραπεζίτης και με μεγάλη θητεία στο σύστημα, δεν αποδέχτηκε επίσης τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν τελευταία, εμμέσως πλην σαφώς, από την κυβέρνηση, περί ολιγοπωλίου και πρακτικών καρτέλ: Όπως είπε, θεωρεί ότι η συνεννόηση μεταξύ τραπεζών είναι πολύ δύσκολη, ακόμη και μέσω της ένωσής τους, σε θέματα που άπτονται του ανταγωνισμού.

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ: Αποτελεί η κυβέρνηση παράγοντα σταθερότητας της χώρας; Κατά τον Νίκο Ανδρουλάκη, όχι. Διότι, όπως εξήγησε μιλώντας χθες στη Βουλή, στα ελληνοτουρκικά εμφανίζεται με τρεις «φωνές». Είπε χαρακτηριστικά απευθυνόμενος στον Κυριάκο Μητσοτάκη:

Η μία «φωνή» είναι του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη, ο οποίος βλέπει ανοιχτό παράθυρο ευκαιρίας για προσφυγή στη Χάγη. Η δεύτερη «φωνή» είναι η δική σας, που μόλις προχθές είπατε ότι βλέπετε αυτό το παράθυρο αλλά είναι ΚΛΕΙΣΤΟ.

Και η τρίτη «φωνή» είναι του υπουργού Εθνικής Άμυνας, κ. Δένδια, που δεν βλέπει κανένα παράθυρο, αλλά μια ορθάνοιχτη πόρτα παραχωρήσεων. Είναι πλέον εμφανές ότι έχετε μπλέξει τα εσωκομματικά σας προβλήματα με τα εθνικά συμφέροντα.

ΣΥΡΙΖΑ: Ότι θα άρχιζαν -πάλι- τα όργανα στον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναμενόμενο. Αλλά τόσο γρήγορα δεν το περίμεναν ούτε οι πιο φανατικοί παρατηρητές των εσωτερικών του.

Βγαίνει, ας πούμε, ο Παύλος Πολάκης στη Βουλή, στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό, και αναφέρει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η Εθνική Tράπεζα πρέπει να ξαναγίνει δημόσια τράπεζα».

Ο Σωκράτης Φάμελλος, όμως, μιλώντας επίσης στη Βουλή, περιορίστηκε να αναφερθεί σε «ενεργητική παρουσία του κράτους στην Εθνική Tράπεζα», ενώ στην κυβερνητική παρατήρηση «άρα μιλάτε για κρατικοποίηση της τράπεζας», απάντησε «κάνετε λάθος, είπα ακριβώς το αντίθετο».

ΣΚΑΚΙ: Μια περίεργη παρτίδα έχει ήδη ξεκινήσει γύρω από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, παρότι δεν πρόκειται για θέμα που απειλεί ευθέως την κυβερνητική σταθερότητα, όπως συνέβη με την κυβέρνηση Σαμαρά. Διότι υπήρξε η συνταγματική αλλαγή του 2019.

Όπως αναφέρουν πηγές της στήλης, υπάρχουν δύο βασικές αιτίες για το παιχνίδι που παίζεται. Η μία αφορά το εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, όπου άλλοι επιθυμούν δεξιό πρόεδρο κι άλλοι να παραμείνει η πεπατημένη οδός των τελευταίων ετών, που θέλει πρόεδρο από άλλο κόμμα. Ένα δίλημμα που δεν είναι απλώς θεωρητικό, εξαιτίας των γνωστών σε όλους εντάσεων και των ψήφων που διαφεύγουν... δεξιότερα.