Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Ιχθυoκαλλιέργειες: Σχέδιο για δυο πόλους

Τη στιγμή που οι ελληνικές ιχθυοκαλλιέργειες δείχνουν να... μένουν από καύσιμα, οι Τούρκοι τρέχουν με... χίλια. Οι αντικρουόμενες δηλώσεις, τα εσωτερικά προβλήματα, το άρθρο 99 και οι δύο πόλοι.

  • της Αλεξάνδρας Γκίτση
Ιχθυoκαλλιέργειες: Σχέδιο για δυο πόλους
Ένας από τους βασικούς κανόνες της φύσης είναι ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Στην δική μας ιστορία, το μικρό ψάρι (βλέπε Τουρκία) δεν αποκλείεται τα επόμενα χρόνια να καταφέρει να καταπιεί το μεγάλο (βλέπε Ελλάδα).

Και εξηγούμαστε. Μπορεί το Αιγαίο, και κατ' επέκταση η Μεσόγειος, να ανήκει στα ψάρια του, το θέμα όμως είναι ποιος αποσπά οφέλη, τόσο από τα νέρά όσο και από τα ψάρια. Μέχρι και πριν από λίγα χρόνια η απάντηση ήταν αυτονόητη. Οι Έλληνες ιχθυοκαλλιεργητές. 

Όχι πλέον.

Το βαρίδι του υπερδανεισμού, τα σχέδια για συγχωνεύσεις και συγκεντρώσεις που έπεσαν και συνεχίζουν να πέφτουν στην ξέρα, η ασυμφωνία χαρακτήρων, οι κόντρες πάνω και κάτω από το τραπέζι και τα μεγαλεπήβολα επενδυτικά σχέδια που ναυάγησαν, έχουν οδηγήσει τον άλλοτε κραταιό κλάδο της ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας σε εσωστρέφεια που δεν ταιριάζει στο έως σήμερα προφίλ του.

Προβλήματα τα οποία έχουν άμεσο αντίκτυπο στις τιμές, οι οποίες πιέζονται επικίνδυνα, στις πωλούμενες ποσότητες, στην παραγωγή και στη σίτιση των ψαριών. Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι γείτονες Τούρκοι εμφανίζονται να έχουν ρευστό, συνεχίζουν τις επενδύσεις, αυξάνουν "επικίνδυνα", για τα ελληνικά συμφέροντα, την παραγωγή τους και κερδίζουν μερίδιο στους παραδοσιακούς μας πελάτες (Ισπανία, Τουρκία).

Σε αυτό το κάδρο, προστέθηκε χθες ένα ακόμη αγκάθι, που επιβεβαιώνει την «ασυμφωνία χαρακτήρων» και τη διάσταση απόψεων για το που πρέπει να πάει το καράβι και πως.

Ο λόγος για τις αντικρουόμενες ανακοινώσεις της Δίας και της Σελόντα για το μεταξύ τους deal. Η μεν πρώτη συνεχίζει να δηλώνει ότι η διαδικασία της συγχώνευσης δεν έχει ανασταλεί, ενώ η Σελόντα εμφανίζεται, ξεκάθαρα πια, ότι ψάχνει τρόπο να κατέβει από το καράβι.

Ο πάγος που βάζει η Σελόντα στο deal, μέχρι την εξέταση της αίτησης της Δίας στο άρθρο 99 που έχει προσδιοριστεί για τις 18 Δεκεμβρίου, δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Η εταιρεία των αδελφών Στεφανή, είχε φροντίσει με προγενέστερη ανακοίνωσή της να κάνει γνωστούς τους ενδοιασμούς της. Χθες απλά το επανέλαβε.

Και να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά τα θαυμαστά, συμβαίνουν πριν καλά καλά στεγνώσει το μελάνι από την προχθεσινή απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού που ενέκρινε τη συγχώνευση των δύο, απαγόρευσε τη δημιουργία μονοπωλίων, και έβαλε βέτο σε ενδεχόμενη τριπλή συγχώνευση Δία – Σελόντα και Νηρέα.

