Η σημερινή κυβέρνηση έχει ατυχήσει. Εκεί που περίμεναν ότι θα έκαναν «περίπατο», ωθώντας την Ελλάδα προς την πολυπόθητη ανάπτυξη, βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν τρία μεγάλα προβλήματα μαζί. Την πανδημία, τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της, συν μια απειλητική και διεκδικητική Τουρκία, που όμοιά της είχαμε να δούμε δεκαετίες.

Κάθε λογικός πολίτης αντιλαμβάνεται ότι δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη συγκυρία, ότι οι προκλήσεις θα ήταν μεγάλες για οιαδήποτε κυβέρνηση. Κι εκτιμώ ότι οι περισσότεροι ήταν ως τώρα πρόθυμοι να βάλουν και λίγο νερό στο κρασί τους, σε ό,τι αφορά την κριτική. Εν μέρει, άλλωστε, αυτό απεικονίζεται -μέχρι τώρα- και στις δημοσκοπήσεις.

Η χρηματοοικονομική κρίση του 2007 ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ για τον κόσμο: κατέρρευσε η ιδέα ότι είχε βρεθεί η συνταγή της αέναης οικονομικής ευμάρειας. Φέτος, η πανδημία καταρρίπτει ακόμα μια «μεγάλη ιδέα», ότι μόνο φτωχές υπανάπτυκτες χώρες αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους κινδύνους, ότι η επιστημονική πρόοδος και η τεχνολογία έχουν εξουδετερώσει τέτοιες απειλές.

Ταυτόχρονα, γεωπολιτικές τεκτονικές πλάκες μετακινούνται, μεταφέροντάς μας σε παλαιότερες ταραγμένες εποχές και αλλάζοντας τις καθιερωμένες ισορροπίες οικονομικών και αμυντικών δυνάμεων, ενώ η παγκοσμιοποίηση με τον τρόπο που επήλθε, αυξάνει τις ανισότητες στις αναπτυγμένες κοινωνίες.

Ως ένα σημείο, αυτό το σημείωμα αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου, καθώς αρκετοί αναγνώστες έδωσαν έμφαση στις «ιδιαιτερότητες» της Ασίας, που κατάφερε να αποφύγει το δεύτερο οδυνηρό κύμα, ενώ οι περισσότερες χώρες της απέφυγαν και το πρώτο. 

Προφανώς, η εύκολη λύση είναι να αποδώσουμε τη μακράν καλύτερη συμπεριφορά της Ασίας είτε στα απολυταρχικά καθεστώτα, είτε σε «μαγειρεμένα» στοιχεία, είτε στη διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα των Ασιατών, τους οποίους έτσι κι αλλιώς «τσουβαλιάζουμε» από άγνοια στο ίδιο τσουβάλι.

«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», είπε ο αρχαίος Έλληνας ποιητής Μένανδρος και η φράση του έμεινε στην ιστορία, λόγω της λογικής βαρύτητάς της.

Είναι προφανές ότι συλλογικά η «ανεπτυγμένη» Δύση υπέπεσε στο ίδιο λάθος, στην αντιμετώπιση της πανδημίας, γεγονός που πιθανώς θα έχει μεγάλες συνέπειες τα επόμενα χρόνια. Απέτυχε να αντιμετωπίσει το πρώτο κύμα (με την Ελλάδα να αποτελεί τότε μία από τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, έστω και μόνο λόγω του έγκαιρου σκληρού lockdown), απέτυχε παταγωδώς να αποφύγει και το δεύτερο κύμα.

Καθώς τα ημερήσια κρούσματα Covid-19 και οι θάνατοι πολλαπλασιάστηκαν στην Ελλάδα, σε τούτο το δεύτερο κύμα, κινδυνεύουμε πολίτες και πολιτικοί να χάσουμε το «μέτρο» σε ό,τι αφορά την κριτική, πολύ δε περισσότερο σε ό,τι αφορά την κατανόηση των όσων συμβαίνουν και των αιτίων τους.

Εξετάζοντας τους αριθμούς, είτε πρόκειται για κρούσματα είτε για θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους, ακόμη και στο τελευταίο διάστημα, η Ελλάδα είναι περίπου στη μέση της κατάταξης μεταξύ των χωρών της Ευρώπης.

Είναι για την ακρίβεια 26η σε θανάτους και 31η σε κρούσματα (τα οποία ενδεχομένως υποκαταγράφονται σε σχέση με άλλα κράτη) μεταξύ των 48 ευρωπαϊκών χωρών και κρατιδίων που καταγράφει το worldometers και τα οποία επεξεργάστηκαν οι τεχνικοί μας, για το διάστημα από την αρχή του τρέχοντος μηνός έως και τη 14η Νοεμβρίου.