Ασχοληθήκαμε από χθες με την περίπτωση της Λεβεντάκης (βλέπε το παρακάτω σχόλιο) πλην όμως υπάρχουν και νεότερες εξελίξεις.

Ο λόγος για τη συμφωνία μεταξύ της Λεβεντάκης και της Μουζάκης για δύο εκκοκκιστήρια της πρώτης που θα δουλεύουν ουσιαστικά - κατόπιν συμφωνίας - για λογαριασμό της δεύτερης.

Ωστόσο, από τις ανακοινώσεις που εξέδωσαν οι δύο εταιρίες προκύπτουν κάποιες διαφορές στις διατυπώσεις, που μιας και δεν είμαστε νομικοί, δεν μπορούμε και ερμηνεύσουμε πλήρως.

Η Λεβεντάκης αναφέρει στην ανακοίνωσή της ότι ”δεν πρόκειται περί ενοικιάσεως των εκκοκκιστηρίων”, αλλά περί εκκοκκίσεως σύσπορου βάμβακος για λογαριασμό της Μουζάκης ”έναντι συμφωνηθείσης αμοιβής ανά κιλό”.

Από την πλευρά της όμως η Μουζάκης - απαντώντας σε δημοσίευμα που την έφερε ”να βάζει πλάτη” στη Λεβεντάκης - αναφέρει ότι ήλθε ”σε διαπραγμάτευση με την εταιρία Γ. Λεβεντάκης με σκοπό τη ΜΙΣΘΩΣΗ (τα κεφαλαία δικά μας) δύο εκκοκκιστηρίων ιδιοκτησίας της, για την τρέχουσα εκκοκκιστική περίοδο και μόνο”, ενώ προσθέτει ότι συντάχθηκαν δύο ιδιωτικά συμφωνητικά ”παραχώρησης χρήσης Βιομηχανοστασίου Εκκοκκίσεως Βάμβακος”

Το τίμημα είναι πράγματι ανά κιλό εκκοκκισθέντος βάμβακος.

Μάλλον θα πρέπει να ανατρέξουμε στη βοήθεια… ειδικών του χώρου για να μάθουμε τις λεπτομέρειες.

Ωστόσο υποθέτουμε ότι μια απλή συμφωνία μεταξύ δύο εταιριών να κάνει μια δουλειά η μία για λογαριασμό της άλλης δεν πρέπει να συνιστά ”παραχώρηση χρήσης”. Ή κάνουμε λάθος;