Επιχειρήσεις: SOS προς τράπεζες και κυβέρνηση!

Το συμπέρασμα πως βρισκόμαστε μόλις «στο παρά ένα» σε ό,τι αφορά το μέτωπο των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων προκύπτει -μεταξύ άλλων- και από την ανάγνωση των αποτελεσμάτων εννεαμήνου των εισηγμένων εταιρειών.

Κοινή διαπίστωση των παραγόντων της αγοράς είναι ότι οι περισσότερες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν ζητήματα με την εξυπηρέτηση της χρηματοδότησής τους βλέπουν την κατάσταση να επιδεινώνεται από τρίμηνο σε τρίμηνο και τις ζημίες να συσσωρεύονται απειλώντας τη βιωσιμότητά τους.

Οι περισσότερες εταιρείες εκφράζουν τη δυσφορία τους γιατί χωρίς άρση της αβεβαιότητας, χωρίς επιμήκυνση του χρέους τους και χωρίς φρέσκο δανειακό χρήμα δεν είναι σε θέση να υλοποιήσουν τα προγράμματα αναδιάρθρωσης που έχουν σχεδιάσει. «Με αυτόν τον τρόπο βυθίζονται ολοένα και περισσότερο επιχειρήσεις που κάλλιστα θα μπορούσαν να σωθούν», υποστηρίζεται από στελέχη των εταιρειών αυτών.

Ακόμη και επιχειρήσεις που μέσα στην περίοδο της κρίσης έχουν καταφέρει να σημειώνουν κερδοφόρα λειτουργικά αποτελέσματα (EBITDA) βλέπουν τις προσπάθειές τους να έχουν πάει χαμένες, καθώς οι ζημίες τους διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα εξαιτίας των δυσβάστακτων τόκων. «Έχουμε κάνει τα πάντα και καταφέρνουμε να έχουμε λειτουργικά κέρδη μέσα στην κρίση, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τις τράπεζες να μας χρεώνουν ακόμη και με επιτόκιο 12%, προσθέτοντας και την επιβάρυνση της υπερημερίας. Έτσι, πώς να σηκώσουμε κεφάλι;» αναρωτήθηκε στέλεχος εισηγμένης.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως αν οι τράπεζες είχαν λάβει ενεργότερο τρόπο στήριξης σε υγιείς εταιρείες (π.χ. κεφαλαιοποίηση μέρους των χρεών) πριν από δύο ή τρία χρόνια, σήμερα οι υπερχρεωμένες εταιρείες θα ήταν πολύ λιγότερες και η κατάσταση των δανειακών χαρτοφυλακίων των τραπεζών σαφώς βελτιωμένη.

«Όσο καθυστερούν οι τράπεζες να πάρουν ριζικές αποφάσεις για το μέλλον των εταιρειών που πιστεύουν πως είναι βιώσιμες, τόσο το χειρότερο για τις επιχειρήσεις, τόσο το χειρότερο για την οικονομία, αλλά και τόσο το χειρότερο για τις ίδιες τις τράπεζες. Ακόμη και όσες έχουν εμπράγματες εξασφαλίσεις, είναι πολύ αμφίβολο αν μετά από χρόνια θα καταφέρουν τελικά πάρουν πίσω μέρος των απαιτήσεών τους», ειπώθηκε χαρακτηριστικά.

Αυτό βέβαια, σύμφωνα με τους ίδιους κύκλους, δεν σημαίνει πως και πολλοί επιχειρηματίες δεν είναι άμοιροι ευθυνών, καθώς αντί να ενισχύσουν τις εταιρείες τους προτίμησαν την ασφάλεια των προσωπικών τους καταθέσεων σε κάποια τράπεζα του εσωτερικού ή (κυρίως) του εξωτερικού.

Τέλος, ορισμένοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου προειδοποιώντας πως αν δεν ληφθούν άμεσα και γενναία μέτρα και αν δεν χαραχτεί συγκεκριμένη στρατηγική από την πολιτεία θα δούμε ολόκληρους παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας να βυθίζονται και να καταρρέουν (π.χ. ξυλεία, ιχθυοκαλλιέργειες, κλωστοϋφαντουργία, ιδιωτική υγεία, ακτοπλοΐα, μεταλλουργικές δραστηριότητες που σχετίζονται με την οικοδομική δραστηριότητα).

Εικόνα από το Χ.Α.

Στον παρατιθέμενο πίνακα, εμφανίζονται 26 εισηγμένες που από την αρχή της φετινής χρονιάς αντιμετώπιζαν σημαντικά ή ακόμη και καυτά ζητήματα ρευστότητας. Με βάση λοιπόν τα στοιχεία του εννεαμήνου:

• Το σύνολο των εταιρειών αυτών συνέχισε να καταγράφει ζημίες μέσα στο 2013, επιδεινώνοντας ακόμη περισσότερο το ύψος των ιδίων κεφαλαίων και το όποιο «λίπος» διαθέτει.

• Τα έντονα ζημιογόνα αποτελέσματα δεν απέφυγαν και όσες από αυτές τις εταιρείες σημειώνουν λειτουργική κερδοφορία (π.χ. ΑΝΕΚ, DIONIC, ALTEC, Euromedica).

• Κάποιες από αυτές τις 26 εταιρείες (Sprider, Nutriart) διέκοψαν μέσα στη χρονιά τη λειτουργία τους, ενώ άλλες (Μηχανική, Έδραση, Alsinco) δεν... κατάφεραν να εκδώσουν αποτελέσματα εννεαμήνου.

Το σύνολο του καθαρού δανεισμού μόνο αυτών των 26 εταιρειών ανερχόταν στα 2,7 δισ. ευρώ, νούμερο που αποτελεί ένδειξη για το πόσο μεγάλο είναι το ύψος των επιχειρηματικών δανείων που συνολικά οι τράπεζες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν μέσα στο επόμενο δωδεκάμηνο.

Στην πράξη τα προβλήματα ρευστότητας απασχολούν σοβαρά πάνω από εκατό εισηγμένες εταιρείες, καθώς τα νούμερα είναι αμείλικτα και δείχνουν πως τα υπάρχοντα δάνεια είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν σε βάθος χρόνου, αν δεν γίνουν σημαντικές παρεμβάσεις μεταξύ των οποίων κεφαλαιακές ενισχύσεις, μειώσεις επιτοκίων, γενναίες επιμηκύνσεις και ενδεχομένως «κουρέματα».