Για να είμαστε ειλικρινείς, από το σχέδιο κοινού ανακοινωθέντος που απέρριψε χθες η Ελλάδα, προκύπτει ένα πολύ σοβαρό στοιχείο: κάποιοι στην Ευρώπη, ικανοί να επιβάλουν τη θέση τους στους υπόλοιπους σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, δεν έχουν διάθεση να διαπραγματευτούν ως τώρα απολύτως τίποτε με την ελληνική κυβέρνηση.

Διότι μια πρόταση κοινής δήλωσης που μιλά για «επιτυχή ολοκλήρωση του μνημονίου»(!) και για μια σειρά δεσμεύσεων που θα πρέπει να αναλάβει η νέα ελληνική κυβέρνηση, χωρίς κανένα σαφές αντάλλαγμα, ούτε καν στο θέμα των πλεονασμάτων, παρά μόνο μια θολή δήλωση περί «ευελιξίας» στο πλαίσιο του υφιστάμενου προγράμματος, δεν δείχνει θέληση διαπραγμάτευσης, αλλά περιφρόνηση των αιτημάτων της νέας ελληνικής κυβέρνησης!

Εδώ και μέρες επιμένουμε ότι το πρόβλημα στις διαπραγματεύσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης με την Ευρώπη είναι κυρίως πολιτικό. Το «κοινό ανακοινωθέν» του έκτακτου Eurogroup δεν κόλλησε σε κάποιους αριθμούς, αλλά στις πολιτικές διατυπώσεις, καθώς αμφότερες οι πλευρές θέλουν να διασώσουν το γόητρό τους.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αρνείται να αποδεχτεί οιαδήποτε διατύπωση περί παράτασης του προγράμματος, τεχνική ή άλλη, γνωρίζοντας ότι αυτό θα τη φέρει σε σύγκρουση με την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, πιθανότατα και με τους Ανεξάρτητους Έλληνες.

Η πρώτη δοκιμασία ισορροπίας του κ. Τσίπρα θα πρέπει με τα σημερινά δεδομένα να κριθεί επιτυχής. Οι προγραμματικές δηλώσεις έγιναν δεκτές με επιδοκιμασία, όχι μόνο από το εσωτερικό του κόμματος, αλλά κι από μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, χωρίς να ρίξουν τις γέφυρες με τους δανειστές.

Ο πρωθυπουργός δεν υποχώρησε ανοικτά σε κανέναν τομέα των προεκλογικών εξαγγελιών, ιδίως σε ό,τι συνδέεται με την «κοινωνική σωτηρία», όμως κατάφερε να λειάνει αρκετές θέσεις, είτε μεταθέτοντας παροχές για το μέλλον, είτε αφήνοντας να διαφανεί ότι θα ασκηθούν «ισοδύναμα» στο θέμα του ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, είτε κάνοντας αναφορές στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στις ξένες επενδύσεις, που θα μπορούσαν να έχουν γίνει και από κόμμα της κεντροαριστεράς.

Όσα διαδραματίστηκαν τις προηγούμενες μέρες μεταξύ της νέας κυβέρνησης και των δανειστών δεν αποτελούν πάρα «πρελούδιο» στη διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει. Κι από τις δύο πλευρές υπήρξαν αυξημένοι τόνοι, χωρίς ωστόσο να κοπεί οποιαδήποτε γέφυρα, όπως φάνηκε πολύ καθαρά χθες Κυριακή. 

Ακόμη κι ο θόρυβος που ξέσπασε για την ελληνική απόρριψη της τρόικας (εν μέρει και από τη μετάφραση της λέξης «σαθρό») εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο. Κριτική άλλωστε στους τεχνοκράτες της τριμερούς και στην αμφίβολη νομιμοποίησή τους έχει ασκηθεί κι από τους ίδιους τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ενώ ήδη υπάρχουν πληροφορίες για πιθανή κατάργηση της τρόικας, ενδεχόμενο που είχε προδιαγράψει σαφώς ο κ. Γιούνκερ ήδη από τον Μάιο του 2014, σε αποκλειστική συνέντευξή του στο Euro2day.gr.

Μετρημένος, αλλά άνετος, αρκετά πειστικός ομολογουμένως, ίσως γιατί ακόμη είναι άφθαρτος από την εξουσία κι έχει τη φρεσκάδα του καινούργιου, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε χτες το στίγμα του τιτάνιου έργου που θέλει να επιτελέσει το κόμμα του, ως η «πρώτη κυβέρνηση μιας νέας εποχής».

Τα περί τιτάνιου έργου δεν αποτελούν δημοσιογραφική υπερβολή. Αυτό ακριβώς υποδηλώνουν οι 4 προτεραιότητες που φιλόδοξα έθεσε χθες ο πρωθυπουργός. Τα μισά αν καταφέρει να κάνει (ξεφεύγοντας από τις αερολογίες που ακούμε επί δεκαετίες) θα μείνει στην Ιστορία.