Στο βωμό των συμμαχιών και των συμβιβασμών που απαιτούσε η προσωρινή, έστω, εξουδετέρωση ενός τόσο σημαντικού αντιπάλου, όπως ο Κώστας Λαλιώτης, φαίνεται πώς θυσιάστηκε η ουσία του ανασχηματισμού.

Η υποδοχή του ...υποσχηματισμού (άκρως εύστοχος ο τίτλος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ) εκ μέρους ακόμη και εκείνων που ξεκάθαρα υποστηρίζουν τον κ. Σημίτη από το χώρο του Τύπου, αλλά και εκ μέρους ”συμπαθούντων” από το χώρο της αγοράς, ήταν ενδεικτική.

Κάτι μεταξύ... καζούρας και δυσφορίας, με χαριτολογίες και ευφυολογήματα.

Αυτό που μένει να μάθουμε σήμερα είναι ποιοί θα στελεχώσουν το λεγόμενο ”Διευθυντήριο”.

Πάντως γνώστες των πολιτικών παρασκηνίων σχολίαζαν ήδη από χθες ότι τα εμπόδια στην άσκηση της πολιτικής που διακαώς επιθυμεί η ”αγορά” δεν τίθενται κυρίως από χώρους στους οποίους εμπλέκεται η κυβέρνηση, αλλά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ.

Τα κομματικά στελέχη καλούνται τώρα να ελέγξουν εκείνους που επικοινωνούν με τη ”βάση” εκείνους που εν ολίγοις έχουν σχέση με το ”λαϊκό κίνημα”, εντός αλλά και εκτός εισαγωγικών.

Γι αυτό και το βάρος δόθηκε στο Εκτελεστικό Γραφείο, για να περάσει η ”σωστή γραμμή” στη... βάση.

Το ερώτημα λοιπόν είναι αν τα νέα πρόσωπα θα πετύχουν στην αποστολή τους (δεδομένου και του μάλλον περιορισμένου πολιτικού τους βάρους), ώστε να ανοίξει ο δρόμος για αποτελεσματικές κινήσεις χωρίς... εμφύλιους ξεσηκωμούς.

Κι αυτό θα έχουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε τους επόμενους μήνες.

Οι υπουργοί, ακόμη κι εκείνοι που απλά... συμπλέουν απρόθυμα με τον Αρχηγό, διότι φοβούνται να τον αμφισβητήσουν, τη... ”τζίφρα” στις αποφάσεις θα τη βάλουν, ως απεδείχθη και στην περίπτωση ΕΛΠΕ-ΠΕΤΡΟΛΑ.