Mιχαλης Σάλλας: Yπάρχει απόσταση μεταξύ ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας

«Η Ελλάδα εισήλθε στην τριετία 2024–2026 με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και αποκατεστημένη δημοσιονομική αξιοπιστία», επισημαίνει σε άρθρο του στο Βήμα ο Μιχάλης Σάλλας.

Σημειώνει όμως, ότι «πίσω από αυτή τη μακροοικονομική πρόοδο κρύβεται ένα ανησυχητικό φαινόμενο. Η απόσταση ανάμεσα στην οικονομική ανάκαμψη και την κοινωνική ευημερία. Το ΑΕΠ αυξάνεται με ρυθμούς 2,2% το 2025 και 2,4% το 2026, αλλά η αγοραστική δύναμη των πολιτών παραμένει από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη. Η Ελλάδα κατατάσσεται 26η —προτελευταία— ως προς το κατά κεφαλήν εισόδημα σε μονάδες αγοραστικής δύναμης. Ο μέσος μισθός του 2024 υπολείπεται κατά 25% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, ενώ σε πραγματικούς όρους είναι σχεδόν 30% χαμηλότερος από εκείνον του 2008».

«Η ανεργία έχει υποχωρήσει στο 8,6%, όμως η αδυναμία αποταμίευσης παραμένει εκτεταμένη… Η γεωγραφία της ανάπτυξης εντείνει το πρόβλημα. Η Αττική παράγει σχεδόν το 47% του ΑΕΠ, με το κατά κεφαλήν εισόδημά της να είναι σχεδόν διπλάσιο από αυτό της Ανατολικής Μακεδονίας–Θράκης. Η περιφέρεια βυθίζεται στη στασιμότητα και στη δημογραφική φθορά, δημιουργώντας δύο Ελλάδες: μία εξωστρεφή, δυναμική και τουριστικά ευνοημένη, και μία γηράσκουσα, εξαρτημένη από επιδοτήσεις και φθίνουσα. Αυτή η εσωτερική απόκλιση δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι και πολιτική, γιατί διαμορφώνει διαφορετικές αντιλήψεις, προσδοκίες και τελικά κοινωνικές ανισότητες».

«Η κυβέρνηση επιδιώκει τη δημοσιονομική σταθερότητα μέσω πλεονασμάτων, όμως χωρίς αναδιανομή και ενεργητική πολιτική ισότητας, η σταθερότητα αυτή θα αποδειχθεί εύθραυστη. Η ιδέα ενός “κόφτη πρωτογενών πλεονασμάτων”, ώστε ένα μέρος των υπερπλεονασμάτων να κατευθύνεται στα χαμηλότερα εισοδήματα, είναι αναγκαίο βήμα», γράφει ο γνωστός τραπεζίτης.

«Ακόμη ουσιαστικότερη θα ήταν μια ήπια προοδευτική φορολογία περιουσίας για πάνω από 1 εκατ.€ περιουσία, με την εξαίρεση επίσης της πρώτης κατοικίας και αφαιρουμένων των δανείων. Αυτή η ρύθμιση θα απέφερε 2,5–3 δισ. ευρώ ετησίως για την ενίσχυση της περιφέρειας και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Τονίζει δε ότι χωρίς κοινωνική συνοχή, καμία οικονομία δεν είναι πραγματικά σταθερή.