Με καθυστέρηση εβδομάδων δημοσιεύθηκε το βράδυ της προηγούμενης Παρασκευής η Κοινή Υπουργική Απόφαση για την παραχώρηση αιγιαλού και παραλίας από τους δήμους.
Η νέα απόφαση ήταν απαραίτητη καθώς η προηγούμενη είχε κριθεί αντισυνταγματική από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επικρατήσει πραγματικό μπάχαλο πέρυσι το καλοκαίρι, ακόμα και στις πλέον τουριστικές παραλίες όπως αυτές της Μυκόνου, όπου διάφοροι έκαναν -κυριολεκτικώς- ό,τι ήθελαν, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
Στην κυβέρνηση δεν βιάζονταν και φέτος, μολονότι τα πρώτα charter με τουρίστες ήρθαν από τις αρχές Μαΐου. Ούτως ή άλλως, η απόφαση προβλέπει πως οι δήμοι πρέπει να έχουν «καθαρίσει» με τις παραχωρήσεις αιγιαλού και παραλιών μέχρι τα τέλη Ιουνίου, όταν η τουριστική περίοδος θα βρίσκεται στο ζενίθ.
Οι κάτοικοι και οι τουρίστες στα ελληνικά νησιά πάντως δεν ενδιαφέρονται μόνο για τις προβλέψεις της ΚΥΑ όσον αφορά το πόσες ξαπλώστρες και πόσες καρέκλες μπορεί να στήσει κάποιος σε μια παραλία.
Ενδιαφέρονται κυρίως για το ποιος επιβλέπει την τήρηση της Κοινής Υπουργικής Απόφασης, ειδικά όταν κάποιοι εκμεταλλεύονται τον λαβύρινθο αρμοδιοτήτων για να κερδοσκοπούν. Τα παραδείγματα είναι πολλά: Κάποιοι βάζουν διπλάσιες ξαπλώστρες από όσες προβλέπονται στη σύμβαση. Κάποιοι εφαρμόζουν δύο και τρεις ζώνες χρεώσεων μέσα στην ημέρα για την ίδια ξαπλώστρα, κάποιοι φτιάχνουν μόνιμες κατασκευές και ας απαγορεύεται. Και κάποιοι δεν κόβουν αποδείξεις βεβαίως.
Ποιος ελέγχει; Εκεί αρχίζει το μπάχαλο! Οι δήμοι; η τοπική κτηματική υπηρεσία; η τουριστική αστυνομία;
«Συνήθως δεν ελέγχει κανένας» λένε όσοι διαμαρτύρονται.