Mαχαίρι στις απολαβές των εργαζομένων των ΔΕΚΟ των αστικών συγκοινωνιών προτίθεται να βάλει η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια νοικοκυρέματος των οικονομικών των εταιριών αυτών που χαρακτηρίζονται από υψηλά λειτουργικά κόστη, εκ των οποίων πολύ μεγάλο μέρος αφορά στο μισθοδοτικό κόστος.

Υψηλό το κόστος των δευτερευουσών απολαβών

Εκτός της γενικευμένης μείωσης των απολαβών των υπαλλήλων του Δημοσίου, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι υπάλληλοι των συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ, στην προκειμένη περίπτωση ο στόχος είναι επιπλέον και η μείωση των δευτερευουσών αποδοχών (υπερωρίες, υπερεργασία, επιδόματα), που για κάποιες κατηγορίες εργαζομένων έφταναν ακόμη και στο κόστος του βασικού μισθού τους. 

Οι εργαζόμενοι, από την πλευρά τους, υποστηρίζουν ότι η κατάσταση αυτή οφείλεται στις μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό που έχουν ως αποτέλεσμα το υφιστάμενο προσωπικό των συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ να εργάζεται υπερωριακά ή και να απασχολείται κατά τις προβλεπόμενες μέρες ανάπαυσης προκειμένου να «βγει» το πρόγραμμα. Σε κάποιες περιπτώσεις ειδικοτήτων αιχμής είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ελλείψεις προσωπικού, ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις το πρόβλημα οφείλεται στην κακή διαχείριση του προσωπικού αλλά και, κυρίως, στον κάκιστο σχεδιασμό των προσλήψεων, που γίνονταν με βάση όχι τις ανάγκες της κάθε επιχείρησης αλλά τις ανάγκες εξυπηρέτησης συμφερόντων.

Κακός σχεδιασμός

Το αποτέλεσμα των λανθασμένων χειρισμών είναι σήμερα σε πολλούς συγκοινωνιακούς φορείς να υπάρχει «υπερπληθυσμός», π.χ., σε διοικητικό προσωπικό, αλλά ελλείψεις σε ειδικότητες όπως για παράδειγμα οι οδηγοί, και προκειμένου να εκτελεστεί το πρόγραμμα των δρομολογίων να χρειάζεται απασχόληση πέραν του βασικού τους ωραρίου, με συνέπεια και την εκτόξευση του μηναίου κόστους για τον φορέα απασχόλησης.

Ξεπερνά τις 5.500 το μηναίο κόστος κάθε υπαλλήλου του ΗΣΑΠ

Ενδεικτικό είναι ότι στην περίπτωση της ιδιαίτερα ελλειμματικής ΕΘΕΛ, η οποία μόνο για το προηγούμενο έτος κατέγραψε έλλειμμα 304,4 εκατομμυρίων ευρώ, ο μέσος όρος του ετήσιου κόστους μισθοδοσίας ανά εργαζόμενο ανέρχεται σε 48.200 ευρώ, με το κόστος ανά μήνα να προσεγγίζει τις 3.500 ευρώ. Υπάρχουν όμως και άλλοι συγκοινωνιακοί φορείς, όπως π.χ. ο ΗΣΑΠ, όπου το μέσο μηνιαίο κόστος είναι ακόμη υψηλότερο και ξεπερνά τις 5.500 τον μήνα. Τα ποσά αυτά εξηγούν εύγλωττα γιατί από τα χρήματα που πλήρωσε ο ΗΣΑΠ για τους εργαζομένους του το 2009 ποσοστό 12% αφορούσε στην πληρωμή υπερωριών και υπερεργασίας (εργασία κατά τις ημέρες όπου ο εργαζόμενος δικαιούνταν ρεπό).

Στον κυβερνητικό σχεδιασμό, λοιπόν, προβλέπεται ότι οι δευτερεύουσες απολαβές των εργαζομένων θα είναι κατ' ανώτατο το 10% των τακτικών απολαβών τους, οι οποίες έχουν ήδη υποστεί σημαντική μείωση.

Με τον τρόπο αυτόν μεγάλος αριθμός εργαζομένων θα δει τις μηνιαίες αποδοχές του να μειώνονται σημαντικά, ωστόσο την ίδια ώρα θα μειωθεί σημαντικά το μισθοδοτικό κόστος για τις επιχειρήσεις.

Οι συγχωνεύσεις θα φέρουν οικονομία

Το εγχείρημα για τη μείωση του μισθοδοτικού κόστους των συγκοινωνιακών φορέων αποτελεί μέρος του ευρύτερου σχεδιασμού που προβλέπει την αναμόρφωση όλου του συστήματος αστικών συγκοινωνιών, με τις συγχωνεύσεις μεταξύ των φορέων συγκοινωνιών να αποτελούν την κορωνίδα της προσπάθειας. Με τον τρόπο αυτόν υπολογίζεται ότι όχι μόνο θα μειωθούν τα λειτουργικά κόστη αλλά θα προκύψουν και ουσιαστικές δυνατότητες καλύτερης αξιοποίησης του προσωπικού, το οποίο θα τοποθετηθεί ανάλογα με το πού θα υπάρχουν ανάγκες.

Στο πλαίσιο αυτό, θα προωθηθεί η ενοποίηση του ΗΣΑΠ με την ΑΜΕΛ καθώς και της ΕΘΕΛ με τον ΗΛΠΑΠ. Την αρμοδιότητα για τον ανασχεδιασμό των αστικών συγκοινωνιών της πρωτεύουσας θα έχει ο ΟΑΣΑ, ο οποίος αναλαμβάνει ρόλο μητροπολιτικού φορέα.