Με ”ιλαροτραγωδία” κινδυνεύει να μοιάσει η τρέχουσα δίκη για τις επενδυτικές ενέργειες της ΔΕΚΑ που έγιναν λίγο πριν της εκλογές του 2000. Μια δίκη που γίνεται μετά από 5 χρόνια (!) και αφορά πέραν του προέδρου της ΔΕΚΑ και σύσσωμο το διοικητικό συμβούλιο. Κανένα όμως πολιτικό προιστάμενο!!!

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κατά τη διάρκεια αυτής της δίκης θα προκύψουν επιβαρυντικά στοιχεία.

Αυτό που ενοχλεί τη στήλη είναι ότι για ένα θέμα εξόχως πολιτικό, τελικά παίζουν το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου, τα απλά μέλη του διοικητικού συμβουλίου, τα οποία στην πράξη, είχαν- τότε- δύο επιλογές στη διάθεσή τους. Είτε να παραιτηθούν, είτε να προσυπογράψουν τις άνωθεν εντολές…

Εν τούτοις τα πολιτικά πρόσωπα της περιόδου δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν, αφού καλύπτονται πλήρως από το νόμο περί ευθύνης υπουργών κι από το ιδιότυπο ”άσυλο” που τους παρέχουν οι... συνάδελφοί τους στη Βουλή!!!

Κι έτσι αντί να χτυπάμε το γάιδαρο, χτυπάμε το… σαμάρι.

Μιλάμε για τρομερή υποκρισία, αλλά και για τεράστια έλλειψη πολιτικού θάρρους από την πλευρά των άμεσα εμπλεκόμενων πολιτικών προσώπων.

Ίσως το μόνο καλό που θα μπορούσε να βγει από τη συγκεκριμένη υπόθεση να είναι η αποκάλυψη ακριβώς αυτών των ”εντολών”, και των ”εντολέων”, αλλά και η συνειδητοποίηση εκείνων που καταλήγουν ”ενεργούμενα” υψηλά ιστάμενων πολιτικών προσώπων, ότι βάζουν τελικά το δικό τους κεφάλι (και μόνον το δικό τους) στο… ”ντορβά”!!!

Διότι χωρίς πολιτικά ”ενεργούμενα” πώς θα κάνουν τις δουλειές τους οι πολιτικοί;

Ισως λοιπόν να βγει και κάτι καλό από την ιστορία.