Φυσικά η Σελόντα έχει κάθε έννομο συμφέρον να επανεξετάσει το deal με το Δία, λένε στην αγορά. Το MoU που υπέγραψε με τον Δία τον περασμένο Απρίλιο, προβλέπει άλλωστε τη δυνατότητα καταγγελίας του και "σε περίπτωση συνδρομής γεγονότος αφερεγγυότητας συμπεριλαμβανομένης της υπαγωγής ή της υποβολής αίτησης για την υπαγωγή στη διαδικασία των άρθρων 99".

Απλά οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ότι οι Έλληνες ιχθυοκαλλιεργητές μπορεί να θέλουν, στη θεωρία, πάντα τη δημιουργία ισχυρών ομίλων μέσω συγκέντρωσης, στην πράξη όμως, όσες φορές την τελευταία δεκαετία επιδιώχθηκε να γίνει κάτι τέτοιο, τα σχέδια ναυάγησαν.

Βέβαια σε έναν κανόνα πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αυτό επιδιώκουν να επιβεβαιώσουν οι υπόλοιποι του κλάδου αλλά και οι τράπεζες.

Το νέο σενάριο λοιπόν θέλει τη δημιουργία δύο πόλων στον κλάδο με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τις εταιρείες Νηρεύς και Ανδρομέδα. Ήδη έχουν πραγματοποιηθεί δυο συναντήσεις μεταξύ των εμπλεκομένων τραπεζών με εκπροσώπους εταιρειών του κλάδου. Αντικείμενο των συζητήσεων, σύμφωνα πάντα με το πιο πρόσφατο σενάριο, η συγκέντρωση του κλάδου κάτω από δυο πόλους. Ο ένας κάτω από τον όμιλο Νηρέα και ο άλλος κάτω από την Ανδρομέδα. Σχήματα στα οποία δεν αποκλείεται να ενταχθούν, όπως υποστηρίζουν παράγοντες της αγοράς, τόσο οι εταιρείες Σελόντα αλλά και η Δίας, όσο και οι εταιρείες, Φόρκυς και Ελληνικές Ιχθυοκαλλιέργειες.

Τη στιγμή πάντως που οι εγχώριοι παίκτες, για πολλοστή φορά την τελευταία 15ετία επιδιώκουν να βρουν απάνεμο λιμάνι, να μιλήσουν την ίδια γλώσσα με τις τράπεζες και να παραμείνουν με το κεφάλι έξω από το νερό, οι γείτονες Τούρκοι έχουν βάλει πλώρη για την κατάκτηση της Μεσογειακής Ιχθυοκαλλιέργειας.

Με την αύξηση της παραγωγής τους τα τελευταία χρόνια, βρίσκονται μια ανάσα από την ελληνική παραγωγή, και ο εξωστρεφής τόσο εξαγωγικά όσο και παραγωγικά, προσανατολισμός τους κάνει σαφείς τις προθέσεις τους.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα το επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 100 εκατ. ευρώ που σκοπεύει να υλοποιήσει η τουρκική εταιρεία ιχθυοκαλλιέργειας Kilic.

Επενδύσεις οι οποίες δεν θα κατευθυνθούν μόνο στην Τουρκία αλλά και στο Μαρόκο προκειμένου η εταιρεία να έχει άμεση, εύκολη και πιο γρήγορη, πρόσβαση σε αγορές όπως η Ισπανία, η Ιταλία, που αποτελούν παραδοσιακούς πελάτες των ελληνικών ψαριών. Για την υλοποίηση αυτού του μεγαλεπήβολου επενδυτικού σχεδίου, η τουρκική εταιρεία, έχει απευθυνθεί και στην EBRD (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης) προκειμένου να λάβει δάνειο 80 εκατ. ευρώ.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v