Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το άρθρο του Euroinsight/MNI που μιλά για τα ανορθόδοξα σχέδια που έχει η κ. Μέρκελ, ίσως και σε αντίθεση με τον Σόιμπλε, προκειμένου να αποφευχθεί ένα Grexit, ή ένα Graccident για λόγους οικονομικούς και κυρίως γεωπολιτικούς. Διότι μια αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα θα είχε ευρύτερες επιπτώσεις στη Βαλκανική (παλαιόθεν χαρακτηρισμένη «μπαρουταποθήκη» της Ευρώπης), αλλά και στο ΝΑΤΟ, σε μια περίοδο γενικότερης έντασης στην Ουκρανία, την Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Συνιστώ να το διαβάσετε ολόκληρο εδώ.

Προ μηνών η στήλη είχε ταχθεί ανοικτά κατά της διενέργειας πρόωρων εκλογών, κι εν συνεχεία είχε επισημάνει (ιδίως μετά την είδηση περί δίμηνης παράτασης του μνημονίου) τους κινδύνους όχι μόνο για τη χώρα αλλά και για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ από πρόωρη ανάληψη της εξουσίας. Κι όταν προέκυψε το εκλογικό αποτέλεσμα περιέγραψε τις επικίνδυνες ακροβασίες που θα υποχρεωθεί να κάνει ο νέος πρωθυπουργός.

Τα γεγονότα δυστυχώς αποτελούν πλήρη επιβεβαίωση των ανωτέρω. Η ελληνική οικονομία έχει ήδη δεχθεί ισχυρά πλήγματα από την αβεβαιότητα που επιδρά ψυχολογικά στην αγορά, αλλά και από την πλήρη εξάλειψη της ρευστότητας. Ακόμη και ο στόχος για πλεόνασμα 1,5% το τρέχον έτος φαντάζει σήμερα άπιαστος, κι η Έλενα Παναρίτη, εκ των συμβούλων του κ. Βαρουφάκη, κάνει δημοσίως πρόβλεψη για ποσοστό της τάξεως του 0,6%, η οποία ενδέχεται να αποδειχτεί… αισιόδοξη, εάν δεν πάρουν άλλη τροπή οι εξελίξεις.

Δυστυχώς εδώ και πολλές μέρες, παρατηρούμε το φαινόμενο πολλοί υπουργοί της νέας κυβέρνησης να αναλώνουν πολύτιμο χρόνο σε διαφόρων ειδών συνεντεύξεις, την ώρα που θα έπρεπε να δουλεύουν νυχθημερόν, για να βγάλουν πέρα το κολοσσιαίο έργο που έχουν αναλάβει, όχι μόνο έναντι όσων ψήφισαν την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά κι έναντι όλων των Ελλήνων πολιτών.

Ανάμεσά τους, ξεχωρίζει -δυστυχώς- ο υπουργός Οικονομικων Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος έχοντας ήδη αναχθεί διεθνώς σε ένα είδος πολιτικού σταρ συνεχίζει να δίνει συνεντεύξεις δεξιά και αριστερά, εντός και εκτός συνόρων με καταιγιστικούς ρυθμούς.

Βγάζοντας από τη μέση στείρους δογματισμούς θα πρέπει να πούμε ότι δεδομένων των υπαρκτών οικονομικών συνθηκών ελάχιστοι θα μπορούσαν ρεαλιστικά να διαφωνήσουν με το περιεχόμενο της λίστας μεταρρυθμίσεων που παρουσιάστηκε χθες από την ελληνική κυβέρνηση, κι έγινε αποδεκτή από τους δανειστές.

Με μια φράση θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για ρεαλισμό… σοσιαλδημοκρατικού τύπου, από εκεί που δεν(;) τον περιμέναμε. Προφανώς με την εκτίμηση αυτή ουδόλως θα συμφωνήσουν τα ακροαριστερά στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ, στο βαθμό που επιμένουν σε πολιτικές εξόχως ανεδαφικές, θαυμάζοντας επιτεύγματα του πάλαι ποτέ σοσιαλκομμουνιστικού ιδεώδους.

Σε αμέσως προηγούμενο άρθρο, υπό τον τίτλο «Διαπραγμάτευση; Ποια διαπραγμάτευση;» έγραφα ότι κάποιοι στην Ευρώπη, με επίκεντρο τους Γερμανούς, δεν έχουν δείξει καμία διάθεση να διαπραγματευθούν οτιδήποτε με την ελληνική κυβέρνηση, τουλάχιστον έως ότου ολοκληρωθεί, με τους όρους τους, το μνημόνιο.

Η χθεσινή στάση της γερμανικής κυβέρνησης, ιδίως δε το έγγραφό της προς το EWG, το οποίο άφησε να διαρρεύσει η ελληνική πλευρά, δείχνει ότι αυτό ακριβώς ισχύει, έως τώρα.

Από τη στήλη New Deal o υπογράφων είχε πολλάκις προειδοποιήσει, πριν ακόμη από την αποτυχημένη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ότι η διαπραγμάτευση θα είναι εξαιρετικά δύσκολη κι ότι θα διεξαχθεί με το πιστόλι στον κρόταφο της Ελλάδας, δεδομένων των ασφυκτικών χρονικών πλαισίων.